Το δολάριο, ως διεθνές νόμισμα, αντιμετωπίζει την ισχυρότερη πρόκλησή του εδώ και δεκαετίες. Αργά αλλά σταθερά οι κεντρικοί τραπεζίτες σε διάφορα σημεία του πλανήτη διαφοροποιούν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα, πουλώντας δολάρια και αγοράζοντας ευρώ. Παράλληλα, υπάρχει διάχυτη η υποψία ότι ανάμεσα στους διεθνείς εγκληματίες το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ έχει γίνει το αγαπημένο τους σε σχέση με το 100δόλαρο, ειδικά όταν θέλουν κρυφά να περάσουν χρήματα από κάποια σύνορα.
Οι περισσότεροι ειδικοί πάντως δεν προβλέπουν μια δραματική «έξοδο» από το δολάριο, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να κυριαρχεί στη διεθνή σφαίρα για χρόνια, αν όχι για δεκαετίες ακόμα.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες διατηρούν πρωτίστως τα δολάρια στα αποθεματικά τους, επειδή εύκολα μπορούν να πουληθούν σε περιπτώσεις ανάγκης, όταν θέλουν να υπερασπίσουν την ισοτιμία των εγχώριων νομισμάτων τους από επιθέσεις στους διεθνείς αγορές συναλλάγματος. Σύμφωνα με έναν ειδικό, η αγοραστική δύναμη του δολαρίου, έναντι των άλλων νομισμάτων, έχει ελάχιστα αλλάξει σε σχέση με το 1971.
Πολύ σημαντικός παράγων για την κατανόηση της διεθνούς νομισματικής κατάστασης είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι εδώ και χρόνια ο μεγαλύτερος χρεώστης στον κόσμο, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα δυσθεώρητα ελλείμματά τους. Ετσι, όταν το δολάριο υποτιμάται, οι ξένοι βλέπουν να μειώνεται η αξία των τίτλων σε δολάρια που έχουν στα χέρια τους, σε σχέση με τα δικά τους νομίσματα. Συνεχίζουν βέβαια να εισπράττουν τόκο για τους αμερικανικούς τίτλους που κρατούν στα χαρτοφυλάκια τους, όμως η αξία αυτών των αμερικανικών τίτλων είναι μειωμένη και έτσι θα χάσουν αν τους πουλήσουν.
Η Κίνα έχει στα αποθεματικά της αμερικανικούς τίτλους αξίας άνω των 700 δισ. δολ. Μια πτώση κατά 10% της αξίας του δολαρίου έναντι του κινεζικού γουάν αντιστοιχεί σε απώλεια 70 δισ. δολ. για την Κίνα. Γι΄ αυτό ορισμένοι αναλυτές ανησυχούν τι μπορεί να συμβεί στην αμερικανική και κατ' επέκταση στην παγκόσμια οικονομία, αν μια μέρα οι ξένοι πιστωτές (π.χ. οι Κινέζοι) αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια να κρατούν αυτούς τους τίτλους.
Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να υπάρχει ένα μόνο διεθνές αποθεματικό νόμισμα παρά ένα εθνικό νόμισμα, όπως το δολάριο, που να παίζει το ρόλο του αποθεματικού, προσφέροντας στη χώρα προέλευσής του, της ΗΠΑ εν προκειμένω, δυσανάλογα οφέλη. Δυστυχώς η προσπάθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να υπάρξει ένα τέτοιο διεθνές νόμισμα, τα λεγόμενα «διεθνή τραβηκτικά δικαιώματα» (SDR), που δημιουργήθηκαν από το ΔΝΤ το 1969, δεν κέρδισαν την εύνοια των κεντρικών τραπεζιτών και παίζουν σήμερα μηδαμινό ρόλο διεθνώς.
Πηγή: Christian Science Monitor, ΑΠΕ-ΜΠΕ
