Σκηνές ενός οιωνοί πολέμου με νεκρούς και τραυματίες, όπως τις ξέρουμε από προηγούμενα χρόνια. Και όμως. Οι εικόνες βίας των τελευταίων ημερών στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας διαφέρουν πολύ από τις προηγούμενες ενώ επιβεβαιώνουν τις απαισιόδοξες προβλέψεις, ότι η πρόσφατη διπλωματική προσέγγιση του Ισραήλ με ορισμένες από τις χώρες του αραβικού κόσμου, όπως το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Σουδάν, δεν θα αποκλιμάκωνε τις εντάσεις στο Μεσανατολικό.
Όπως επισημαίνει στην DW η πρώην γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Κέρστιν Μίλερ, η προσέγγιση αφορά περισσότερο στις οικονομικές σχέσεις και την κοινή στάση των κρατών αυτών έναντι του Ιράν.
Η συστηματική πολιτική εποικισμού σε παλαιστινιακές συνοικίες της ανατολικής Ιερουσαλήμ, με οργανώσεις εποίκων να στηρίζουν εβραϊκές οικογένειες να καταλαμβάνουν και να εγκαθίστανται σε σπίτια Παλαιστινίων, υποβοηθούμενες από το Κράτος του Ισραήλ και τα δικαστήρια είναι μια σκληρή πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η προσάρτηση του ανατολικού τμήματος της Ιερουσαλήμ το 1980 από το Ισραήλ, δεν έχει αναγνωριστεί διεθνώς.
«Αυτή είναι η ζωή μας» λέει η Παλαιστίνια Μούνα Ελ Κούρντ. «Ως Παλαιστίνιοι είμαστε ιδιοκτήτες αυτής της γης. Κατοικούμε νόμιμα και όλα είναι πιστοποιημένα σε έγγραφα. Έρχονται, καταλαμβάνουν τη γη μας και ό,τι έχει απομείνει στη γειτονιά».
Παρά την κλιμάκωση της βίας των τελευταίων ημερών, οι αραβικές χώρες, με τις οποίες το Ισραήλ έχει εξομαλύνει τις σχέσεις του, επέλεξαν να κρατήσουν συγκρατημένες αποστάσεις. Το Μαρόκο εξέφρασε την «βαθιά του ανησυχία» για τη βία. Το υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων καταδίκασε ρητά την έφοδο των Ισραηλινών στο Τέμενος Αλ Άκσα, ζητώντας αποκλιμάκωση της κατάστασης. Το υπουργείο Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας απέρριψε ισραηλινά σχέδια εποικισμού της ανατολικής Ιερουσαλήμ και ζήτησε την αποκατάσταση των συνόρων στα όρια προ του πολέμου των 6 ημερών του 1967.
Το θέμα των σχέσεων του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες θέτει και η γερμανική Süddeutsche Zeitung που σχολιάζει: «(…) Οι εντάσεις γύρω από την Ημέρα της Ιερουσαλήμ, κατά την οποία το Ισραήλ γιορτάζει την κατάκτηση του ανατολικού τμήματος κατά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, δεν είναι νέες. Αλλά αυτό που καθιστά τις παρούσες επιθέσεις τόσο επικίνδυνες είναι η γενικότερη κατάσταση.Δεν αφορά μόνο τα μεγάλα ερωτήματα, όπως τις ιερές πόλεις και τη συζήτηση για την πρωτεύουσα, αλλά πρόκειται για μια σύγκρουση σε διάφορα επίπεδα που τροφοδοτείται από πολλές πηγές: έχει να κάνει με τη διεκδίκηση της εξουσίας μεταξύ των Παλαιστινίων, το σχηματισμό κυβέρνησης στο Ισραήλκαι -τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό- αφορά τις σχέσεις με εκείνα τα αραβικά κράτη, με τα οποία το Ισραήλ ξεκίνησε προσπάθεια συμφιλίωσης».
Για τη στάση των ΗΠΑ αναφέρει, τέλος, το σχόλιο: « (…) Εξαιτίας της σύγκρουσης η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ πρέπει να επαναπροσδιορίσει την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Επί Τραμπ ο Νετανιάχου μπόρεσε να εφαρμόσει τις ιδέες του για ένα 'Mεγάλο Ισραήλ' και οι Παλαιστίνιοι με τη σειρά τους μπόρεσαν να παγιώσουν την αμυντική θέση τους. Η ιστορία δείχνει ότι η ειρήνη στην Ιερουσαλήμ μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω διαπραγματεύσεων. Οι ΗΠΑ πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία ώστε να αναβιώσει το μοντέλο μιας λύσης δύο κρατών.»
Τουρκία και Ιράν
«Αυτή η γη ανήκει στους Εβραίους σχεδόν εκατό χρόνια» επιμένει ο Αρίε Κινγκ, αντιδήμαρχος της Ιερουσαλήμ. «Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αυτό που άλλαξε είναι ότι ξαφνικά οι Άραβες αποφάσισαν ότι είναι δική τους και δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι είναι εβραϊκή ιδιοκτησία». Περιέργως σκληρά λόγια ακούστηκαν από ηγέτες δύο μη αραβικών χωρών, της Τουρκίας και του Ιράν, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τα γεγονότα στην Παλαιστίνη.
Ο πρόεδρος Ερντογάν και ο θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Χαμενέι προσπαθούν να εμφανιστούν ως υπερασπιστές του αραβικού και ιδιαίτερα σιιτικού κόσμου, αγνοώντας ότι η κατεξοχήν σουνιτική χώρα στον αραβικό κόσμο, η Σαουδική Αραβία, βελτίωσε τις σχέσεις της με το Ισραήλ, αν και διακριτικά. Σε κάθε περίπτωση, όπως πιστεύει η Κέρστιν Μίλερ, σε περίπτωση που οι εντάσεις συνεχιστούν, υπάρχει το ενδεχόμενο να κινδυνεύσουν και άλλα συμφέροντα του Ισραήλ, ανάμεσά τους και η εξομάλυνση των σχέσεών του με τον αραβικό κόσμο.
