Το κρέας, σε διάφορες μορφές, βρισκόταν ανέκαθεν στη διατροφή των περισσότερων ανθρώπινων κοινωνιών, ωστόσο η αύξηση του πληθυσμού και της πίεσης στο περιβάλλον δημιουργεί δυσκολίες ως προς την κάλυψη αυτής της διατροφικής ανάγκης. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές του University of Tokyo αναφέρουν πως ήταν σε θέση να προβούν σε πρωτοποριακή βιοκατασκευή βοδινού μυϊκού ιστού στο εργαστήριο, που θα μπορούσε να καλύψει αυτές τις απαιτήσεις.
Η παραγωγή συνθετικού κρέατος αποτελεί έναν τομέα στον οποίο δραστηριοποιούνται πολλοί επιστήμονες ανά τον πλανήτη, δεδομένου πως, από περιβαλλοντικής άποψης (γη- νερό) το κόστος της κτηνοτροφίας καθίσταται μη βιώσιμο, λαμβάνοντας υπόψιν και τις συνέπειες των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που αυτή συνεπάγεται. Ωστόσο τα περισσότερα βιοσυνθετικά προϊόντα κρέατος είναι άμορφα ή σαν κιμάς, κάτι που σημαίνει ότι δεν δίνουν την αίσθηση του πραγματικού κρέατος.
Επί της προκειμένης, οι ερευνητές χρησιμοποιούν τεχνικές που αναπτύχθηκαν για την αναγεννητική ιατρική, επιτυγχάνοντας την καλλιέργεια κομματιών κρέατος μεγέθους χιλιοστών, όπου η διάταξη των μυοσωλήνων είναι τέτοια που βοηθά στην προσομοίωση της αίσθησης του κρέατος. Για τον σκοπό αυτό μυοβλάστες από κανονικό βοδινό καλλιεργήθηκαν σε δοχεία υδροτζέλ που μπορούσαν να συνδυαστούν, επιτρέποντας «σύντηξη» σε μεγαλύτερα κομμάτια. Οι επιστήμονες βρήκαν επίσης ποια ήταν τα βέλτιστα δυνατά πλαίσια/ «ικριώματα» και ηλεκτρικές διεγέρσεις για να επιτευχθούν οι επιθυμητές ιδιότητες ώστε να προσομοιώνεται καλύτερα η αίσθηση μιας μπριζόλας.
Κατά τους ερευνητές, ο συγκεκριμένος μυϊκός ιστός εμφανίζεται πολλά υποσχόμενος ως προς ένα εν δυνάμει υποκατάστατο μπριζόλας. Επίσης, δεν εντοπίστηκε μικροβιακή μόλυνση, κάτι που παρέχει πλεονεκτήματα ως προς την καθαρότητα και τη διάρκεια του συγκεκριμένου προϊόντος.
«Η μέθοδός μας ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω ανάπτυξη μεγαλύτερων κομματιών ρεαλιστικού καλλιεργημένου κρέατος που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν ή να αντικαταστήσουν τις ζωικές πηγές» είπε ο Σότζι Τακεούτσι, senior και corresponding author της εν λόγω έρευνας- προσθέτοντας ωστόσο πως «είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος μέχρι το καλλιεργούμενο σε εργαστήριο κρέας να μη διακρίνεται από το πραγματικό και να ξεπεραστούν εμπόδια που έχουν να κάνουν με την αποδοχή από τους καταναλωτές και πολιτισμικές ευαισθησίες».
