Δεκατέσσερεις ανθρωπιστικές και κοινωνικές οργανώσεις καλούν τη γερμανική κυβέρνηση να δεχτεί και άλλους πρόσφυγες από την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών που υπογράφουν τη δήλωση είναι η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί του Κόσμου, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, καθώς και οι οργανώσεις της καθολικής και της προτεσταντικής εκκλησίας, Diakonie και Caritas.

Με αφορμή τη σημερινή διάσκεψη των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της ΕΕ για το μεταναστευτικό και προσφυγικό, ζητούν από τη γερμανική κυβέρνηση να καταβάλει προσπάθειες προκειμένου να επιτευχθεί κοινή συμφωνία για τη διανομή των προσφύγων στην ΕΕ. Παράλληλα, οι οργανώσεις τονίζουν ότι η υποδοχή προσφύγων στη Γερμανία δεν θα πρέπει να εξαρτηθεί από την επίτευξη ευρωπαϊκής συμφωνίας.

Αμφιβολίες για τη νομιμότητα των διαδικασιών ασύλου

Η Γερμανία έχει υποδεχτεί 2.700 πρόσφυγες από την Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο στο πλαίσιο προγραμμάτων που έχουν ολοκληρωθεί τον Απρίλιο. Η κατάσταση στην οποία ζουν οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα επιβάλει όμως να δεχτεί και άλλους. Όπως επισημαίνεται στη δήλωση, «παρά τα σημαντικά χρηματικά ποσά και την ανθρωπιστική βοήθεια, οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα hotspot σε ελληνικά νησιά εξακολουθούν να είναι καταστροφικές.»

Αυτό. όπως λένε αφορά προπαντός τη στέγαση και την ιατρική περίθαλψη. «Προσφυγόπουλα σταματούν να μιλούν, να τρώνε και να παίζουν. Αρκετά από αυτά έχουν χρόνια να επισκεφτούν το σχολείο. Οι οργανώσεις καταλογίζουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι επενδύει στον εκφοβισμό, τη στεγανοποίηση και τις επαναπροωθήσεις. Όπως υποστηρίζουν, στην Ελλάδα δεν διασφαλίζονται οι διαδικασίες ασύλου που είναι σύμφωνες προς τις αρχές του κράτους δικαίου.

Επίσης είναι κάθετα αντίθετες είναι με τα σχέδια οι διαδικασίες ασύλου να πραγματοποιούνται στα εξωτερικά σύνορα τις ΕΕ. Το σχετικό πιλοτικό πρόγραμμα που θέλουν να εφαρμόσουν η Κομισιόν και η Ελλάδα, το οποίο συμπεριλαμβάνει και έναν «σχεδόν κλειστό» προσφυγικό καταυλισμό προκαλεί ανησυχίες. «Έντιμες διαδικασίες ασύλου δεν είναι δυνατές υπό αυτές τις συνθήκες», γράφουν. «Η στέρηση της ελευθερίας στα εξωτερικά σύνορα χειροτερεύει την κατάσταση τους, η οποία χαρακτηρίζεται από την έλλειψη προοπτικής και δικαιωμάτων.»