Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα σήμερα, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική, η Σοφία Αδαμίδου, δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και της τηλεόρασης του 902 και συγγραφέας, Σοφία Αδαμίδου.
Η Σοφία Αδαμίδου, γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης. Τη δεκαετία του 1980 υπήρξε μέλος της ΚΝΕ και αργότερα έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Στην επαγγελματική της πορεία ως δημοσιογράφος, εργάστηκε επίσης στην ΕΤ1, στη ΝΕΤ, τον ΑΝΤ1.
Το ΚΚΕ, αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τη συντρόφισσα Σοφία Αδαμίδου, που έφυγε χτες από τη ζωή, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική. Με το ανήσυχο και δημιουργικό της πνεύμα, με τη δημοσιογραφική της πέννα και το συγγραφικό της ταλέντο, άφησε το στίγμα της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και στην καλλιτεχνική δημιουργία, υπηρετώντας το Κόμμα μέχρι τον πρόωρο θάνατό της».
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, «Η Σοφία Αδαμίδου γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που κυριαρχούσαν οι αγωνιστικές παραδόσεις.
Οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1981, σε ηλικία 18 χρονών, αρχικά στην Κοζάνη και έπειτα στις Οργανώσεις των ΤΕΙ και της Νομικής, κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αθήνα. Τον καιρό που ήταν οργανωμένη στην ΚΝΕ χρεώθηκε δουλειά στον «Οδηγητή». Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, δούλεψε ως δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Στην επαγγελματική της πορεία ως δημοσιογράφος, εργάστηκε επίσης στην ΕΤ1, στη ΝΕΤ, τον ΑΝΤ1, ενώ μεγάλη ήταν η προσφορά της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης του 902.
Το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω της είναι πλούσιο και πολυσχιδές. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».
Εμπνευσμένη από τους αγώνες του λαού, έγραψε και διασκεύασε σπουδαία θεατρικά έργα, που αγαπήθηκαν από το κοινό, μεταφέροντας με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή μορφές και στιγμές από την ταξική πάλη στη χώρα μας.
Έργα της είναι μεταξύ άλλων ο «'Αρης», βασισμένο στη ζωή και τους αγώνες του 'Αρη Βελουχιώτη, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία, «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, «Ήλιος στην πέτρα», βασισμένο στο αφήγημα της αντάρτισσας του ΔΣΕ, Ελένης Τραγγανίδα - Μακρυνιώτη «Η Μυρτιά του βουνού», «'Ανθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», από το βιβλίο του Ντάλτον Τράμπο κ.ά.
Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα Μυρώδη Αδαμίδη συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.
Η ίδια έλεγε για τη συγγραφή των έργων της ότι «ξεκίνησε ως ανάγκη να μιλήσω για τα θέματα εκείνα της ιστορίας και τους ανθρώπους των ιστορικών εκείνων περιόδων που δεν έτυχαν της προσοχής που απαιτούσε η πραγματική τους αξία. Η αδιάκοπη επαφή με τη μνήμη μας δεν επιτρέπει να γκρεμιστεί τόσο εύκολα από τους αρνητές της, ούτε να παρερμηνεύονται οι αξίες και η ιστορία του λαού μας. Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί..." που λέει ο Σεφέρης, αλλά χωρίς πόνο δεν υπάρχει γέννα».
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της Σοφίας Αδαμίδου».
Το "αντίο" της ΕΣΗΕΑ
Ανακοίνωση εξέδωσε και η ΕΣΗΕΑ, με αφορμή την απώλεια της συναδέλφου, αναφέροντας τα εξής:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με μεγάλη θλίψη ανακοινώνει τον αδόκητο θάνατο της συναδέλφου και μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ενώσεως Σοφίας Αδαμίδου, η οποία έφυγε από κοντά μας, σε ηλικία μόλις 58 ετών.
Η Σοφία Αδαμίδου γεννήθηκε στη Χαραυγή Κοζάνης το 1963 και μετά το πέρας των λυκειακών της σπουδών, φοίτησε στην Ανώτερη Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων Αθηνών (ΚΑΤΕΕ). Συνέχισε τις σπουδές της αποκτώντας πτυχίο της Νομικής Σχολής Αθηνών ενώ αποφοίτησε και από ιδιωτική σχολή Δημοσιογραφίας το 1990. Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», με παράλληλη συνεργασία με το περιοδικό «ΙΣΤΟΣ» ενώ από το 1992 απασχολήθηκε σε εκπομπές πολιτιστικού περιεχομένου στον Τ/Σ «ΑΝΤΕΝΝΑ». Ξεχώρισε αμέσως για την ποιοτική δουλειά της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και επέδειξε ζήλο και εργατικότητα σε όλο τον εργασιακό της βίο, ενώ παρέμεινε στο δυναμικό του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» έως το τέλος.
Η Σοφία Αδαμίδου πορεύθηκε με συνέπεια και επαγγελματισμό καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, καθώς υπήρξε ένας άνθρωπος ευρυμαθής, με ευαισθησίες και ενδιαφέροντα. Αφήνει πίσω της αξιόλογο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές «Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη» και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε». Έργα της είναι μεταξύ άλλων ο «Άρης», βασισμένο στη ζωή του Άρη Βελουχιώτη, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία, «Ήλιος στην πέτρα», «Η Μυρτιά του βουνού» κ.ά. Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα Μυρώδη Αδαμίδη συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.
Από το 2018 έως σήμερα, διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ, το οποίο υπηρέτησε με ευσυνειδησία. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους της και αποχαιρετά την καλή συνάδελφο, η οποία άφησε το στίγμα της στην ελληνική δημοσιογραφία. Η κηδεία της Σοφίας Αδαμίδου θα γίνει αύριο Κυριακή, 13 Ιουνίου στις 4 μ.μ. στη Χαραυγή Κοζάνης».
Συλλυπητήρια από την Σ. Αναγνωστοπούλου
«Είναι δύσκολο να αποχαιρετήσουμε ανθρώπους σαν τη Σοφία Αδαμίδου. Γι’ αυτό και η είδηση της απώλειας της, μας αφήνει εκείνη την πικρή γεύση ότι δεν φεύγει μόνο από κοντά μας μια γυναίκα που ήταν σημαντική δημοσιογράφος, αλλά και ένας άνθρωπος των γραμμάτων, με πλούσιο συγγραφικό έργο, με πολλές διασκευές για το θέατρο και με δικά της θεατρικά κείμενα . Ένας ενεργά ακούραστος άνθρωπος, με όραμα και πάθος για τη συλλογική οργάνωση και δράση, αγκαλιασμένη σφιχτά με τις ιδέες της αριστεράς. Λέει κάπου η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ ‘’…η ιδέα του θανάτου υπήρχε μόνον σαν έμπνευση…’’. Μακάρι να ήταν έτσι Σοφία. Σε αποχαιρετούμε με υπόσχεση μνήμης», δηλώνει η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,
