Του Γιώργου Σ. Κουλουβάρη

Αέναοι κύκλοι. Μια παντοτινή επανάληψη, που βυθίζεται μέσα στον χρόνο· μια επανάληψη που είναι ο χρόνος· που νικά τον χρόνο.

Μνήμες και μυρωδιές. Ανάσες. Θλίψη. Σιωπές. Γέλια.  Λόγια. Ό,τι έχουμε ξεχάσει, και όσα ποτέ δεν ξεχνιούνται. Προσκύνημα  παθών και αναστάσεων –ό,τι κι αν σημαίνουν αυτά για κάποιον. Νίκη θανάτου –ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για κάποιον. Η Κυριακή των Βαΐων ως έναρξης μιας πορείας καθόδου και ανάτασης –ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για κάποιον. Μακριά ή κοντά από όποια σχέση με την ψυχή, τη ζωή, την αγάπη –ό,τι κι αν σημαίνουν αυτά για κάποιον.

1998. Τα Διάφανα Κρίνα κυκλοφορούν τις «Σαράβαλες Καρδιές». Ο Θάνος Ανεστόπουλος (1967 – 2016) λάτρης της αλήθειας –«δεν θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ’ την αλήθεια»-, τραγουδά εκεί μέσα την «Κυριακή των Βαΐων», σε στίχους Παντελή Ροδοστόγλου.

…Άλλη μία Κυριακή των Βαΐων, άλλο ένα ανοιξιάτικο βράδυ…Στον νου κάποιων από εμάς έρχεται αντανακλαστικά η φωνή του Ανεστόπουλου – «…Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ’ τα χάδια σου/στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια…»· χρόνια πριν, στα χρόνια της  ώριμης δικής μας άνοιξης,  τα βήματα οδηγούσαν στο «Ρόδον» της πόλης μας... και σε πολλά άλλα μέρη.

…Ξημερώνει άλλη μία Κυριακή των Βαΐων, άλλο ένα ανοιξιάτικο βράδυ…- ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για κάποιον· ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για εμένα· ό,τι κι αν σημαίνει για εσένα.

Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου
πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμορραγώντας με στίχους
την ανάσα απ’ το γέλιο σου, τους τριγμούς απ’ τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου

Τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια
Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ’ τα χάδια σου
στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια

Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ
σου στέλνω για τη γιορτή σου καρτ ποστάλ απ’ τον Άδη

Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Άλμπουμ: «Κάτι Σαράβαλες Καρδιές» /  ℗ 1998 Wipe Out! Records