Το ότι ο συνδικαλισμός στη χώρα βρίσκεται σε κρίση, επί σειρά ετών, ήταν γνωστό. Όσοι κινούνται πέριξ των όποιων κινητοποιήσεων, συγκεντρώσεων ή συλλαλητηρίων, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Έρχονται φορές που πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και το παριστάμενο πλήθος είναι ελάχιστο. Όμως η κατάσταση φαίνεται ότι φτάνει στο απροχώρητο.
Την τελευταία διετία έχουμε γίνει θιασώτες σειράς επεισοδίων στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Συνέδρια αμαυρώνονται, ΜΑΤ επιστρατεύονται, διοικήσεις καταρρέουν ως «χάρτινος πύργος». Όλα αυτά σε βάρος φυσικά, των εργαζόμενων, οι οποίοι νιώθουν ότι δεν έχουν κανένα στήριγμα για να διεκδικήσουν, να αγωνιστούν και να πετύχουν.
Το τελευταίο «καρφί» φαίνεται ότι μπήκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας. Ύστερα από προσφυγή συνδικαλιστικών παρατάξεων, αποφασίστηκε να ακυρωθεί το προγραμματισμένο για το τρέχον σαββατοκύριακο, συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ). Ένα Συνέδριο που παλεύει να το διεξάγει από το 2019, αλλά μάταια, όπως φαίνεται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου 90 ομοσπονδίες και πάνω από 200 σύνεδροι, ετοιμάζονται να δημιουργήσουν δικό τους, ξεχωριστό ανεξάρτητο φορέα. Προφανώς, η λογική της διάσπασης, θα επιφέρει ακόμα ένα χτύπημα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μοιάζει με «κουφάρι» ανήμπορο να αντιδράσει. Όμως, η πορεία ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη.
Η κρίση στην ΟΙΥΕ, αποτελεί μόνο ένα μέρος από το συνολικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα. Ήταν Φεβρουάριος του 2019, όταν έγινε η πρώτη προσπάθεια να πραγματοποιηθεί Συνέδριο από την Ομοσπονδία και κατέληξε σε επεισόδια μεταξύ συνδικαλιστών. Η συνέχεια είχε δοθεί στο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα, ένα μήνα αργότερα, πάλι με επεισόδια να αμαυρώνουν και τελικά να ακυρώνουν τη διεξαγωγή του. Οι αντεγκλήσεις και οι «μάχες χαρακωμάτων» συνεχίστηκαν και στη Ρόδο, όταν επιχειρήθηκε πάλι από τη ΓΣΕΕ η διεξαγωγή Συνεδρίου. Τελικά, κάτι τέτοιο κατέστη εφικτό σχεδόν ένα χρόνο μετά στο Καβούρι, παρουσία των ΜΑΤ.
Ένα τέτοιο «πολεμικό κλίμα» επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα οδηγούσε σε διάσπαση. Ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων; Κόμματα που θέλησαν να εισβάλλουν στο χώρο και να μετατρέψουν το συνδικαλισμό σε υποχείριό τους; Σημεία των καιρών; Ίσως όλα μαζί. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Και δεν είναι τιμητικό για κανέναν.
Βασίλης Αγγελόπουλος
