Στις 27 Οκτωβρίου 1965, επιστρέφοντας από τη Σοβιετική Ενωση, ο Ρενέ Νταμπερνά έγραφε στην πρώτη σελίδα της «Μοντ» ότι, με δεδομένη την οικονομία της ΕΣΣΔ, και παρά τις προβλέψεις του Τοκβίλ, δεν υπήρχε παρά μία μεγάλη δύναμη στον κόσμο: οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ρίγκαν αυξάνει τον αμερικανικό στρατιωτικό προϋπολογισμό από τα 178 δισεκατομμύρια δολάρια το 1980 στα 292 δισεκατομμύρια πέντε χρόνια αργότερα. Το Κρεμλίνο αδυνατεί να ακολουθήσει. Η πτώση των τιμών των υδρογονανθράκων θα ολοκληρώσει το κακό. Το 1983, ο τότε αρχηγός των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων Ογκαρκόφ θα παραδεχθεί μιλώντας στον ανταποκριτή των «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι «ο Ψυχρός Πόλεμος ουσιαστικά τελείωσε, και μάλλον τον έχει κερδίσει ήδη η Δύση». Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου θα πείσει και τους τελευταίους επιφυλακτικούς.
Το 1990, στη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου, ο πατήρ Μπους θα τονίσει ότι η «νέα διεθνής τάξη», την οποία είχαν ήδη υποσχεθεί οι προκάτοχοί του το 1917 και το 1945, επιτέλους εδραιώθηκε.
Ο γιος του θα κάνει ένα βήμα παραπάνω: επικαλούμενος τη συντριπτική υπεροχή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα της χώρας του να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να εξουδετερώσει τα σχέδια των «κακών», όποιοι και αν είναι αυτοί. Τη λογική αυτή θα την εφαρμόσει, προσπαθώντας να επιβάλει σε όλη τη Μέση Ανατολή τον υποχρεωτικό εκδημοκρατισμό που δοκιμάστηκε ήδη, μετά το 1945, στη Γερμανία και την Ιαπωνία.
Ο απολογισμός δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο απογοητευτικός, γράφει ο βετεράνος γάλλος πολιτικός αναλυτής Αντρέ Φοντέν στη «Μοντ». Το Αφγανιστάν έγινε ξανά ένα πεδίο μάχης ανάμεσα σε πολεμάρχους, ταλιμπάν και εμπόρους οπίου. Την ίδια ώρα ενισχύεται το Ιράν, που διεκδικεί τουλάχιστον την αναγνώρισή του ως περιφερειακής δύναμης. Ο νέος αμερικανός υπουργός Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς βεβαιώνει ότι η χώρα του δεν θα επιτεθεί εναντίον της Τεχεράνης για να σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αλλά ο πειρασμός είναι μεγάλος για έναν πρόεδρο που η πολιτική του επικρίνεται απ' όλες τις πλευρές.
Ως τώρα είχε τουλάχιστον έναν ειλικρινή φίλο, στον οποίο μπορούσε να υπολογίζει: τον Τόνι Μπλερ. Αλλά ο βρετανός πρωθυπουργός στις 21 Φεβρουαρίου ανακοίνωσε ότι τα βρετανικά στρατεύματα θα αρχίσουν να αποσύρονται από το Ιράκ. Μεγάλες απογοητεύσεις γνωρίζει ο Μπους και στη Λατινική Αμερική, όπου ο Τσάβες έχει πάρει τη σκυτάλη από τον Φιντέλ Κάστρο, βοηθούμενος και από τα μεγάλα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας του.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν ακόμη να διεκδικούν το ρόλο της υπερδύναμης, έστω και λόγω των εξοπλισμών τους και των δαπανών τους για την έρευνα. Αλλά δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πείσουν τους υπόλοιπους να τις υπακούσουν. Οπως τις συμβουλεύει το περιοδικό ΤΙΜΕ, ήλθε η στιγμή να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα.
Πηγή: Le Monde της 27ης/2/07, ΑΠΕ-ΜΠΕ
