Διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters» εξηγούν το πώς σχηματίστηκε η επιφάνεια της Σελήνης. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τις αναλύσεις που έχουν γίνει στα πετρώματα που έχουν φέρει από τη Σελήνη οι επανδρωμένες αποστολές της NASA οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις και ανέπτυξαν μαθηματικά μοντέλα.
Με αυτό τον τρόπο μελέτησαν την χημική σύνθεση αλλά και τη συμπεριφορά των πετρωμάτων του φυσικού μας δορυφόρου στη διαδικασία της γεωλογικής του εξέλιξης. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η Σελήνη σχηματίστηκε από τα θραύσματα της κατακλυσμικής σύγκρουσης της Γης με ένα διαστημικό σώμα που είχε μέγεθος παρόμοιο με αυτό του πλανήτη Άρη. Ένα μεγάλος μέρος των υλικών που διασκορπίστηκαν στο Διάστημα από την τρομερή σύγκρουση μπήκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και ακολουθώντας τους μηχανισμούς δημιουργίας πλανητών στους αστρικούς δίσκους τα υλικά άρχιζαν να κολλούν μεταξύ τους σχηματίζοντας τελικά τη Σελήνη.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αρχικά στη Σελήνη είχε σχηματιστεί ένας ωκεανός μάγματος. Μέχρι σήμερα η δημοφιλέστερη θεωρία για την επιφάνεια της Σελήνης είναι ότι αυτή αποτελείται κυρίως από ανορθίτη, ένα πολύ ελαφρύ ορυκτό οι κρύσταλλοι του οποίου έπλεαν στην επιφάνεια του ωκεανού μάγματος που υπήρχε στη νεογέννητη Σελήνη.
Οι ερευνητές κατέληξαν σε δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι η διαδικασία ψύξης και στερεοποίησης του ωκεανού μάγματος διήρκεσε αρκετές εκατοντάδες εκατ. έτη. Το δεύτερο είναι ότι σε αυτή τη μακρά γεωλογική διεργασία υπήρξε μια ζύμωση των κρυστάλλων διαφόρων πετρωμάτων όχι μόνο εκείνων που ήταν στην επιφάνεια του ωκεανού μάγματος αλλά και εκείνων που βρίσκονταν στο εσωτερικό του. Με απλά λόγια οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η επιφάνεια της Σελήνης είναι το αποτέλεσμα μιας σούπας υλικών που... έβραζαν για εκατοντάδες εκατ. έτη και δημιούργησαν ένα μείγμα που όταν το μάγμα στερεοποιήθηκε αποτέλεσε τελικά την επιφάνεια του φεγγαριού.
