Ένας χάλκινος δίσκος με χρυσά σύμβολα και δύο χρυσά καπέλα σε σχήμα κώνου διακοσμημένα με μοτίβα, είναι μερικά από τα αντικείμενα από την εποχή του Στόουνχεντζ, που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά σε μια έκθεση-ορόσημο στο Βρετανικό Μουσείο.

Η έκθεση με τίτλο «Ο κόσμος του Στόουνχεντζ», που θα διαρκέσει από σήμερα, Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου, έως τις 17 Ιουλίου 2022, φιλοξενεί περισσότερα από 430 αντικείμενα, που προέρχονται από διάφορα ιδρύματα στη Βρετανία και σε έξι ευρωπαϊκές χώρες.

Στόχος είναι να τοποθετηθεί το πέτρινο μνημείο -που χτίστηκε πριν από 4.500 χρόνια και αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αξιοθέατα της Ευρώπης- στο πλαίσιο μιας εποχής κατά την οποία σημειώθηκαν τεράστιες κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν το μνημείο, αλλά δεν γνωρίζουν τους ανθρώπους ούτε την εποχή του Στόουνχεντζ. Εμείς, θα ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας του μνημείου και θα το τοποθετήσουμε σε ένα πλαίσιο», δήλωσε ο επιμελητής της έκθεσης Νιλ Γουίλκιν.

«Πολλά από τα αντικείμενα είναι είτε νέες ανακαλύψεις που έγιναν στην περιοχή γύρω από το Στόουνχεντζ, είτε ταξίδεψαν από όλη τη Βρετανία και την Ευρώπη. Ορισμένα από αυτά δεν έχουν έρθει ποτέ ξανά στη Βρετανία», πρόσθεσε.

Ο ουράνιος δίσκος Nebra -ηλικίας 3.600 ετών,  «ταξίδεψε» από το Μουσείο Halle της Γερμανίας. Ανακαλύφθηκε από κυνηγούς θησαυρών το 1999, είναι φτιαγμένος από μπλε-πράσινη πατίνα και τα χρυσά σύμβολά του πιστεύεται ότι αναπαριστούν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια.

«Πρόκειται για την παλαιότερη απεικόνιση του σύμπαντος στον κόσμο και ένα εκπληκτικό αντικείμενο. Κωδικοποιεί βασικές αστρονομικές πληροφορίες», εξήγησε ο επιμελητής. Και πρόσθεσε: «Κάποιοι έχουν υποστηρίξει ότι πρόκειται για ημερολόγια του σύμπαντος, ενώ άλλοι έχουν προτείνει ότι και μόνο η πράξη τού να τα φορέσει κάποιος,  θα έδινε στον κάτοχό τους μια ορισμένη ιδιότητα ως ιερέας ή ιέρεια του ήλιου».

Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται ένα ξύλινο μνημείο ηλικίας 4.000 ετών, που ονομάζεται Seahenge, το οποίο επανεμφανίστηκε σε μια παραλία του Νόρφολκ, το 1998, λόγω της μετατόπισης της άμμου. Το μνημείο αποτελείται από ένα μεγάλο, αναποδογυρισμένο κούτσουρο δέντρου, που περιβάλλεται από 54 δρύινους στύλους σε έναν κύκλο διαμέτρου 6,6 μέτρων.

«Είναι μια απίστευτα σημαντική καταγραφή της σημασίας όχι μόνο της πέτρας αλλά και του ξύλου, για την κατανόηση και την πίστη των ανθρώπων», δήλωσε ο Γουίλκιν. Τέλος, τόνισε: «Οι άνθρωποι θεωρούν το Στόουνχεντζ ως κάτι κατ’ εξοχήν βρετανικό, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για έναν κόσμο με διασυνδέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό που δείχνουμε είναι ότι δεν μπορείτε να κατανοήσετε το Στόουνχεντζ χωρίς να κατανοήσετε το ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Το Στόουνχεντζ είναι μία ανερμήνευτη, μέχρι σήμερα, κατασκευή που βρίσκεται στην Αγγλία. Ο σκοπός της κατασκευής του συνδέθηκε από τους περισσότερους ερευνητές με αστρονομικές παρατηρήσεις με βάση τα ζεύγη των μεγάλων κατακόρυφων ογκολίθων, τεσσάρων μέτρων ο καθένας, που συνδέονται στην κορυφή με ένα ογκώδες υπέρθυρο και σχηματίζουν τα γνωστά πέντε Τρίλιθα στο κέντρο της παρατηρούμενης εικόνας.

Η κατασκευή του Στόουνχεντζ, τον Μεσαίωνα είχε αποδοθεί στους αρχαίους Κέλτες και στους διδασκάλους τους Δρυίδες, ωστόσο τα ανασκαφικά ευρήματα στην περιοχή δεν οδηγούν σε αυτή τη θεωρία, καθότι η κατασκευή αυτή χρονολογείται τη 2η χιλιετία π.Χ.. Την εποχή του Χαλκού οι γνωστοί πολιτισμοί που θα μπορούσαν να συσχετισθούν με την κατασκευή του Στόουνχετζ θα ήταν ο πολιτισμός της Μεσοποταμίας, ο Αιγυπτιακός και ο Κρητομυκηναϊκός.

Αρχαιολογική έρευνα του 2015 είχε ήδη αποκαλύψει ότι ορισμένοι από τους μονόλιθους του Στόουνχεντζ είχαν μεταφερθεί από λατομείο στους λόφους του Πρέσελι στη δυτική ακτή της Ουαλίας, περισσότερο από 250 χιλιόμετρα μακριά.