Πένθος στην οικογένεια του ευρωπαϊκού μπάσκετ για την απώλεια του μεγάλου δάσκαλου Ντούσαν Ίβκοβιτς, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
Ο «Ντούντα» εγκατέλειψε τα επίγεια τα ξημερώματα της Πέμπτης, έχοντας εισαχθεί σε νοσοκομείο με υγρό στον πνεύμονα, κατά τις αναφορές των σερβικών ΜΜΕ, ενώ αντιμετώπιζε και πρόβλημα με την καρδιά του.
Πίσω του αφήνει μια καριέρα βγαλμένη σαν από παραμύθι, έχοντας να επιδείξει σπουδαίο έργο όπου κι αν εργάστηκε, με την Ελλάδα να κατέχει ιδιαίτερη θέση στην πορεία του.
Ο Ίβκοβιτς γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 29 Οκτωβρίου 1943 και απεβίωσε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021, ενώ περάτωσε την καριέρα του στους πάγκους το 2016.
Το 2017 εισήχθη στο Hall of Fame της FIBA και του απονεμήθηκε το βραβείο «Θρύλος της Ευρωλίγκα», από τη διοργανώτρια αρχή της κορυφαίας ηπειρωτικής οργάνωσης συλλόγων.
Με την Εθνική ομάδα της τότε Γιουγκοσλαβίας πανηγύρισε δύο χρυσά ευρωπαϊκά μετάλλια (1989, 1991) και με τη Σερβία ένα χρυσό (1995) κι ένα ασημένιο (2009).
Ακόμη, κατάκτησε ένα χρυσό στο Παγκόσμιο Κύπελλο (1990), ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Σεούλ, 1988) κι ένα χρυσό σε Πανεπιστημιάδα.
Σε διασυλλογικό επίπεδο, μεγάλο μέρος της προπονητικής καριέρας του το πέρασε στην Ελλάδα, όπου τον αγάπησαν όλοι και αγαπήθηκε πολύ.
Εργάστηκε για τον Άρη (1980-1982), τον ΠΑΟΚ (1991-1993), τον Πανιώνιο (1994-1996), τον Ολυμπιακό (1996-1999, 2010-2012) και την ΑΕΚ (1999-2001).
Με εκείνον προπονητή οι «ερυθρόλευκοι» κατάκτησαν δύο φορές την κορυφή της Ευρώπης, το 1997 στη Ρώμη και το 2012 στην Κωνσταντινούπολη.
Με τους Πειραιώτες σήκωσε δύο πρωταθλήματα (1997, 2012) και ισάριθμα Κύπελλα (1997, 2011), ενώ ανάλογο ήταν το στίγμα που άφησε στην ΑΕΚ, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα (2000) και δύο Κυπέλλων Ελλάδας (2000, 2001).
Επίσης, ήταν ο προπονητής στο τελευταίο χρονικά πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ (1992), τον οποίο την ίδια χρονιά είχε οδηγήσει και στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου ηττήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης εξαιτίας ενός λάθους του Παναγιώτη Φασούλα.
