Του Γιάννη Αργυρού
Στα 38 χρόνια που το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε πρωταγωνιστικό ρόλο και ήταν το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας, πολύ συχνά η ηγετική του ομάδα αντιμετώπιζε την ίδια δύσκολη πολιτικά κατάσταση. Οι προτάσεις συνεργασίας προς τα κόμματα της αριστεράς έβρισκαν κλειστές πόρτες και έτσι το πολιτικό marketing της εποχής μετέβαλε την διαδικασία σύγκλισης σε ένα επικοινωνιακό blame game για να κερδηθούν τουλάχιστον οι εντυπώσεις.
Ο τελικός απολογισμός μάλιστα παρά τον εξωραϊσμό που γινόταν κατά καιρούς ήταν σαφώς αρνητικός καθώς τα μικρότερα κόμματα νιώθοντας ότι δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από έναν μεγαλύτερο εταίρο και για να συγκρατήσουν το εκλογικό τους ακροατήριο αντιδρούσαν με ισχυρές δόσεις κριτικής που ουσιαστικά αποτελούσαν επικοινωνιακό δεκανίκι προς τη Νέα Δημοκρατία. Παρά τα ασήμαντα επί της ουσίας αποτελέσματα και ενώ υπήρξαν αρκετές αψιμαχίες, για ένα ακατανόητο λόγο -πιθανά λόγω αδυναμίας εξεύρεσης άλλης εκλογικής δεξαμενής- το γαϊτανάκι αυτό κράτησε χρόνια.
Κάπως έτσι οι φιλοδοξίες της Κουμουνδούρου για τη συγκρότηση εναλλακτικής πρότασης εξουσίας με προοδευτικό πρόσημο φαίνεται να πέφτουν στο κενό. Μετά τις ξεκάθαρες αρνητικές απαντήσεις από ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ25 -ενώ το ΚΚΕ δεν μπήκε ούτε καν στη διαδικασία να απαντήσει-το σχέδιο παρουσιάζει εντυπωσιακές αστοχίες. Στο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή που ψήφιζαν την απλή αναλογική θεωρούσαν περίπου αυτονόητη την σύμπτυξη ενός προοδευτικού μετώπου που θα διεκδικούσε δυναμικά την εξουσία από τη Νέα Δημοκρατία. Στόχος που δεν ευνοήθηκε και από το αποτέλεσμα της κάλπης.
Πιθανά η επιτυχία του κοινού μετώπου κατά της απαγόρευσης συναθροίσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου να δημιούργησε προσδοκίες και να αναζωπύρωσε παλαιότερους σχεδιασμούς. Για μια ακόμη φορά όμως αποδεικνύεται πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη.
Το ζήτημα της προοδευτικής διακυβέρνησης παραμένει στις κομματικές προτεραιότητες της Κουμουνδούρου σύμφωνα με την τακτική που χαράχτηκε το φθινόπωρο και ουσιαστικά θόλωσε το σχέδιο για την υποδοχή κεντρώων ψηφοφόρων που προσέγγιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω της προοδευτικής συμμαχίας.
Την ίδια ώρα η εμφατική επανεμφάνιση ρευμάτων και τάσεων στο εσωτερικό του κόμματος ενόψει και του επερχόμενου συνεδρίου μπορεί να ενισχύει τον πλουραλισμό των απόψεων αποτελεί όμως και τον προάγγελο εσωκομματικών τριβών για τους επόμενους μήνες.
Άλλωστε η διαπίστωση πως είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί κομματικό φυτώριο ώστε να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια όταν και εφόσον ανοίξει ο εκλογικός κύκλος ακολουθώντας παλιότερη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας είναι μια έμπρακτη απόδειξη ότι παρά τις πολλές αλλαγές προσώπων στην Κ.Ο. το κόμμα χρειάζεται νέα δυναμική και φρεσκάδα με ανανέωση του στελεχιακού του δυναμικού.
