Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Το «βαλς» των προκλήσεων συνεχίζει η Άγκυρα, που με τη στάση της «ναρκοθετεί» τον δρόμο για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών. Είναι πλέον εμφανές πως η γειτονική χώρα δεν έχει καμία διάθεση να συνομιλήσει για το μόνο ανοιχτό θέμα, που είναι οι θαλάσσιες ζώνες.
Αυτό που θέλει είναι να δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή και στη συνέχεια τις συνθήκες για έναν εφ’ όλης της ύλης διάλογο. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται η ελληνική πλευρά.
Ενδεικτικό της τουρκικής αδιαλλαξίας είναι πως μετά το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου στα Βαρώσια επιλέγει να ανεβάσει εκ νέου την ένταση στην ευρύτερη περιοχή, χρησιμοποιώντας για μια ακόμα φορά το Oruc Reis. Και αυτό γίνεται λίγες μόνο ημέρες μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας στην Μπρατισλάβα και ενώ αναμενόταν από την Άγκυρα να δώσει ημερομηνία για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών.
Ουσιαστικά η Τουρκία εμμένει στην ίδια αδιάλλακτη στάση, θέλοντας ενδεχομένως να εκμεταλλευτεί και το timing. Στις ΗΠΑ αυτό που κυριαρχεί σε αυτή τη φάση είναι ο προεκλογικός αγώνας. Την ίδια στιγμή η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με μια σειρά δύσκολων προκλήσεων, με επίκεντρο την αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας.
Πρακτικά φαίνεται πως η Τουρκία είναι αποφασισμένη να συνεχίσει να «απλώνεται» σε μια σειρά μετώπων, τρέφοντας φρούδες ελπίδες πως μπορεί να κατακτήσει τον ρόλο της περιφερειακής «υπερδύναμης». Θέλοντας να... κρύψει τη δίνη που βρίσκεται η οικονομία της, επιχειρεί να μετατοπίσει τη συζήτηση από τα εσωτερικά προβλήματα στην εξωτερική πολιτική σκηνή.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ιδιαίτερα θετικές για την ελληνική πλευρά ήταν οι χθεσινές αναφορές τόσο του State Department όσο και του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, που βρέθηκε εκ νέου στην Αθήνα. Η συνέχιση αυτού του διπλωματικού μαραθωνίου αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση, καθώς είναι εμφανές πως δεν μπορεί να δοθεί βάση στις κατά καιρούς υποσχέσεις της γειτονικής χώρας. Το μόνο σίγουρο είναι πως απαιτείται υπομονή και γερά νεύρα, καθώς πρόκειται μόνο για την πρώτη πράξη ενός έργου μεγάλης διαρκείας.
