Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η αναποφασιστικότητα βλάπτει, διότι συντηρεί την αβεβαιότητα. Κάθε θεώρημα, όμως, έχει τις εξαιρέσεις του, ενώ φυσικά το πεδίο εφαρμογής μετράει.
Στο προεκλογικό εικονοστάσι, επί παραδείγματι, κανείς δεν σε κατηγορεί αν δηλώνεις αναποφάσιστος. Για τις φυλές των μπερδεμένων, παντοδύναμων μέσα στην αδυναμία τους, εμφανίζονται όλοι διατεθειμένοι να σφάξουν τον μόσχο τον σιτευτό. Δηλώσεις και κινήσεις ζωτικής σημασίας. Ανοίγματα και επιχειρήσεις διασκέδασης των φόβων της κρίσιμης μάζας των μετακινούμενων, που ορίζουν τη βαριά ήττα, αλλά και τη βαριά νίκη.
Βαριά, λόγω των προκλήσεων που θα αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία. Αποφασισμένη ή διστακτική.
Μόνο διστακτικές δεν είναι, όμως, οι επιχειρηματικές οικογένειες για την επίπτωση μιας μετεκλογικής συμμαχίας του SPD, των Πράσινων και τoυ Die Linke, συγκυβέρνησης που δεν είναι ξένη σε κρατίδια. Μια στροφή στα αριστερά είναι η μεγαλύτερη ανησυχία τους, γι’ αυτό και μεταφέρουν περιουσιακά στοιχεία στην Ελβετία, σύμφωνα με τραπεζίτες και δικηγόρους.
Όπως μεταδίδει το Reuters, η επανεισαγωγή φόρου περιουσίας -είχε καταργηθεί τη δεκαετία του 1990, επειδή το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας τον έκρινε αντισυνταγματικό- και η αύξηση του φόρου κληρονομιάς θα μπορούσαν να είναι στην πολιτική ατζέντα.«Για τους εκατομμυριούχους, αυτό είναι πολύ καυτό θέμα. Ανησυχούν» δήλωσε δικηγόρος, που δραστηριοποιείται στην Ελβετία.
Καλά, στην Ελλάδα των μνημονίων ανησυχούσαν και πολιτικοί, στέλνοντας χρήματα στην αλλοδαπή. «Τον Ιούνιο του 2012 φοβήθηκα και εγώ, όπως... και πολλοί Έλληνες μετέφερα κάποια από τα χρήματά μου, φοβήθηκα πως μπορεί να καταρρεύσει η χώρα». Στη Γερμανία τέτοιος φόβος δεν υπάρχει, ούτε η χώρα θα καταρρεύσει, επειδή οι «μεγάλοι» θα στείλουν 5-10 δισ. στα ελβετικά βουνά, όπου ήδη στο πρώτο τρίμηνο έπαιρναν τον αέρα τους περίπου 38 δισ. γερμανικών ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται μετοχές, ομόλογα κι άλλα προϊόντα.
Στη Γερμανία τέτοιος φόβος δεν υπάρχει, γι’ αυτό και η συντηρητική «FAZ» στο πρωτοσέλιδό της μυρίζει «κοκκινο-πράσινο» αέρα με καγκελάριο τον Σολτς, ακόμη κι από τη δεύτερη θέση, καθώς η διαφορά των «ελεφάντων» -CDU/CSU και SPD- βρίσκεται στα όρια του στατιστικού σφάλματος.
Σφάλλουν όσοι νομίζουν ότι η εξουσία δεν επαναφέρει τις αναλογίες και ότι τα μεγάλα καράβια στρίβουν τόσο εύκολα όσο οι ψαρόβαρκες.
Μιλάμε για τη Γερμανία. Δεν μιλάμε για πολιτική μαγεία. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Ξενοφών Ζολώτας στις 2 Οκτωβρίου 1959 «Political magic has always been anteconomic».
