Οι πτερόσαυροι εμφανίστηκαν στον πλανήτη σχεδόν ταυτόχρονα με τους δεινόσαυρους πριν από 225 εκατ. έτη, έζησαν μαζί τους και εξαφανίστηκαν όπως και οι δεινόσαυροι πριν από 66 εκατ. έτη όταν σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ένας τεράστιος αστεροειδής έπεσε στην Γη εξαφανίζοντας το 80% της ζωής στον πλανήτη.
Οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά όντα που κατάφεραν να πετάξουν. Υπήρχαν διάφορα είδη πτερόσαυρων πολλά εκ των οποίων ήταν πραγματικοί γίγαντες με ύψος έξι μέτρων και άνοιγμα φτερών που ξεπερνούσε τα 12 μέτρα. Το κεφάλι τους έφτανε σε μήκος τα δύο μέτρα και στηριζόταν σε έναν μακρύ λαιμό που έφτανε σε μήκος τα τρία μέτρα.
Τα ανατομικά χαρακτηριστικά των μεγάλων πτερόσαυρων και το πώς κατάφερναν αυτά τα γιγάντια πτηνά να απογειώνονται αλλά και να πετούν κρατώντας μάλιστα στο στόμα τους τα θηράματα τους που ήταν και αυτά μεγάλου μεγέθους αποτελούν σταθερό πεδίο επιστημονικής μελέτης.
Η τελευταία πραγματοποιήθηκε από διεθνή ερευνητική ομάδα. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν αξονικές τομογραφίες σε απολιθώματα πτερόσαυρων και έκαναν μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Διαπίστωσαν ότι οι σπόνδυλοι στον λαιμό τους ήταν διαμορφωμένοι με τρόπο ανάλογο με αυτόν των ακτίνων ενός τροχού ποδηλάτου. «Είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί μέχρι σήμερα σε σπονδύλους οποιουδήποτε ζώου» αναφέρει ο Ντέιβ Μάρτιν, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ που ήταν επικεφαλής της έρευνας.
Η ακτινωτή διάταξη των σπονδύλων έδιναν σύμφωνα με τους ερευνητές την απαραίτητη στήριξη στον λαιμό των πτερόσαυρων και παράλληλα την ισχύ για να μπορούν να πετούν αλλά και να κάνουν όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να πιάνουν τα θηράματα τους χωρίς να υπάρχει απώλεια συντονισμού και ισορροπίας με το υπόλοιπο σώμα τους. Τα σαγόνια των μεγάλων πτερόσαυρων είχα διπλάσιο μέγεθος από αυτό των Τυραννόσαυρων ρεξ και ήταν εξοπλισμένα με μεγάλα κοφτερά δόντια. Μέσα στο στόμα τους είχαν επίσης σάκους παρόμοιους με αυτούς που έχουν οι πελεκάνοι για να μεταφέρουν την λεία τους.
