«Η εξέγερση προέρχεται από τα μεσαία στρώματα, είναι ελληνική, αλλά στρέφεται εναντίον Ελλήνων, εναντίον ενός σάπιου κράτους, εναντίον ενός πελατειακού συστήματος και εναντίον των βεβιασμένων μεταρρυθμίσεων.

Από πού πηγάζει όμως η ανεκτικότητα έναντι των παραβάσεων της έννομης τάξης;

Χωρίς την τραυματική ιστορία της Ελλάδας στον 20ου αιώνα δεν είναι ερμηνεύσιμη. Οι παππούδες, αυτών που βρίσκονται στο δρόμο, υπέφεραν στην ναζιστική κατοχή, μετά την κατοχή ακολούθησε ο εμφύλιος και το μακελειό ακόμη και όποιου έμοιαζε με κομμουνιστή.

Οι πληγές του παρελθόντος είναι λοιπόν που τροφοδοτούν την παρούσα ανεκτικότητα.

Η Ελλάδα δεν βιώνει την επανάσταση των καταραμένων, αλλά την εξέγερση των καλομαθημένων, που σήμερα στέκονται μπροστά στο τίποτα.

Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό, πολύ σύγχρονο φαινόμενο...

Ξέρουν δύο με τρεις ξένες γλώσσες και πέντε διαφορετικά προγράμματα στο κομπιούτερ... δεν βρίσκουν δουλειά, και αν έχουν, δεν μπορεί να ζήσουν απ' αυτή.

Τους καλούς βαθμούς ακολουθούν κακοπληρωμένες δουλειές.

Ομως κάθε Ελληνας ξέρει τουλάχιστον κάποιον που έκανε καριέρα με κακούς βαθμούς, αλλά με κάποιο θείο σε κόμμα εξουσίας.

Στους δρόμους της Αθήνας μαίνονται "οι δήθεν επαναστάτες", που θέλουν να ξαναζωντανέψουν το μύθο του χθες.

Το ελληνικό δίλημμα: Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά οι αλλαγές είναι ακόμη πιο απαράδεκτες.

Στο θέμα αυτό ο Λένιν και ο Στάλιν είχαν σαφώς μεγαλύτερη έμπνευση».

DΙΕ ΖΕΙΤ