Μπορεί να έχουμε καταφέρει να μάθουμε πάρα πολλά για το ηλιακό μας σύστημα αλλά υπάρχει μια παράμετρος, ένα χαρακτηριστικό του, που οι επιστήμονες δυσκολεύονται εδώ και δεκαετίες να αποκαλύψουν. Η μορφή του ηλιακού συστήματος αποτελεί διαχρονικό πεδίο έρευνας αλλά επειδή μηχανισμός που δίνει σχήμα στο ηλιακό σύστημα είναι δυναμικός δεν είναι καθόλου εύκολο να γνωρίζουμε πως μοιάζει το ηλιακό σύστημα σε ένα εξωτερικό παρατηρητή.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το ηλιακό μας σύστημα, οι πλανήτες και ότι άλλο περικλείεται σε αυτό, περιβάλλονται από μια κοσμική φυσαλίδα, την ηλιόσφαιρα, η οποία δημιουργείται από σωματίδια υψηλής ενέργειας που εκλύει συνεχώς ο Ήλιος, ο αποκαλούμενος ηλιακός άνεμος. Την δεκαετία του 1960 διατυπώθηκαν δύο θεωρίες για το σχήμα αυτής της φυσαλίδας. Η μια που θεωρούνταν και η πιο πιθανή ανέφερε ότι το ηλιακό μας σύστημα μοιάζει με ένα κομήτη, έχει δηλαδή επίμηκες σχήμα με την μια του άκρη να μοιάζει με μύτη και την άλλη να μοιάζει με ουρά. Η δεύτερη θεωρία έκανε λόγο για μία περισσότερο συμμετρική, σχεδόν σφαιρική δομή, η οποία αλληλεπιδρά με το μεγάλης κλίμακας μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βοστόνης μελετώντας δεδομένα πολλών διαστημικών αποστολών και πραγματοποιώντας προσομοιώσεις κατέληξε πριν από ένα χρόνο στο συμπέρασμα ότι το ηλιακό μας σύστημα έχει σχήμα που παραπέμπει σε… κρουασάν.
Όπως είναι ευνόητο η μελέτη αυτή είχε προκαλέσει πολλές συζητήσεις και διαφωνίες στην επιστημονική κοινότητα. Η ερευνητική ομάδα συνέχισε την προσπάθεια και με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματα της πιστοποιώντας ότι το ηλιακό μας σύστημα έχει πράγματι το σχήμα του δημοφιλούς εδέσματος. Η ερευνητική ομάδα συνεχίζει την εργασία της και προσπαθεί τώρα να βρει απαντήσεις στο γιατί η ηλιόσφαιρα έχει αυτό το ασυνήθιστο για αυτού του είδους τις κοσμικές δομές σχήμα.
