Το άνω όριο της γήινης ατμόσφαιρας, η ιονόσφαιρα, είναι τελικά πολύ χαμηλότερα από ό,τι θεωρείτο μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα το διάστημα - το οποίο αρχίζει εκεί που τελειώνει η ατμόσφαιρα- να είναι πιο κοντά στη Γη. Αυτό διαπίστωσε δορυφόρος της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC.

Η ιονόσφαιρα -το στρώμα φορτισμένων σωματιδίων που περιβάλλει τον πλανήτη μας στο άνω τμήμα της ατμόσφαιρας- βρίσκεται σήμερα σε υψόμετρο περίπου 420 χλμ. Οι γεωφυσικοί, όπως ανακοίνωσαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, εκτιμούσαν ότι βρισκόταν σε υψόμετρο 640 χλμ. τη νύχτα, και 960 χλμ. τη μέρα, ενώ αυτή εντοπίστηκε στα 420 χλμ.

Επίσης, η πυκνότητά της βρέθηκε αρκετά χαμηλότερη της αναμενομένης. Η κύρια εξήγηση έχει να κάνει με την ηλιακή δραστηριότητα: η ιονόσφαιρα αντιδρά άμεσα στον 11ετή κύκλο ηλιακής δραστηριότητας και αυτή σήμερα βρίσκεται σε πολύ "ήσυχη" φάση.

Η ιονόσφαιρα είναι απρόβλεπτη, καθώς ορισμένες φορές προκαλεί διακοπές στη μετάδοση των ραδιοκυμάτων από τους δορυφόρους προς τη Γη και άλλες φορές όχι, με συνέπεια οι επιστήμονες, αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις, ιδίως των ΗΠΑ, να προσπαθούν να κατανοήσουν το φαινόμενο και να προβλέψουν έγκαιρα τα πιθανά τεχνικά προβλήματα.

Η ιονόσφαιρα συνίσταται σε αδύναμο πλάσμα, ένα στρώμα όπου το υπεριώδες φως του ήλιου έχει διασπάσει τα συστατικά άτομα και μόρια της άνω ατμόσφαιρας σε ελεύθερα ηλεκτρόνια και θετικά ιόντα. Και όπως τα κύματα φωτός διαθλώνται όταν διέρχονται από το νερό, κάτι ανάλογο συμβαίνει στα ραδιοκύματα, όταν αυτά κινούνται μέσα από τα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας.

Ο στρατιωτικός δορυφόρος C/NOFS των ΗΠΑ, που τέθηκε σε ελλειπτική ισημερινή τροχιά τον Απρίλιο του 2008, σε υψόμετρο 400 έως 860 χλμ., με σκοπό να μελετήσει την αινιγματική ιονόσφαιρα, παρατήρησε δομές, με τη μορφή "φυσαλίδων", στο εσωτερικό του πλάσματός της, οι οποίες είναι αυτές, οι οποίες παραμορφώνουν, εξασθενούν ή μπλοκάρουν τελείως τα ραδιοκύματα που προσπαθούν να φθάσουν στην επιφάνεια της Γης. Το επόμενο βήμα θα είναι, με τη βοήθεια του δορυφόρου, να κατανοήσουν οι επιστήμονες πώς δημιουργούνται και εξελίσσονται αυτές οι "φυσαλίδες", ώστε να μπορούν κάποτε να εκδίδουν έγκαιρες προειδοποιήσεις για τα επερχόμενα τεχνικά προβλήματα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ