Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου απηύθυνε απόψε χαιρετισμό στην επετειακή εκδήλωση του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στη συνέχεια απένειμε βραβεία σε μαθητές που διακρίθηκαν σε μαθητικό διαγωνισμό ζωγραφικής, με θέμα «1821-2021: 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση».
Ειδικότερα, κατά τον χαιρετισμό της, η κυρία Σακελλαροπούλου συνεχάρη όλα τα παιδιά που ζωγράφισαν το 1821, όπως το ένιωσαν με την καρδιά τους και το φαντάστηκαν με τον νου τους, συνομιλώντας με το παρελθόν αλλά με τη γλώσσα του παρόντος και του μέλλοντος.
Τόνισε, επίσης, ότι ο μαθητικός διαγωνισμός ζωγραφικής με θέμα τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση ανέδειξε τον δημιουργικό, ευφάνταστο και ευφυή τρόπο με τον οποίο αποτύπωσαν οι μαθητές και οι μαθήτριές μας το δικό τους 1821, και ίσως μπορεί να μας πει πολλά για το πώς προσλαμβάνουν σήμερα τις αξίες και τα ιδανικά της Ελληνικής Επανάστασης. «Πώς τα ερμηνεύουν. Πώς τα εντάσσουν, όσο τα εντάσσουν, στην καθημερινότητά τους. Πώς τους προσδίδουν νέα πνοή. Πώς αναδεικνύουν την αστείρευτη ζωτικότητά τους» πρόσθεσε.
Επικαλούμενη την ιστορικό, καθηγήτρια Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Μάργκαρετ Μακμίλαν σημείωσε ότι «δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ιστορία σαν ένα σωρό νεκρών φύλλων ή μια συλλογή σκονισμένων έργων τέχνης, αλλά σαν μια μικρή λίμνη, μερικές φορές ευεργετική, συχνά θειούχο, που, χωμένη κάτω από το παρόν, διαμορφώνει σιωπηλά τους θεσμούς μας, τον τρόπο που σκεπτόμαστε, το τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει».
Όπως σημείωσε «Σ' αυτή τη μικρή λιμνούλα βούτηξαν τα παιδιά μας και αναδύθηκαν με τα έργα που θα βραβεύσουμε σήμερα. Είναι ένα μέρος μόνο από τις πολλές, θαυμάσιες εργασίες που παρουσιάστηκαν από όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες. Μέσα από την τέχνη τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα το παρελθόν τους και έτσι, πιστεύω, να αγαπήσουν και πιο βαθιά την πατρίδα, τη παράδοση, τη γλώσσα, τους ανθρώπους που έζησαν στον ίδιο τόπο που μεγαλώνουν και εκείνοι τώρα, και κυρίως να εμπνευστούν από το ήθος, το εθνικό τους φρόνημα, την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό τους».
Υποστήριξε ακόμη ότι ζωγραφιές, μουσικές, θεατρικά έργα με θέματα από την Επανάσταση, ανανοηματοδοτούν τα πατριωτικά αφηγήματα, απαντούν στην ανάγκη των παιδιών να οικειοποιηθούν τον κόσμο του παρελθόντος, να ανασυνθέσουν δημιουργικά το περιεχόμενό του και να συμμετάσχουν στα συναισθήματα και τα οράματα των πρωταγωνιστών του. «Κι αφού "η ιστορία είναι καθρέφτης", όπως έχει πει ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, η αναγνώριση, πρόσληψη και μετάθεση του εαυτού, μέσω της φαντασίας, στην συναισθηματική κατάσταση ανθρώπων που έζησαν πολύ πριν από μας, μας βοηθάει να αποκτήσουμε αυτεπίγνωση, να γνωρίσουμε δηλαδή τον εαυτό μας και τον παρόντα, πολυσύνθετο κόσμο, μέσα στον οποίο ζούμε» συμπλήρωσε.
Καταλήγοντας, επισήμανε ότι μέσα από την αναπαραστατική εποπτεία και τη συναισθηματική ασφάλεια των θεατρικών ρόλων ή της δημιουργικής πράξης οι μαθητές έμπαιναν και μπαίνουν στον καμβά της ιστορίας, και με αυτόν τον τρόπο προσεγγίζουν και μαθαίνουν βιωματικά, όσα διαφορετικά, θα ήταν σκέτες λέξεις στο χαρτί, ημερομηνίες μακρινές, γεγονότα απλώς περιγραφικά.
