Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είναι ξεκάθαρο ότι νέες κυρώσεις ενάντια σε άτομα και εταιρείες που συμμετέχουν στις θαλάσσιες έρευνες της Τουρκίας στα ανοιχτά της Κύπρου είναι μόνο σενάριο.
Άλλωστε, η Τουρκία «είναι εταίρος στο ΝΑΤΟ και επιτελεί θαυμαστό και αξιοσημείωτο έργο» στη φιλοξενία σχεδόν 4 εκατ. προσφύγων, από τους οποίους 3,6 εκατ. Σύροι. Σε αντιδιαστολή με την Ελλάδα, όπου «τις τελευταίες ημέρες, είδαμε φριχτές εικόνες σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των προσφύγων στη Λέσβο». «Πρέπει να προσδιορίζουμε κάθε φορά εκ νέου τη σχέση μας με την Τουρκία, αλλά και να εμμένουμε στη συνεργασία σε σημαντικά».
Η καγκελάριος μίλησε, ο λαλίστατος τον προηγούμενο καιρό Γάλλος πρόεδρος έχει πιει το αμίλητο νερό -αφού έκλεισε δουλειές σωρό-, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δημιουργεί «χώρο για εποικοδομητικό διάλογο με την Τουρκία» και αφήνει «στο τραπέζι όλες τις επιλογές», για να δώσει διέξοδο στη Λευκωσία -τι σύμπτωση- στα 60χρονα της ανεξαρτησίας της.
Ακούσαμε ήδη τα γνωστά ότι «η Ε.Ε. είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που βρίσκονται στη διάθεσή της για την υπεράσπιση των νόμιμων συμφερόντων της Ε.Ε. και των μελών της», θα ξανακούσουμε και ποια δεν είναι ανεκτά -η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και οι μονομερείς ενέργειες- για να διασωθούν τα προσχήματα και να αναδειχθούν τα συνεργατικά ζητήματα.
Σημείο αναφοράς είναι η συμφωνία του 2016, στην οποία γίνεται λόγος για διεύρυνση της τελωνειακής ένωσης, κατάργηση της βίζας για Τούρκους πολίτες για ταξίδια στην Ε.Ε. και οικονομική βοήθεια προς την Άγκυρα για τους πρόσφυγες.
Κάτι θα πάρει -υπό όρους και προφανώς όχι άμεσα-, είναι φως φανάρι. Άλλωστε, επιτελεί «έργο θαυμαστό». Μπορεί το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών να τη θεωρεί κακή μαθήτρια στον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, αλλά στην αντιμετώπιση των προσφύγων και μεταναστών δεν διακρίνει κάτι μεμπτό.
