Η ταινία «Εισαγωγές/Εξαγωγές» του Αυστριακού Ούλριχ Σάιντελ, που προβάλλεται στο Φεστιβάλ Καννών, είναι ένα σχόλιο για την ενωμένη Ευρώπη, όπου η ανεργία αλλά και η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων (σε μίζερα, απάνθρωπα νοσοκομεία) στις αναπτυγμένες χώρες, από τη μια, και η πορνεία, η φτώχεια και η εκμετάλλευση στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης από την άλλη, δεν αφήνουν χώρο για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Είναι αλήθεια ότι οι λόγοι για να είναι κανείς απογοητευμένος δεν λείπουν. Οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν πια τι θέλουν από την Ευρώπη. Εκτός από ζώνη ελευθέρων συναλλαγών, τι άλλο είναι; Χρειάζεται να είναι κάτι άλλο; Η διαρκής διεύρυνση της Ενωσης, η απουσία συνόρων, συμβιβάζεται με ένα σχέδιο ενοποίησης;

Η παράσταση «Ευρώπη» δεν «τραβάει», αλλά δεν γίνεται να αλλάξουμε το κοινό, άρα πρέπει να αλλάξει το έργο.

Δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει γενικευμένη ανασφάλεια. Το βέβαιο είναι όμως ότι μένει αναπάντητο το ερώτημα ενός λιθουανού αξιωματούχου: «Πού είναι η αγαπημένη μας Ευρώπη;»

Κ.Τ.