Το «Kaspar Machine», το μεγαλύτερο event της Αθήνας, σε σύλληψη - σκηνοθεσία Νίκου Χατζηπαπά, που συνδυάζει το θέατρο του δρόμου, το χοροθέατρο, την performance και την τεχνολογία και αναβλήθηκε λόγω πανδημίας, επιστρέφει για δύο μοναδικές παραστάσεις την Παρασκευή 9 και το Σάββατο 10 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, στον Πολυχώρο Λιπασμάτων (Σιλό) στη Δραπετσώνα. Η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ η διάθεση των θέσεων γίνεται αποκλειστικά μέσω του viva.gr.

Πρόκειται για μια σύνθεση τεχνών: μια εικαστική προσομοίωση τόπου εγκλεισμού, όπου δεσπόζει η εικονική 3D μαριονέτα μεγάλης κλίμακας, ατμοσφαιρικοί ήχοι, μουσική, τέχνες του θεάτρου δρόμου, street performers, σωματική κίνηση, video art, animation, εντυπωσιακό costume design, ευφάνταστες σκηνικές εγκαταστάσεις ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, τον εγκλεισμό/αποκλεισμό και την ελευθερία.

Ο κ.  Νίκος Χατζηπαπάς μίλησε μαζί μας.

«Το θέαμα “Kaspar Machine” αποτελεί τη βασική δράση του ομώνυμου Ευρωπαϊκού Προγράμματος, μίας διακρατικής συνεργασίας τεσσάρων χωρών, Ελλάδας, Ιταλίας, Ρουμανίας και Πολωνίας. Leader και coordinator του προγράμματος είναι η εταιρεία μας, η Labillusions. Το θέαμα είναι μία εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας, μία site specific παράσταση που συνδυάζει την τέχνη του θεάτρου στον δημόσιο χώρο, το χοροθέατρο, την performance, τη μουσική, το video art και τις νέες τεχνολογίες.

Σε αυτή την εικαστική προσομοίωση, καμβά αποτελούν τα κείμενα του Αυστριακού Νομπελίστα συγγραφέα Πέτερ Χάντκε. Έχουμε χρησιμοποιήσει τις “Κραυγές Βοήθειας”, ψήγματα από το “Βρίζοντας το κοινό” και μερικά αποσπάσματα από τον “Κάσπαρ”. Όλοι μας χαιρόμαστε πολύ που, μετά από την αναβολή της παράστασης τον περασμένο Σεπτέμβριο λόγω της πανδημίας, καταφέρνουμε να μοιραστούμε με το κοινό ένα εγχείρημα που προετοιμάζουμε εδώ και δύο χρόνια.

Στο μεγάλο αυτό θέαμα, πρέπει να αναφέρουμε τους αρωγούς μας, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Περιφέρεια Αττικής, το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου και τον Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας. Στο πρόγραμμα ως συνεργάτες συμμετέχουν το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το SAE Institute Athens, η Ανώτερη Δραματική Σχολή Τράγκα, η Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ά. Πέτροβα - Μ. Μαρμαρινού. Ειδική μνεία για το Εθνικό Ίδρυμα Κωφών που μας παρέχει δύο διερμηνείς, καθιστώντας  την παράστασή μας προσβάσιμη και στους μη ακούοντες. Φυσικά, αυτή η παράσταση δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή των σπουδαστών, των εθελοντών και όλων των συντελεστών μας».

«Τα Σιλό βρίσκονται μέσα στην ερημιά της παλιάς βιομηχανικής ζώνης της Δραπετσώνας και θα χρησιμοποιηθούν, για πρώτη φορά, ως χώρος θεάματος. Το “Kaspar Machine” διαδραματίζεται σε έναν δυστοπικό χώρο που θυμίζει εργοστάσιο στο οποίο παράγονται μαζικά ανθρώπινοι κλώνοι, οι Κάσπαρ, με σκοπό την καταναγκαστική εργασία. Πάνω στα ίδια τα Σιλό θα γίνει μια μεγάλη προβολή, ένα εντυπωσιακό 3D Animation. Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ το συγκεκριμένο θέαμα σε άλλο χώρο».

«Όπως λέει και ο Χάντκε: “Δεν υπάρχει άλλος κόσμος εκτός από τον δικό σας. Δεν είστε πια οι επισκέπτες που παρεισέφρησαν. Είστε εσείς το θέμα. Εσείς είστε το επίκεντρο. Ο πυρήνας των λόγων μας”.

Το θέαμα, με πυρήνα το ζήτημα του εγκλεισμού, όσον αφορά στο περιεχόμενο, στοχεύει να ορίσει αυτή τη διαφορετική σχέση της σκηνής με το ακροατήριο, τοποθετώντας το κοινό εντός του χώρου των γεγονότων. Αφετέρου επιχειρεί να μεταφέρει τα γεγονότα εκτός συμβατικού θεατρικού χώρου, στον δημόσιο χώρο, ωστόσο σε έναν χώρο σε εκκρεμότητα ανάμεσα σε ένα παρελθόν που αναμένει την έκβαση ενός απροσδιόριστου μέλλοντος. Το θέαμα, στο μεταίχμιο αυτό του χρονικού εκκρεμούς, προσπαθεί να επιστήσει την προσοχή σε ένα ανησυχητικό παρόν, μεταθέτοντας τα γεγονότα από τον θεατρικό χώρο, στον χώρο της πόλης.  Με τον τρόπο αυτό, επιχειρεί να καταστήσει το αδρανές ακροατήριο σε συμμέτοχους πολίτες, καθιστώντας τους το επίκεντρο του θεάματος και πυρήνα της παράστασης».

«Συνολικά, το πρόγραμμα “Kaspar Machine”, κορύφωση του οποίου αποτελεί το μεγάλο event στα Σιλό της Δραπετσώνας, αποσκοπεί να προσφέρει σε ηθοποιούς, σπουδαστές δραματικών σχολών και ερασιτέχνες έναν καλλιτεχνικό “χώρο” για να πειραματιστούν με διαφορετικές μορφές θεάματος, εκτός των συμβατικών μορφών θεάτρου, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση και τους ήχους, εντάσσοντας τον αυτοσχεδιασμό και τις τεχνικές Θεάτρου Δρόμου στον σχεδιασμό μιας παράστασης. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται, μεταξύ άλλων, και η αναβίωση της παράδοσης του Θεάτρου Δρόμου, η οποία έχει βαθιές ρίζες στην Ευρώπη από τον μεσαίωνα και μετά.

Στοχεύει, επίσης, να μεταφέρει ένα μήνυμα στο ακροατήριο, στρέφοντας τον φακό σε ομάδες που αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση, όπως άτομα με αναπηρία, πρόσφυγες, μετανάστες, άστεγοι, φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι, προσεγγίζοντας κοινωνικά ζητήματα που βαρύνουν τη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας.

Το κοινωνικό και καλλιτεχνικό μήνυμα του προγράμματος ενισχύεται και από τη διοργάνωση μιας έκθεσης που θα ακολουθήσει, με εικαστικά έργα και υλικό τεκμηρίωσης, καθώς και από τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για παιδιά και εφήβους».

Παίζουν:

-οι ηθοποιοί: Κάλλια Θεοδοσιάδη, Χρόνης Στρίκος

-οι performers: Francesco Bocchi, Αγγελική Δεληγιάννη, Marzia D'Angeli, Bianca Diaconu, Giulia Sarah Gibbon, Marceli Majczak, Μιχάλης Μιχαήλος, Nemanja Miric, Magdalena Tyran, Karolina Wensierska.

Συμμετέχουν: 20 σπουδαστές της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρης Βογιατζή- Τράγκα και της Επαγγελματικής Σχολής Χορού Άννα Πέτροβα - Μάρω Μαρμαρινού, 20 βοηθητικοί ηθοποιοί και 6 σπουδαστές της SAE Institute (τεχνική υποστήριξη). Συμμετέχει η σοπράνο Ελεάννα Κωνσταντά. Πιάνο: Αλέξανδρος Φαρής.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]