Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 73 ετών, ο Κύπριος λογοτέχνης και σημαντικός μελετητής Λεύκιος Ζαφειρίου. Η προσφορά του στο πεδίο της έρευνας και της μελέτης της λογοτεχνίας υπήρξε ανεκτίμητη με επιστέγασμα το έργο του ποιητή Ανδρέα Κάλβου, για τον οποίο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Η προσφορά του στα κυπριακά και ελληνικά Γράμματα – σε ποίηση, διήγημα, νουβέλα, δοκίμιο, μελέτη και έρευνα, τιμήθηκε πρόσφατα από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου με το Βραβείο Γ.Φ. Πιερίδης για το 2022.
Ο Λεύκιος Ζαφειρίου γεννήθηκε στη Λάρνακα τον Νοέμβριο του 1948. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολουθώντας ταυτόχρονα και μαθήματα δημοσιογραφίας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο το 1974.
Εργάστηκε ως φιλόλογος-καθηγητής σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης (για μία διετία στο υπό τουρκική κατοχή Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου) και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου, όπου δίδασκε το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (1987-1989), στην Υπηρεσία Ανάπτυξης Προγραμμάτων (ΥΑΠ) του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, όπου του ανατέθηκε η συγγραφή βιβλίου αναφοράς και, συγχρόνως, επικαιροποιημένου σχολικού εγχειριδίου για την Κυπριακή Λογοτεχνία, σε συνεργασία με τους φιλόλογους Γ. Μύαρη και Αλ. Μπαζούκη, που εκδόθηκε με τίτλο «Κείμενα Κυπριακής Λογοτεχνίας» (τόμοι Α ́ και Β’), για το Λύκειο (Λευκωσία 2012 και 2015).
Το 1978 μαζί με άλλους 35 λογοτέχνες συνίδρυσε την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Συμμετείχε επίσης, μαζί με τους Αλέξη Ζήρα, Κώστα Νικολαΐδη και Νάτια Χαραλαμπίδου, στην εκδοτική ομάδα του κυπροελλαδικού περιοδικού «Σημείο» (1992-1998), όπως επίσης και στην εκδοτική ομάδα των λογοτεχνικών περιοδικών «Ακτή» (από τον Χειμώνα 1989-Άνοιξη 1991, με τους Νίκο Ορφανίδη και Πρόδρομο Προδρόμου) και του περιοδικού «Ύλαντρον» (Νοέμβριος 2001-Μάιος 2002) με τον Μιχάλη Πιερή, Κώστα Λυμπουρή κ.ά.).
Στην ποίηση πρωτοεμφανίστηκε το 1975, με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα», ενώ το 1977 η δεύτερη ποιητική του συλλογή «Σχεδόν Μηδίζοντες» τιμήθηκε με το κυπριακό Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές «Απομαγνητοφώνηση» (1978) και «Μιγάδας Άγγελος» (1980). Επιπλέον, η συλλογή του «Η θλίψη του απογεύματος» (2011) τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Η ποίησή του ανθολογείται στον συγκεντρωτικό τόμο «Ποιήματα 1964-2010» (2011).
Στην πεζογραφία εξέδωσε τη νουβέλα «Οι συμμορίτες» (1983/ 2009) και τη συλλογή διηγημάτων «Με ευλάβεια και λύπη» (2013), που τιμήθηκαν επίσης με κρατικά βραβεία.
Το 2003 εντόπισε, με την ψηφιακή συμβολή του Τεύκρου Χαχολιάδη, στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, τη λανθάνουσα ωδή του Ανδρέα Κάλβου «Ελπίς πατρίδος» (πρώτη έκδοση 1819, Λονδίνο), την οποία επανεξέδωσε με σημειώσεις. Στη συνέχεια, εξέδωσε τη μελέτη «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου (1792 - 1869)», που εκδόθηκε το 2006 στην Αθήνα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και τιμήθηκε με «Βραβείο Δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών-Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη».
Από το 2007 έως το 2013 συνεργάστηκε στη συγκέντρωση και έκδοση της Αλληλογραφίας του Ανδρέα Κάλβου από το Μουσείο Μπενάκη, η οποία κυκλοφόρησε σε δύο τόμους το 2014. Στο διάστημα 2008 - 2018, δημοσίευσε κείμενα με νέα στοιχεία για τη ζωή και την αλληλογραφία του Κάλβου. Ορισμένα τα συμπεριέλαβε στο έργο Παραλειπόμενα και συμπληρώματα στη βιογραφία του Ανδρέα Κάλβου (Εκδόσεις Εν Τύποις, Λευκωσία).
Δοκίμια έγραψε για τους Διονύσιο Σολωμό, Γιάννη Ρίτσο, Οδυσσέα Ελύτη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Μανόλη Αναγνωστάκη, Κώστα Μόντη, Τίτο Πατρίκιο, Νάσο Βαγενά, Θανάση Βαλτινό κ.ά. Δημοσίευσε ποιήματα, κείμενα και μελέτες του για τη λογοτεχνία σε ελλαδικά και κυπριακά περιοδικά, εφημερίδες, εκδόσεις, πρακτικά συνεδρίων κ.ά. Μεταφράσεις ποιημάτων και πεζών του δημοσιεύτηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά, αλβανικά, σλοβένικα και άλλες γλώσσες, ενώ αρκετά ποιήματα και πεζά του έχουν ενταχθεί σε κυπριακές, ελλαδικές και διεθνείς Ανθολογίες Λογοτεχνίας.
Στις 26 Ιουνίου 2018 παραχώρησε δωρεάν στο Πανεπιστήμιο Κύπρου τη Βιβλιοθήκη του και το Προσωπικό Αρχείο του.
