Το φθινοπωρινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου συνεχίζεται δυναμικά, φιλοξενώντας μια σειρά από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ξένες παραγωγές, ανανεώνοντας τη συνομιλία του με τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή με τρεις σημαντικές παραστάσεις στην Πειραιώς 260.
Τα έργα που θα παρουσιαστούν εξερευνούν νέες καλλιτεχνικές γλώσσες, ενώ διαχειρίζονται επίκαιρες θεματικές, πολιτικές και κοινωνικές.
24 - 26/9
Κατερίνα Γιαννοπούλου
«Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια»
ELINA GIOUNANLI
Η εμβληματική ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου, για πρώτη φορά, στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
ELINA GIOUNANLI
Πρόκειται για τις τελευταίες μέρες της ζωής της Ελβίρα, μιας διεμφυλικής αντι-ηρωίδας που βρέθηκε στο περιθώριο, στην κοινωνική απομόνωση και ήρθε αντιμέτωπη με την απόλυτη μοναξιά. Τώρα περιπλανιέται στους δρόμους μιας αφιλόξενης πόλης, προσπαθώντας να ανασυνθέσει τα κομμάτια της ζωής της. Εγκαταλειμμένη από όλους, επισκέπτεται τόπους και ανθρώπους που τη σημάδεψαν, προσπαθώντας να βρει έναν λόγο για να συνεχίσει να ζει.
ELINA GIOUNANLI
Το πλέον προσωπικό έργο του Φασμπίντερ συναντά τις ανοιχτές πληγές τού σήμερα, την αναζήτηση για τον απόλυτο έρωτα, την οδύνη της ανθρώπινης ύπαρξης, την έμφυλη βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό όσων δεν ταιριάζουν στο κυρίαρχο ετεροκανονικό αφήγημα, την αυτοκτονία ως κοινωνικό φαινόμενο και ως διαμαρτυρία απέναντι στις συνθήκες της ζωής. Μια παράσταση για το δικαίωμα στην αγάπη και την ύπαρξη, σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ζητήματα φύλου.
24 - 25/9
Infrarouge - Μαρί Μπρασάρ
«Βία»
Πώς μετασχηματίζεται η παιδική αθωότητα στο σκοτάδι της ενηλικίωσης; Στο νέο έργο της, η Καναδή ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας Μαρί Μπρασάρ στοχάζεται πάνω στην έννοια του χρόνου και τη σταδιακή εξοικείωση του ανθρώπου με τη βία, δημιουργώντας μια περφόρμανς - φόρο τιμής στην παιδική φαντασία.
Εκκινώντας από μια απροσδόκητη παρατήρηση της δίχρονης βαφτισιμιάς της, η Μπρασάρ συνθέτει ένα σουρρεαλιστικό παραμύθι, στο οποίο, όπως αναφέρει η ίδια: «φωνές συναντιούνται για να αφηγηθούν μια λαβυρινθώδη ιστορία σε ένα παιδί που αρνείται να πέσει για ύπνο –μια ιστορία αναστοχασμού πάνω στη σκιώδη βιαιότητα που μας διαμορφώνει παρά τη θέλησή μας». Ένα έργο υβριδικό, που συνδυάζει στοιχεία από τον κινηματογραφικό ρεαλισμό και το εξπρεσιονιστικό θέατρο, τις ηχητικές τέχνες και τα εικαστικά. Χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο, παραμυθένιο μέρος της παράστασης, μια ονειρική εικονοποιία με έντονα μουσικά στοιχεία, εξερευνά τις αντιξοότητες που συναντούν τα παιδιά, σε έναν κόσμο ενηλίκων που αμφισβητεί τα όνειρα και τις επιδιώξεις τους, ενώ στο δεύτερο μέρος, μια ομάδα Γιαπωνέζων ερμηνευτριών καταλαμβάνουν τη σκηνή, ζωντανεύοντας, η καθεμιά με διαφορετικό τρόπο, το όνειρο της παιδικής ηλικίας που είχε ξεδιπλωθεί στο πρώτο μέρος.
27 & 28/9
Teatro La Re-sentida - Μάρκο Λαγέρα
«Τοπία χωρίς χρώμα»
Στην εποχή που το #metoo και το επιτακτικό αίτημα για ισότητα βρίσκονται στο επίκεντρο του κοινωνικού διαλόγου, το Φεστιβάλ δεν θα μπορούσε παρά να πάρει θέση, δίνοντας βήμα σε καλλιτέχνες και ομάδες που με τα έργα τους διερευνούν τη σημερινή θέση των γυναικών αλλά και τις ευρύτερες, αναδυόμενες προβληματικές των έμφυλων ταυτοτήτων.
Η παράσταση «Τοπία χωρίς χρώμα» της χιλιανής ομάδας Teatro La Re-sentida και του ανερχόμενου θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Μάρκο Λαγέρα, αποτελεί άλλη μια πρόταση του Φεστιβάλ προς την κατεύθυνση διερεύνησης του γυναικείου ζητήματος.
Στην παράσταση, εννέα έφηβες από τη Χιλή κατακτούν τη σκηνή μιλώντας για τη βία κατά των γυναικών. Συναισθηματικό και ευαίσθητο, οργισμένο και προκλητικό, αλλά ταυτόχρονα αποστασιοποιημένο και αντικειμενικό, το έργο μάς προκαλεί να το ακούσουμε.
Στόχος της ομάδας δεν είναι να καταγράψει απλώς τη βία κατά των γυναικών. Είναι κάτι ακόμα πιο επιτακτικό: να σπάσει επιτέλους τη σιωπή. Να κάνει το θέατρο αντίδοτο στον φόβο. [email protected]
