Από την έντυπη έκδοση
Της Τέτης Ηγουμενίδη
[email protected]
Η παγκοσμιοποίηση, η τεχνολογία και η κλιματική αλλαγή είναι παράγοντες που κυριαρχούν στην εποχή μας και αλλάζουν τα πάντα. Συνεπεία ή μη των παραπάνω -γεγονός όμως-, σε ολόκληρο τον κόσμο οι ανισότητες μεγαλώνουν τόσο μεταξύ κρατών, ανεπτυγμένων και μη, όσο και μεταξύ των πολιτών κάθε χώρας.
Οι νέες συνθήκες χρειάζεται να «ντυθούν» και με νέους θεσμούς, ικανούς να αμβλύνουν τις οικονομικές ανισότητες. Δεν έχει καμία λογική να μένουμε στις παλιές θεωρίες όταν όλα γύρω μας αλλάζουν και μάλιστα με ραγδαίο ρυθμό.
Η πανδημία δίνει μια καλή αφορμή για ρηξικέλευθες λογικές γιατί -όπως και να ,χει- μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο βγήκε από τη βολή του, η παραγωγή έχει πέσει σε σειρά από αγαθά και, όπως φαίνεται, δεν ξέρουμε ακόμα για πόσα χρόνια θα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειές της τόσο σε ατομικό επίπεδο (για όσους έχουν «κτυπηθεί») όσο και γενικότερα στην οικονομία.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε μια είδηση που ήρθε από τη Γερμανία και υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε κυριαρχήσει.
Όπως μετέδωσε η Deutsche Welle, το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (German Institute for Economic Research) πρότεινε να εκχωρείται σε κάθε πολίτη, όταν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, το ποσό των 20.000 ευρώ, για να καλύψει έξοδα για την εκπαίδευση ή την κατάρτισή του, για προκαταβολή αγοράς ακινήτου ή για την έναρξη επιχείρησης.
Καθολική βασική κληρονομιά, κάτι σαν το βασικό εισόδημα που παρέχεται σε κάποιες χώρες.
Σύμφωνα τον εμπειρογνώμονα του γερμανικού think tank Στέφαν Μπαχ, που έκανε την πρόταση, όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα της DW, «αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε ευημερία για όλους στο άμεσο μέλλον, τότε θα πρέπει να μειώσουμε το υψηλό επίπεδο της ανισότητας του πλούτου μέσω αναδιανομής: δίνοντας στον μισό πληθυσμό που δεν κατέχει περιουσιακά στοιχεία μια βασική κληρονομιά».
Προφανώς αν η λογική της ανάγκης της αναδιανομής του πλούτου τεθεί στο τραπέζι της συζήτησης σοβαρά από τις κυβερνήσεις ή για μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βρεθούν και άλλοι τρόποι.
Είναι νομοτελειακό, άλλες συνθήκες χρειάζονται διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.
