Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Στη Γλασκόβη από χθες πάνω από 120 ηγέτες του κόσμου αναζητούν τρόπους για να περιορίσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, προκειμένου να σταματήσουν την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
Παρά τις εκκλήσεις και τις ρητορικές επισημάνσεις ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, η διεθνής Διάσκεψη για το Κλίμα (COP26) δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Από το 1992, που περισσότερες από 190 χώρες υπέγραψαν τη Διακήρυξη για την Κλιματική Αλλαγή στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, ελάχιστα έχουν γίνει όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, προκειμένου να επιτευχθεί ο περιορισμός της ανόδου της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό, θα πρέπει οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου σε παγκόσμιο επίπεδο να μειωθούν κατά 45% έως το 2030 -σε σχέση με τα επίπεδα του 2010- και να μηδενιστούν έως το 2050. Βάσει των υφιστάμενων δεσμεύσεων των κρατών, ωστόσο, οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου, αντί να μειωθούν, θα αυξηθούν κατά 16% έως το 2030.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ήταν ιδιαίτερα αισθητές τα δύο τελευταία χρόνια, με τεράστιες πυρκαγιές να εξαφανίζουν τεράστιες δασικές εκτάσεις από την Αυστραλία έως την Καλιφόρνια και την Ευρώπη, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό Νότο. Ακολούθησαν οι πλημμύρες, με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να γίνονται πλέον του... συρμού.
Είναι αμφίβολο σε περίπτωση που δεν είχε υπάρξει η εγρήγορση του νέου περιβαλλοντικού κινήματος, που ενέπνευσε η νεαρή Σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ, αν οι ηγέτες του κόσμου θα κινητοποιούνταν. Μόνο που η κινητοποίησή τους περιορίζεται προς το παρόν σε κοινότοπες διαπιστώσεις περί επικείμενης καταστροφής και ρητορικά σχήματα που προσπαθούν, υποτίθεται, να ευαισθητοποιήσουν για την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν μέτρα άμεσα.
Η σύνοδος του G20, των είκοσι πιο αναπτυγμένων χωρών του κόσμου αλλά και πλέον ρυπογόνων -οι χώρες του G20 ευθύνονται για το 80% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου- δεν κατέληξε σε ουσιαστικές αποφάσεις, προϊδεάζοντας για τη δυσκολία να καταλήξει σε απτές αποφάσεις η σύνοδος της Γλασκόβης.
Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων -ΗΠΑ/ΕΕ από τη μια Κίνα και Ρωσία από την άλλη- σε συνδυασμό με τη διαφορά φάσης στη βιομηχανική ανάπτυξη καθιστούν πολύ δύσκολο η διάσκεψη της Γλασκόβης να κάνει την αναγκαία διαφορά.
