Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Την παραμονή της πρόσφατης Ευρωπαϊκής Συνόδου για τα ευρω-τουρκικά ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι από τις αποφάσεις της κρίνεται η αξιοπιστία της Ευρώπης. Υπενθυμίζεται ότι η Ε.Ε. έχει δεσμευθεί ρητά ότι θα χρησιμοποιούσε «κάθε μέσο» κατά της Τουρκίας σε περίπτωση που εκείνη συνέχιζε την παράνομη συμπεριφορά της.
Το τι συνέβη είναι πια γνωστό. Όχι μόνο τον Πέμπτη, αλλά και τους προηγούμενους μήνες. Η συζήτηση περί κυρώσεων μεταφέρθηκε από τη Σύνοδο του Σεπτεμβρίου σε εκείνη του Οκτωβρίου και από τον Δεκέμβριο στον Μάρτιο. Στα μεσοδιαστήματα οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ύψωναν τους τόνους κατά της Τουρκίας, καταδίκαζαν τη συμπεριφορά της και την απειλούσαν με «μαστίγιο». Την ώρα της κρίσης, όμως, προέκυπτε πάντα ένας λόγος για να μη δράσουν.
Αυτή τη φορά η λογική που φαίνεται να κυριάρχησε είναι ότι το καυτό θέμα της Τουρκίας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε συνεννόηση με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, όταν θα αναλάβει εκείνος τα καθήκοντά του. Αυτή η επιλογή αποτελεί, όμως, μια συνταγή ήττας για την Ευρώπη. Με μια τέτοια στάση η Ε.Ε. ουσιαστικά εκχωρεί τον χειρισμό ενός προβληματικού γείτονα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ταυτόχρονα δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία να μην υπολογίζει τις απειλές της. Ήδη χθες ο Ερντογάν προεξόφλησε δημοσίως πως ούτε τον Μάρτιο θα υπάρξουν ευρωπαϊκές αποφάσεις με αρνητικές συνέπειες για τη χώρα του.
Η συμπεριφορά των Βρυξελλών εκθέτει, όμως, και την Ελλάδα.
Πριν από κάθε σύνοδο η Αθήνα καταβάλλει οργανωμένες προσπάθειες για να πείσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες σχετικά με το δίκιο των θέσεών της. Τους καλεί να τιμωρήσουν την Τουρκία για τις κατάφωρες και κατά συρροή παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και να δείξουν κοινοτική αλληλεγγύη στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κάθε φορά, όμως, που η Ευρώπη αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών η Αθήνα αντί να εξανίσταται, χαιρετίζει. Αντί να εγκαλεί την Ευρώπη για όσα όφειλε να πράξει, δηλώνει ικανοποιημένη. Και αυτό, δυστυχώς, είναι άλλη μια συνταγή ήττας.
