Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Οι λέξεις δύσκολα βγαίνουν στο πληκτρολόγιο αυτές τις ζοφερές για τη χώρα μας ώρες, με τον ουρανό της Αττικής μαυρισμένο από τις πυρκαγιές που καίνε στα περίχωρα. Η κλιματική αλλαγή αναμφισβήτητα παίζει ρόλο στη μεγάλη αυτή καταστροφή, με τις πυρκαγιές να κατακαίνε όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη γειτονική μας Τουρκία, τη νότια Ιταλία, ακόμη και τη Σιβηρία και την Καλιφόρνια. Η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί ωστόσο να αποτελεί άλλοθι για τις διαχρονικές ευθύνες αρχών αλλά και πολιτών για τη δημιουργία συνθηκών ανάφλεξης όπου υπάρχει δάσος ή πράσινο στην ταλαίπωρη αυτή χώρα. Ανάλογες πυρκαγιές εκδηλώνονται σχεδόν κάθε χρόνο πότε στην Αττική, πότε στην Εύβοια, πότε στην Ηλεία... Μια ματιά στα αρχεία των εφημερίδων θα ήταν αρκετή για να διαπιστώσει κανείς τα πρωτοσέλιδα φρίκης, από τη μεταπολίτευση και μετά, όταν η έννοια της κλιματικής αλλαγής ήταν ακόμη ανύπαρκτη. Το περιβάλλον ωστόσο ήταν πάντοτε η θεμελιώδης αιτία των πυρκαγιών αυτών, είτε αναφέρονταν σε οικοπεδοφάγους είτε στην ελλιπή στελέχωση δασαρχείων, πυροσβεστικού σώματος κλπ., είτε στην ανεξέλεγκτη οικιστική ανάπτυξη είτε σε σκοτεινά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ας μου επιτρέψει ο αναγνώστης την προσωπική εμπειρία από την περιοχή της ημιμόνιμης σχεδόν πλέον κατοικίας μου στην περιοχή της Ερωτοσπηλιάς στο Πόρτο Ράφτη, ενδεικτική των πολλαπλών παραγόντων που συμβάλλουν στην... κακιά ώρα. Δρόμοι γεμάτοι πευκοβελόνες, οικόπεδα ιδιωτών που δεν καθαρίζονται. Ακόμη και ο γειτονικός στο σπίτι μας μυκηναϊκός αρχαιολογικός χώρος καθαρίζεται επιλεκτικά και πλημμελώς, με πεταμένα πλαστικά και μεταλλικά κουτάκια να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά σε περίπτωση που συμβεί το απευκταίο.Ξύλινες κατασκευές καντίνας και ναυαγοσώστη που εμφανίζεται αραιά και πού, αδιαφορία για τον καθαρισμό της ακτής, παρακείμενο οικόπεδο-χωματερή. Νυχτερινά πάρτι με βεγγαλικά και πυρές, ακόμη και σε ημέρες που έχει ανακοινωθεί συναγερμός 4 για την πιθανότητα πυρκαγιάς. Ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ και αμφιβόλου νομιμότητας παροχές ρεύματος. Ένας μικρόκοσμος του «ωχ αδερφέ», της αβελτηρίας των αρχών που δρουν αποσπασματικά και μόνο μετά από συνεχείς καταγγελίες των κατοίκων.
Για να αλλάξουν όλα αυτά χρειάζονται: Ικανοποιητική στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, αλλαγή της νοοτροπίας ατομισμού που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα την αδιαφορία και το μη σεβασμό στην ομορφιά της φύσης που εκδικείται. Το κλίμα αλλάζει, καιρός να αλλάξουμε και εμείς, παύοντας να βλέπουμε θάλασσες, βουνά και δάση ως «χρυσοτόκες όρνιθες» μιας στρεβλής ανάπτυξης που γίνεται τελικά μπούμερανγκ για όλους.
