Σε πολυχώρους πολιτισμού μετατρέπονται δύο ιστορικά κτήρια της πόλης των Χανίων, η αποκατάσταση των οποίων προχωρά μέσα από προγραμματική σύμβαση της Πολιτιστικής Επιχείρησης ΚΕΠΕΔΗΧ -ΚΑΜ και του Δήμου Χανίων, μέσω της πράξης «Μελέτες ωρίμανσης έργων πολιτισμού του ΕΣΠΑ 2021-2027.
Μέσα από τη σύμβαση δρομολογούνται όλες οι απαραίτητες μελέτες και «τρέχουν» οι απαιτούμενες διαδικασίες για την αποκατάσταση και επανάχρηση των δύο ιστορικών κτηρίων, προκειμένου να λειτουργήσουν ως πολιτιστικοί πολυχώροι.
Σύμφωνα με την εισήγηση για την αποκατάσταση και επανάχρηση, «τα δύο ιστορικά κτήρια, τα οποία είναι κηρυγμένα ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία, βρίσκονται σε κατάσταση ερείπωσης και επικινδυνότητας. Θεωρείται απαραίτητη η διάσωσή τους ως σημαντικά αρχιτεκτονικά δημιουργήματα του παρελθόντος αλλά και η δημιουργική επανάχρησή τους προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και για την προαγωγή του πολιτισμού στον Δήμο Χανίων».
Το ερειπωμένο αρχοντικό του Χαράλαμπου Πωλογιώργη, ένα από τα σημαντικότερα διατηρητέα της πόλης, βρίσκεται στην περιοχή της Αμπεριάς. Το κτήριο κτίστηκε από την οικογένεια Θεμιστοκλή Ποθητού, γύρω στα 1870 και περιελάμβανε δύο κτήρια, ένα ισόγειο και ένα διώροφο με τα υποστατικά του.
Το συγκρότημα περιέβαλε μεγάλη αυλή με φούρνους και στάβλους. Πλακοστρωμένος διάδρομος οδηγεί στη σκάλα του ορόφου και στον τζαμωτό βορεινό διάδρομο του σπιτιού, όπου τα δωμάτια βρίσκονται στη σειρά. Θαυμάσια χρωματιστά ταβάνια διακοσμούσαν τους χώρους του ορόφου, τα υπολείμματα των οποίων υπάρχουν ακόμη.
Το κτήριο περιήλθε από προίκα στα χέρια του Χαράλαμπου Πωλογιώργη, ενός από τους πολιτικούς την εποχή του τέλους της τουρκοκρατίας και της κρητικής πολιτείας, ο οποίος και του έκανε προσθήκες και επισκευές.
Αργότερα, μετά το 1920, χρησιμοποιήθηκε σαν παράρτημα του νοσοκομείου και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, χρησιμοποιήθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό.
Η βίλα Σβαρτς κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας, γύρω στο 1860, από τη βαρόνη Σβαρτς για ιδιοκατοίκηση. Από το 1865 υπήρξε το επίκεντρο κάθε κοινωνικής και φιλανθρωπικής κίνησης στην Κρήτη, στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και εκείνα της Αρμοστείας στο νησί. Αποτελεί παράδειγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, όπως αυτή εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες της Τουρκοκρατίας.
