Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι την εποχή των δεινοσαύρων υπήρχαν λίγα είδη θηλαστικών τα οποία κρύβονταν την μέρα και έβγαιναν από τις κρυψώνες τους όταν έπεφτε το σκοτάδι για βρουν τροφή, να συναναστραφούν και να αναπαραχθούν αφού εκείνες τις ώρες ήταν ασφαλή από τους κυρίαρχους του πλανήτη που δεν μπορούσαν να τα κυνηγήσουν τις βραδινές ώρες.
Η έρημος της Μογγολίας αποτελεί έναν παλαιοντολογικό παράδεισο αφού τα τελευταία χρόνια ανακαλύπτονται εκεί συνεχώς απολιθώματα δεινοσαύρων και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις άγνωστων μέχρι σήμερα ειδών. Μια τέτοια ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον παλαιοντόλογο Γιόναχ Σοινιέρ του Πανεπιστημίου Witwatersrand στην Νότιο Αφρική ανακάλυψε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα μικρό είδος δεινοσαύρου που είχε αναπτύξει εξαιρετικές ικανότητες νυχτερινού κυνηγιού.
Πρόκειται για ένα δίποδο ζώο σε μέγεθος φασιανού που διέθετε εξαιρετική νυχτερινή όραση και καταπληκτική ακοή για να μπορεί να εντοπίζει στο σκοτάδι τα θηράματα του. Το νέο είδος ονομάστηκε Shuvuuia deserti και σύμφωνα με τους ερευνητές ήταν τόσο αναπτυγμένες η όραση, η ακοή και οι άλλες αισθήσεις τους που μπορούσε να κυνηγά ακόμη και στο απόλυτο σκοτάδι. Κυνηγούσε τα θηλαστικά που κυκλοφορούσαν την νύχτα, ερπετά και έντομα.
Το νέο είδος ανήκει στην οικογένεια δεινοσαύρων που έχουν ονομαστεί Αλβαρόσαυροι οι οποίοι είχαν μικρό μέγεθος και είναι οι μόνοι δεινόσαυροι που γνωρίζουμε ότι είχαν αναπτύξει ικανότητες νυχτερινού κυνηγιού. Προφανώς λόγο μεγέθους υποχρεώθηκαν να μάθουν να κυνηγούν νύχτα αφού στην διάρκεια της μέρας δεν θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα μεγαλύτερα είδη δεινοσαύρων ενώ πιθανότατα θα αποτελούσαν για ορισμένους δεινοσαύρους θηράματα οπότε εξελίχθηκαν για να κινούνται τις νυχτερινές ώρες.
