Τα επόμενα βήματα για τη διευθέτηση του μελλοντικού καθεστώτος του Κοσόβου θα εξετάσουν στις 25/7/07 στη Βιένη ανώτατοι διπλωμάτες των έξι χωρών της αποκαλούμενης «Ομάδας επαφής για το Κόσοβο» στην οποία ανήκουν ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Βρετανία.

Το Κρεμλίνο κατάφερε να κερδίσει χρόνο, εκνευρίζοντας και τη Δύση και τους Αλβανούς Κοσοβάρους. Κάποιοι θεωρούν ότι η πίεση της Μόσχας είναι τεχνητή, αφού γνωρίζει ότι δεν θα ανατρέψει μία προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, την ανεξαρτησία του Κοσόβου.

Μπορεί, αλλά το Κρεμλίνο, διείδε μία ευκαιρία να αναδειχθεί ως μία παγκόσμια δύναμη, που δεν επιδιώκει την επιβολή λύσεων (θυμηθείτε τη ρωσική στάση στο Σχέδιο Ανάν). Επίσης, διείδε μία ευκαιρία να επανακάμψει στα Βαλκάνια.

Ο Πούτιν θέτει τις απαιτήσεις του σε ένα συνολικό πακέτο που περιλαμβάνει και το Κόσοβο. Αλλωστε, οποιαδήποτε μονομερής κι όχι συμβιβαστική λύση θα προσφέρει στη Μόσχα το άλλοθι να προχωρήσει στην αναγνώριση ανεξάρτητων ρωσόφωνων μειονοτήτων στα μετασοβιετικά κράτη.

Η Ρωσία δεν βιάζεται. Οποιος δε βιάζεται, όποιος δεν είναι ανυπόμονος να «κλείσει» ένα θέμα, δεν έχει λόγους να υποχωρήσει. Αν υποχωρήσει χωρίς κάποια ουσιαστικά ανταλλάγματα, θα δημιουργήσει προηγούμενο όπου δεν θα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι πιέσεις του.

Ο Πούτιν ευνοείται, βέβαια και από τη δύσκολη για τις ΗΠΑ συγκυρία, με το Ιράκ να αποδεικνύεται μεγαλύτερος πονοκέφαλος και από τον κύβο του Ρούμπικ.

Η Μόσχα με το να μην συνηγορεί πάση θυσία, ρίχνει το μπαλάκι σε αυτούς που θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.

Κ.Τ.