Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Ρομάν κάθεται δίπλα στον εκπρόσωπο του Τούρκου προέδρου. Μάλιστα, συζήτησε, πριν από την έναρξη του νέου γύρου των ρωσο-ουκρανικών διαπραγματεύσεων, με τον Τούρκο πρόεδρο και τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών. Με ποια θεσμική ιδιότητα; Δεν είναι επίσημο μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, αλλά εμπλέκεται στη διασφάλιση των διμερών επαφών, συμμετείχε στο αρχικό στάδιο των διαπραγματεύσεων, η συμμετοχή του εγκρίθηκε και από τις δύο πλευρές κ.λπ.
Αυτή ήταν η ρωσική εξήγηση για την παρουσία του Ρώσου ολιγάρχη/επιχειρηματία, που ευδοκίμησε στη μετασοβιετική αναταραχή της δεκαετίας του 1990 υπό τον Γέλτσιν και επί Πούτιν είχε κρατική θέση, αλλά οι τωρινές δυτικές κυρώσεις τον έχουν
στενέψει. Είναι αλήθεια ότι ο πόνος ο βαρύτερος (ο πόλεμος) τον αλαφρύ (την παρουσία στο Ντολμά Μπαχτσέ του Ρώσου «ειρηνοποιού») σχολάζει.
Ας τελειώσει ο πόλεμος κι ας συμμετέχει στις συνομιλίες και ο Γουίλ Σμιθ με το χαστούκι κρότου-λάμψης και την έξαψη
με διαφορά φάσης. Ας λήξει ο πόλεμος -ο ένοικος του Λευκού Οίκου προέβλεψε ότι «δεν θα τελειώσει σύντομα» και κάτι παραπάνω θα ξέρει- κι ας πάρει τα εύσημα ο Αμπράμοβιτς.
Ας πάρει το Νόμπελ Ειρήνης και ο Ερντογάν, αλλά ας μην παριστάνουμε ότι κάποια πράγματα δεν κάνουν μπαμ. Η ιστορία με πρόσωπα που είναι πιο ισχυρά από θεσμούς σε μια παράσταση με ανίερους δεσμούς, τα στραβά μάτια για τους αυταρχικούς βροχοποιούς, ο κυνισμός -εμπρός του Μακιαβέλι οι «φωτισμένοι», καθώς «το αδαές πλήθος παρασύρεται πάντοτε από το φαίνεσθαι και ο κόσμος αποτελείται κυρίως από αδαείς»-, το ξέπλυμα του Τούρκου, του Πολωνού ή του Σαουδάραβα, γιατί είναι πολλά τα λεφτά και είναι «σύμμαχοι», οι Αστρολέοντες στον αφυδατωμένο από λογική κόσμο, το σενάριο στα μέτρα τους.
