Οι λαϊκιστικές κυβερνήσεις αποδίδουν χειρότερα από τις μη λαϊκιστικές κυβερνήσεις στον χειρισμό της πανδημίας COVID-19 και των συνεπειών της, σύμφωνα με ακαδημαϊκή ερευνητική εργασία, η οποία αναφέερει ως παραδείγματα κακής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ουγγαρία και η Ινδία.
Η μη αναμενόμενη θνησιμότητα (ο αριθμός των θανάτων πέρα από εκείνους που θα μπορούσαν να αναμένονταν χωρίς την πανδημία) είναι κατά μέσο όρο υπερδιπλάσια στις χώρες που κυβερνώνται από λαϊκιστικές κυβερνήσεις, εξήγησε ο ερευνητής στο Kiel Institute για την Παγκόσμια Οικονομία και ένα από του συντάκτες της μελέτης, Michael Bayerlein.
Η διεθνής ομάδα ερευνητών, αξιολόγησε τη διαχείριση κρίσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 το 2020 σε 42 χώρες μέλη του ΟΟΣΑ ή των χωρών BRICS. Στόχος ήταν να εντοπιστούν οι διαφορές μεταξύ λαϊκιστικών και μη λαϊκιστικών κυβερνήσεων. Οι συγγραφείς κατέταξαν συνολικά 11 κυβερνήσεις ως λαϊκιστικές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Πολωνία, τη Σλοβακία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Βραζιλία, την Ινδία, το Μεξικό, το Ισραήλ, την Τουρκία και τις ΗΠΑ.
«Οι αριθμοί είναι ξεκάθαροι - οι λαϊκιστές είναι οι χειρότεροι διαχειριστές κρίσεων στην πανδημία του COVID-19 και υπεύθυνοι για πολλούς θανάτους που μποροσαν να αποφευχθούν στις χώρες που κυβερνούν», είπε χαρακτηριστικά ο Bayerlein.
Σύμφωνα με τη μελέτη, κατά μέσο όρο, σημαντικά περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν ως αποτέλεσμα της πανδημίας του COVID-19 σε ποσοστιαία βάση υπό λαϊκιστική ηγεσία από ό,τι σε χώρες που δεν ηγούνται από λαϊκιστικές κυβερνήσεις.
Ο κύριος λόγος για τη διαφορά ήταν ότι η «κινητικότητα των πολιτών», που μετρήθηκε χρησιμοποιώντας δεδομένα της Google για τον αριθμό των ατόμων σε μέρη όπως παντοπωλεία ή πάρκα, ήταν υψηλότερη στις λαϊκιστικές χώρες με παρόμοια ποσοστά μόλυνσης, έδειξε η μελέτη. Η η αναμενόμενη θνησιμότητα ήταν 18% στις λαϊκιστικές χώρες και 8% σε μη λαϊκιστικά έθνη.
Οι χώρες που χαρακτηρίστηκαν λαϊκιστικές από τους μελετητές ήταν λιγότερο πιθανό να εφαρμόσουν «μη δημοφιλείς πολιτικές» για να ελέγξουν την εξάπλωση της πανδημίας, όπως περιορισμούς επαφών. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι η επικοινωνιακή στρατηγική των λαϊκιστικών διοικήσεων συνήθως υποβάθμιζε τη σοβαρότητα της πανδημίας και απαξίωνε τα επιστημονικά ευρήματα. Ως εκ τούτου, οι πολίτες ήταν λιγότερο διατεθειμένοι να λάβουν σοβαρά υπόψη τον ιό και να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους με δική τους πρωτοβουλία.
naftemporiki.gr
