Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μαμά Ελλάς, λιγοστεύεις και γερνάς. Τώρα, το καταλάβαμε; Το θυμόμαστε κάθε φορά που γίνεται του ασφαλιστικού, κάθε φορά που η Κομισιόν χτυπά καμπανάκι, κάθε φορά που η υψηλή φορολογική επιβάρυνση στις οικογένειες με παιδιά γίνεται θέμα με του ΟΟΣΑ τα πανιά -στη σχετική λίστα η χώρα βρίσκεται στην 4η θέση μεταξύ των μελών του Οργανισμού, πίσω από Τουρκία, Γαλλία και Σουηδία, αν και η πρωταθλήτρια δεν έχει πρόβλημα υπογεννητικότητας- κάθε φορά που μας καίει το οικονομικό (ανεργία, χαμηλό επίπεδο αμοιβών, brain drain) ή το γεωπολιτικό, αλλά μια σοβαρή συζήτηση δεν κάνουμε για το δημογραφικό.
Και κάπως έτσι, θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14, όσα συνέδρια κι αν οργανωθούν, για ν’ αγαπηθούμε και για τη χώρα να «θυσιαστούμε», όσοι εκπρόσωποι του ελληνικού lifestyle, υπουργοί Τουρισμού ή διοικητές του Αγίου Όρους κι αν επιστρατευτούν.
Οι γυναίκες δεν θα απολογηθούν. Πολλοί ανησυχούν με την υπογεννητικότητα, τη συρρίκνωση του έθνους κ.λπ.
Αν, όμως, κάποιος έχει τα μέσα να αναστρέψει το «εθνικό αυτό πρόβλημα», πρώτα κάνει τα αυτονόητα, προτού σπεύσει να δηλώσει συμμετοχή σε συνέδρια, για δημοσίων σχέσεων καλλιέργεια.
«Χαίρομαι που συμφωνούμε όλοι ότι το δημογραφικό είναι μεγάλο ζήτημα και οι κυβερνήσεις πρέπει να ασχοληθούν με αυτό. Μην χάσουμε την μεγάλη συζήτηση εξαιτίας ενός κακού σποτ». Δεν ήταν μόνο ένα κακό σποτ, αλλά ένα μέλλον κρυμμένο στο παρελθόν. Σήμερα, το «1984» φαντάζει μακρινό. Αύριο;
Δεν ήταν μόνο ένα κακό σποτ, ιδίως αν συνδυαστεί με πολύ περίεργες συζητήσεις και καλοπληρωμένες καμπάνιες λίγο πριν από την αυγή του 2020.
Δεν ήταν μόνο ένα κακό σποτ. Ήταν λάθος, όσο κι αν κάποιοι υπερασπίζονται στα λόγια με πάθος τα περί «συγκροτημένης πολιτικής του κράτους για να κάνουμε παιδιά. Αλλά παιδιά πρέπει να βρούμε τρόπο να κάνουμε». Ελπίζω, όχι όπως στο δυστοπικό «Η ιστορία της θεραπαινίδας» της Μάργκαρετ Άτγουντ.
Οι Θεραπαινίδες είναι γυναίκες οι οποίες εκπαιδεύτηκαν, ώστε να προσαρμοστούν στις επιταγές που τους επιβάλλει ο νέος τους κοινωνικός ρόλος, αποκλειστικά ως αναπαραγωγικά σκεύη, στη Δημοκρατία της Γαλαάδ. Μια μορφή δούλων, που κάποια στιγμή μαθαίνουν τη σημασία της φράσης «Nolite te bastardes carborundorum». «Μην αφήσεις τους μπάσταρδους να σε συνθλίψουν».
