O Ηρακλής συμβουλεύει τους Ορχομένιους να κλείσουν τις αποστραγγιστικές καταβόθρες της περιοχής της Κωπαϊδας. Ετσι κι έγινε, με αποτέλεσμα την κατάκλυση όλης της περιοχής και την εξολόθρευση του λαού των Μινύων, εχθρών του Ορχομενού. Με την πάροδο των ετών, απλώς, αλλάζουν τα μέσα της χρησιμοποιήσεως των υδάτινων συγκεντρώσεων.
Οι παγκόσμιες κλιματικές αλλαγές και η λειψυδρία μπορεί να οδηγήσουν την Τουρκία και τη Σύρια σε σύρραξη, γράφει η βρετανική εφημερίδα «The Independent» στο φύλλο της 28ης Φεβρουαρίου του 2006.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ίδιοι λόγοι μπορούν να προκαλέσουν κρίσεις και μεταξύ άλλων χωρών, όπως μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας, της Αγκόλας και της Ναμίμπια, της Αιθιοπίας και της Αιγύπτου, του Μπανγκλαντές και της Ινδίας.
Η Ινδία και το Μπαγκλαντές διεκδικούν χωρίς αμοιβαίες υποχωρήσεις τον ποταμό Γάγγη, ενώ στην Κεντρική Ασία πέντε χώρες διεκδικούν τους ποταμούς Αμού Νταριά και Σιρ Νταριά, που εκβάλλουν στη λίμνη Αράλη. Η κατάχρηση του νερού αυτών των ποταμών οδήγησε στη μείωση κατά το ήμισυ της επιφάνειας που κάλυπτε η Αράλη και στην ελάττωση, κατά τα τρία τέταρτα, του υδάτινου όγκου της.
Η τουρκική εφημερίδα Milliyet αναφέρει ότι η κρίση του 1998 με την Συρία οφειλόταν στο νερό. Η Δαμασκός κατηγόρησε την Τουρκία ότι μειώνει την εισροή νερού και η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι η Συρία υποστηρίζει το ΡΚΚ.
Οι δύο μεγαλύτεροι ποταμοί της Μέσης Ανατολής, ο Ευφράτης και ο Τίγρης, πηγάζουν από το Κουρδιστάν της Τουρκίας. Οι Τούρκοι κατάρτισαν ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που ονομάζεται GAP (Σχέδιο ΝΑ Τουρκίας). Στο πλαίσιο του GAP, πάνω από τον Τίγρη και τον Ευφράτη έχουν ήδη κατασκευαστεί 22 φράγματα.
Η Τουρκία χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι «όσο οι Αραβες αποφασίζουν για το πετρέλαιο εμείς θα αποφασίζουμε για το νερό», επιθυμεί να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της στρόφιγγας των υδάτων του Τίγρη και του Ευφράτη, από τους οποίους εξαρτώνται άμεσα όχι μόνο η Συρία και το Ιράκ, ως παρόχθιες χώρες, αλλά και ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Το ίδιο νερό χρειάζονται το Ισραήλ, η Ιορδανία και βεβαίως το Ιράν.
K.T.
