Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στις πέντε το απόγευμα στην Πιάτσα ντελ Πόπολο, στην καρδιά της Ρώμης. Υπήρχαν περισσότερα από 10.000 άτομα. Ένα μείγμα υποστηρικτών από ακροδεξιά κόμματα, φασίστες και αντι-εμβολιαστές. Αλλά υπήρχε ένα άλλο σχέδιο σε εξέλιξη, που σχεδιάστηκε μέσω του Telegram και εμπνεύστηκε από την επίθεση στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών τον περασμένο Ιανουάριο.
Οι μισοί από τους συμμετέχοντες εγκατέλειψαν την πορεία και πήγαν σε άλλους στόχους. Ο κύριος διοργανωτής, το ακροδεξιό κόμμα Forza Nuova, ήθελε πρώτα να πάρει το παλάτι Chigi, την έδρα της ιταλικής κυβέρνησης. Κατάφεραν να φτάσουν σε μια από τις πλευρές και άρχισαν οι ταραχές. Αλλά ήταν πολύ περίπλοκο. Στη συνέχεια, επέλεξαν το κτίριο της Ιταλικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGIL), της κύριας ιταλικής ένωσης, και το κατέστρεψαν. Μια ασυνήθιστη επίθεση που έχει θέσει ολόκληρη την Ιταλία σε επιφυλακή.
Σύμφωνα με την El Pais, πρόκειται για ένα κοινωνικό και πολιτικό κοκτέιλ που αναδεύτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και βρήκε κάποια κάλυψη στα δεξιά κόμματα όπως η Λέγκα ή οι Αδελφοί της Ιταλίας, βυθισμένο σε εκλογική αμφισημία σχετικά με την εκστρατεία εμβολιασμού και τους περιορισμούς.
Ο νόμος αναφέρεται στο άρθρο 12 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει την ανοικοδόμηση του Φασιστικού Κόμματος. Μπορεί να εφαρμοστεί όταν μια ομάδα επιδιώκει τους αντιδημοκρατικούς στόχους του φασιστικού κόμματος «χρησιμοποιώντας ή απειλώντας τη βία ως πολιτική μέθοδο ή πραγματοποιώντας εξωτερικές διαδηλώσεις φασιστικού χαρακτήρα». Δύο μέρη αυτού του τύπου - Ordine Nuovo και Avanguardia nazionale - έχουν ήδη τεθεί εκτός νόμου από δικαστή. Η διαδρομή του διατάγματος, την οποία αναλύει η κυβέρνηση, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. «Αυτή τη στιγμή θα ήταν περίπλοκο και θα μπορούσε να δημιουργήσει το αντίθετο αποτέλεσμα», εξηγούν κυβερνητικές πηγές.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, δεν σχολίασε δημόσια την πιθανή απαγόρευση. Όμως πήγε τη Δευτέρα για να επισκεφθεί τον γενικό γραμματέα της ένωσης που δέχθηκε επίθεση, Μαουρίτσιο Λαντίνι. Εκεί καταδίκασε τη βία κατά αυτού που θεωρούσε «θεμελιώδη φύλακες της δημοκρατίας». Η ΠΔ, ωστόσο, ζήτησε να χρησιμοποιηθεί αυτή η διαδρομή και να επιτευχθεί συναίνεση στη Βουλή. Συναντήθηκε όμως με την άρνηση των δεξιών: της Λίγκας και των Αδελφών της Ιταλίας και της Forza Italia.
Το φασιστικό Forza Nuova
Ο πυρήνας της εξέγερσης της Κυριακής είναι το Forza Nuova, ένα νεοφασιστικό πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1997 από τους Roberto Fiore και Massimo Morsello, ιστορικούς ακροδεξιούς αγωνιστές και μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων όπως το Núcleo Armado Revolucionario (NAR). Ο Fiore, στην πραγματικότητα, διέφυγε από τη δικαιοσύνη για περισσότερο από μια δεκαετία.
Σήμερα ο σχηματισμός δεν έχει περισσότερους από μερικές χιλιάδες υποστηρικτές και διευθύνεται από αυτόν και τον Giuliano Castellino (καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση το 2019 για επίθεση σε αστυνομικό). Και οι δύο προέρχονται επίσης από το Fiamma Tricolore, ένα διαχωρισμένο από το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (MSI), το κόμμα που συγκέντρωσε όλα τα υπολείμματα του φασισμού στην Ιταλία και το οποίο προήδρευε για χρόνια ο Giorgio Almirante. Στη συνέχεια, ο Gianfranco Fini ίδρυσε την Alianza Nacional, ένα κόμμα που αποφάσισε να μπει στους θεσμούς και να αρνηθεί αυτή την ιδεολογική αναφορά μέσω αυτού που έγινε γνωστό ως Svolta di Fiuggi. Και από τη θράκα εκείνου του κόμματος δημιουργήθηκαν οι Fratelli d'Italia (Αδέρφια της Ιταλίας) συνεργάτης της Vox στην Ιταλία.
Ο νόμος, στην περίπτωση του Forza Nuova, είναι σαφής και πρέπει να εφαρμοστεί. Είναι η άποψη του ιστορικού Emilio Gentile, της ανώτατης αρχής στη μελέτη του φασισμού. «Αυτοπροσδιορίζονται ως φασίστες και η βίαιη μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε το Σάββατο είναι αυτή των μοίρας του Μουσολίνι: επίθεση στα κεντρικά των εργαζομένων και καταστροφή τους. Αν αυτοανακηρύσσονται με αυτόν τον τρόπο, έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται για αυτό που είναι. Εάν όχι, ότι καταργούν αυτόν τον νόμο », επισημαίνει.
Η εγγονή του Μουσολίνι κυριάρχησε σε ψήφους στη Ρώμη
Τα νεοφασιστικά κόμματα, όπως η Forza Nuova, είναι σήμερα εντελώς υπολειπόμενα. Βρήκαν όμως σε αρνητικά και αντιεμβολιαστικά περιβάλλοντα τον κοινωνικό μυ που τους έλειπε τον τελευταίο καιρό.
Το τοπίο του Σαββάτου στην Πιάτσα ντελ Πόπολο, δείχνει ένα κοινωνικό πορτρέτο δυσαρέσκειας στο οποίο προσπαθούν να πιάσουν μερικά κόμματος που ενσωματώνουν φιγούρες λίγο πολύ κοντά σε αυτόν τον κόσμο. Η Ρακέλε Μουσολίνι εγγονή του δικτάτορα και μέλος των Αδελφών της Ιταλίας, είχε τις περισσότερες ψήφους στις εκλογές πριν από μια εβδομάδα στη Ρώμη.
Όπως πολλοί συνεργάτες της, δεν καταδικάζει τον φασισμό ούτε γιορτάζει την 25η Απριλίου, την εθνική εορτή και την ημέρα της Απελευθέρωσης της Ιταλίας. Η νοσταλγία, όπως ορίζει η Meloni για να αποφύγει να μιλήσει για φασίστες, εξακολουθεί να είναι εκλογικά κερδοφόρα στην Ιταλία.
Επιμέλεια: Ελίζα Καραγιώργη
[email protected]
