Τι θα γινόταν αν η Γη γινόταν ένας τόπος αφιλόξενος για εμάς και την ζωή γενικότερα; Που θα μπορούσαμε να πάμε να ζήσουμε; Ιταλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι εντόπισαν την ασφαλέστερη περιοχή στον γαλαξία μας δίνοντας στην ανθρωπότητα μια πιθανή διέξοδο αν βέβαια έχουμε τα μέσα για να φτάσουμε εκεί.
Γνωρίζουμε ότι βίαια κοσμικά φαινόμενα όπως οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (τα γνωστά σουπερνόβα), οι συγκρούσεις αστέρων νετρονίων και η δράση των μαύρων τρυπών παράγουν ασύλληπτης έντασης ακτινοβολία η οποία ταξιδεύει στο Σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.
Διάφορες μελέτες έχουν υποδείξει ως ένοχο τέτοιου είδους ακτινοβολία σε ορισμένα από τα αρκετά περιστατικά μαζικής εξαφάνισης της ζωής που υπήρξαν στον πλανήτη μας. Μάλιστα σε ένα τέτοιο περιστατικό που συνέβη πριν από περίπου τρία εκατ. έτη υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι την μαζική εξαφάνιση της ζωής προκάλεσε η «επίσκεψη» ακτινοβολίας που προερχόταν από μια έκρηξη σουπερνόβα σε απόσταση 300 εκατ. ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Με απλά λόγια οι κίνδυνοι είναι μόνιμοι και μεγάλοι αφού ένα βίαιο κοσμικό φαινόμενο ακόμη και σε αυτές τις ασύλληπτες αποστάσεις μπορεί τελικά να αποδειχτεί μοιραίο για την ανθρωπότητα.
Ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Insubria υποστηρίζει ότι έψαξε σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρο τον γαλαξία μας και εντόπισε την περιοχή που είναι η πιο ασφαλής τουλάχιστον όσον αφορά την πιθανότητα εμφάνισης τέτοιου είδους ακτινοβολία. Πρόκειται για μια περιοχή που ξεκινά 6,5 χιλιάδες έτη φωτός από το κέντρο του γαλαξία και εκτείνεται σε απόσταση περίπου 26 χιλιάδων ετών φωτός από το γαλαξιακό κέντρο.
Προκύπτει φυσικά το ερώτημα το πώς κατάφερε η Γη να είναι φιλική στην ζωή βρισκόμενη τόσο μακριά από το κέντρο του Γαλαξία. Η απάντηση που δίνουν οι ερευνητές είναι ότι την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του γαλαξία μας το κέντρο του ήταν εξαιρετικά δραστήριο με ασταμάτητη παραγωγή νέων άστρων και έντονη κοσμική δραστηριότητα γεγονός που το καθιστούσε αφιλόξενο ενώ την ίδια στιγμή οι εξωτερικές του περιοχές όπως αυτή στην οποία βρισκόμαστε εμείς ήταν πιο… ήσυχες και άρα λιγότερο επικίνδυνες.
Στο πέρας των 13 δισ. ετών της ζωής του γαλαξία μας η κατάσταση άρχιζε να εξισορροπείται και το κέντρο του έχοντας εξαντλήσει την δυναμική του σταμάτησε την παραγωγή άστρων και έγινε μια ήσυχη και ασφαλής περιοχή. Το πώς θα φτάσουμε εκεί σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο είναι ίσως ένας από τους επόμενους στόχους που θα θέσει η επιστημονική κοινότητα.
