Από την έντυπη έκδοση
Tου Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Τα νέα μέτρα, στα οποία κατέφυγε η κυβέρνηση, ελήφθησαν επειδή απλά τα προηγούμενα που είχε λάβει, για τον έλεγχο της πανδημίας, απέτυχαν. Και απέτυχαν, επειδή δεν έπεισαν. Η πανδημία, με τις δραματικές της συνέπειες σε χιλιάδες ζωές συνανθρώπων μας που χάθηκαν και σε χιλιάδες που νοσούν, λογικά θα έπρεπε να σκορπίσει φόβο και δέος στους υπόλοιπους. Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πριν από έναν χρόνο, κατά την έκρηξη της πανδημίας, κυκλοφορούσαν ελάχιστοι έξω, καθώς βέβαια ήταν κλειστό σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων, αλλά βλέπαμε και φοβισμένα πρόσωπα. Σταδιακά, από το καλοκαίρι, αυτό άρχισε να αλλάζει, με τις διακοπές που τόνωσαν τη διάθεση, με τα χαμηλά κρούσματα και με τις προσδοκίες για τα φάρμακα και τα εμβόλια, επήλθε η χαλαρότητα.
Από το φθινόπωρο, που φούντωσε ξανά η πανδημία, επέστρεψαν τα lockdowns και οι περιορισμοί, αλλά, όπως προκύπτει από την εικόνα έξω, σε δρόμους, πάρκα, παραλίες κ.λπ., δεν επέστρεψε ο φόβος που υπήρχε στην πρώτη φάση της πανδημίας. Αντίθετα, διαπιστώνεται μια χαλαρότητα, η οποία δεν είναι ανεξήγητη, αλλά ερμηνεύεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στα μέτρα που εξαγγέλλονται, με ευθύνη της κυβέρνησης και των λοιμωξιολόγων. Η μεν κυβέρνηση είναι στις συμπληγάδες μεταξύ των επιδημιολογικών δεδομένων που επιβάλλουν λουκέτο και της αγοράς που φωνάζει πως δεν αντέχει το lockdown και προσπαθεί να ισορροπήσει, χωρίς επιτυχία μέχρι τώρα. Οι λοιμωξιολόγοι, από την πλευρά τους, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Σε όσους μιλούν με αυστηρά επιστημονικά δεδομένα και σε εκείνους που τα παραβλέπουν και φιλοδοξούν να κάνουν πολιτική καριέρα.
Ο απλός πολίτης, όμως, δεν μπορεί να κάνει εύκολα τη διάκριση και εκεί χάνεται η μπάλα. Άκουσε και ακούει πως ο συγχρωτισμός των ατόμων σε έναν χώρο μεταδίδει τον ιό, αλλά όχι αν πρόκειται για το μετρό και τα άλλα μέσα μεταφοράς, τα σχολεία, τα σούπερ μάρκετ, την οδό Ερμού, τους τουρίστες κ.λπ. Επίσης, τον Σεπτέμβριο, για να ανοίξουν τα σχολεία, ειπώθηκε πως οι μαθητές δεν έχουν πρόβλημα με τον κορονοϊό και τα παιδιά δεν τον μεταδίδουν στους μεγαλύτερους. Λίγο αργότερα, έκλεισαν και τα σχολεία. Στο πλαίσιο των αντιφάσεων αυτών, αρκετοί συμπολίτες μας ερμήνευσαν με τον δικό τους τρόπο τις «οδηγίες» των υπουργείων Υγείας και Πολιτικής Προστασίας, καθώς και των λοιμωξιολόγων, συμπεραίνοντας ότι αν ισχύουν οι «οδηγίες», τότε δεν μπορεί ο ιός να μεταδίδεται ούτε πίνοντας με την παρέα τους καφέ στα παγκάκια ούτε σε ένα πάρτι κ.λπ. Αν προσθέσουμε και την ανυπαρξία ελέγχων, επόμενο ήταν να αναζητούμε στο χρωματολόγιο νέες αποχρώσεις του κόκκινου, για να βάψουμε τον χάρτη της Ελλάδας.
