Το βιβλίο «Ο ουρανός της Ελλάδας: Χειμώνας»  του Διονύση Π. Σιμόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.  Πρόκειται για το τρίτο μέρος της σειράς, που αποτελείται από τέσσερα βιβλία –ένα για κάθε εποχή του έτους. 

«Παρόλο που στη διάρκεια του έτους η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή αν και κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση απ’ αυτή που βρισκόταν την προηγούμενη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από μια διαφορετική γωνία καθώς μετακινείται καθημερινά από τη δύση προς την ανατολή. Γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε και διαφορετικούς αστερισμούς στις διαφορετικές εποχές».

Ο μεγάλος μας αστροφυσικός,  επίτιμος διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου, ο πλέον έγκριτος εκλαϊκευτής αστρονομίας στην Ελλάδα μάς ξεναγεί στον ελληνικό ουρανό ανά εποχή,  εξηγώντας και αναλύοντας ποιοι αστερισμοί είναι ορατοί ανάλογα με την κάθε εποχή, πώς πήρε το όνομά του ο κάθε μήνας του έτους και εισάγοντάς μας σε βασικές έννοιες της αστρονομίας –«Για τους Δυτικούς λαούς, πάντως, το ημερολογιακό έτος αρχίζει με τον  Ιανουάριο από την εποχή των Ρωμαίων ακόμη, αφού η ονομασία είχε δοθεί στον μήνα αυτό προς τιμήν του θεού Ιανού, του θεού κάθε αρχής. […] Στα λατινικά η λέξη “Φεβρουάριος” προέρχεται από το ρήμα “εξαγνίζω”, λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα. Στην Ελλάδα έχει πάρει και διάφορες άλλες ονομασίες, σχετικές με τη μικρή του διάρκεια: “Μικρός”, “Κουτσός”, “Φλιάρης”, “Γκουζούκης”. Το “Φλεβάρης” προέρχεται από τις φλέβες, δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές […]».  

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]