Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Την ημέρα μιας ηχηρής παραίτησης και του «πρόχειρου και σύντομου γεύματος στην Ικαρία» με τις «αναπόφευκτες εκδηλώσεις αγάπης» έκανε πρεμιέρα σε live streaming από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ο «Μολιέρος».
Εταιρεία Υποκριτών ήταν ο πρώτος τίτλος του έργου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Σαφώς δεν αναφέρεται στον θίασο των ηθοποιών, αλλά στους θεατρίνους της εξουσίας. Της πολιτικής στο άκρως ειρωνικό κείμενο, αλλά ίδια είναι η αίσθηση της παντοδυναμίας που δίνει κάποια μικρή ή μεγάλη εξουσία.
Ίδια είναι η αίσθηση της παντοδυναμίας που φουσκώνει την ανοησία ότι κάθε κατάχρηση στο νερό θα γραφτεί, αφού δεν υπάρχει άλλη πανοπλία πιο δυνατή από αυτήν. Την εξουσία.
Μπορεί να μην είναι αλαζονική; Μπορεί να μην είναι υποκριτική;
H απόλαυση των απολαύσεων. Κανένα ναρκωτικό δεν μεθάει τόσο κάποια άτομα, δεν τα διαστέλλει απεριόριστα και ασυγκράτητα όσο η εξουσία. Ακούνε τους πόθους μέσα τους, πόθους επιβολής, που τους σπρώχνουν να κινηθούν με φούρια, πριν προφτάσει ν’ αναλάβει ο νους, η φρόνηση. Με τον φλογερό πόθο να κατακτήσουν, να επιβληθούν σε πιο αδύναμους, ρίχνονται σαν μεθυσμένοι, σαν τυχοδιώκτες.
Όταν διαπιστώνουν ότι ήταν παίγνια της αλαζονείας τους, που ντάντεψαν την ηδονή της επιβολής και την έβαλαν στη στράτα, έχουν πέσει κάτω.
Μια σπρωξιά είναι αρκετή, δημιουργεί κύματα στην επιφάνεια και στο βάθος, προκαλεί μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων.
Από την αυτοκαταστροφή της έλκεται η εξουσία. Γράφει ο Μάριος Πλωρίτης στο βιβλίο «Ο πολιτικός Σαίξπηρ - Η τραγωδία της εξουσίας» για τη «διόλου μεταφυσική δύναμη που απανθρωπίζει... αυτός ο πόθος κυριαρχίας, η “libido dominandi”, που σπρώχνει ακατανίκητα τους ανθρώπους προς την εξουσία, την οποία “πρέπει” να κατακτήσουν ακόμα και με το έγκλημα». 'Η αφού την κατακτήσουν, με τη βεβαιότητα της υπεροχής, βία ασκήσουν. Κατάχρηση εξουσίας, που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει στο ποινικά κολάσιμο.
Ναι, ξέρω η βία εμπεριέχεται σε κάθε σχέση εξουσίας, αλλά αυτές οι σχέσεις διαμορφώνονται με βάση το επίπεδο της κοινωνίας. Ειδάλλως, χαιρέτα μου τον πλάτανο, τον Μακμπέθ και τ’ άλλα τραγιά.
