Το «μυαλό» των νεοσυντηρητικών γερακιών, ο πρώην «Ν2» του Πενταγώνου δεν περίμενε σκάνδαλα τύπου Κλίντον για να εμπνευστεί. Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Πoλ Γούλφοβιτς, σε μία στιγμή δημόσιας εξομολόγησης, παραδέχτηκε ότι «το άγχος ότι θα κολυμπούσε σε βαθιά νερά -νέο αντικείμενο ενασχόλησης γαρ- τον έκανε ευάλωτο και αναζήτησε στήριγμα», γι' αυτό και εξασφάλισε παχυλό μισθό για τη φίλη του, πριν μεσολαβήσει για μετάθεσή της εκτός της τράπεζας http://www.naftemporiki.gr/news/static/07/04/13/1323367.htm . Το σεξ σίγουρη αξία...

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι σκαμπρόζικες λεπτομέρειες, τα ερωτικά κλέη και ο νεποτισμός των «επωνύμων» γίνονται δημόσιο ανάγνωσμα. Καταναλώνονται μαζικά μετά βουλιμίας τα ιδιωτικά βίτσιά τους, όχι τόσο διότι το κοινό θέλει να μάθει με ποιους κοιμούνται οι πολιτικοί του, αλλά λόγω της αντίφασης ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πράξεις τους.

«Τι θα έλεγε δηλαδή ο κ. Γούλφοβιτς ανακαλύπτοντας πως μία κυβέρνηση αποδέκτης δανείων της Παγκόσμιας Τράπεζας μοίραζε ποσά του δανείου σε φίλους/ες του προέδρου της;», αναφέρουν οι ΝΥ Τimes, υπενθυμίζoντας τις παραινέσεις Γούλφοβιτς για «καλή εποπτεία» των φτωχών κρατών που συνεργάζονται με την Παγκόσμια Τράπεζα.

Αν και για τον κ. Γούλφοβιτς θεωρώ πιο πρόστυχη την εμμονή του στον πόλεμο στο Ιράκ, προς δόξαν του δόγματος του «νέου αμερικανικού αιώνα», που οραματίστηκε από κοινού με τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, πιο χυδαίο πράγμα τις χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, και το χάος της βίας, παρά το γεγονός ότι δεν έκλεινε το φερμουάρ του, προτού ανοίξει τους υπηρεσιακούς φακέλους του.

Κ.Τ.