Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση τους επόμενους μήνες, πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα. Η πανδημία ξεκινά μόλις τώρα. Και εδώ... Οι ρεαλιστικές αποφάσεις είναι απαραίτητες. Γίνονται ήδη δοξαστικές ομιλίες για τη γερμανική επιτυχία, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο από πού προήλθε αυτή η επιτυχία.
Οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι η Γερμανία αντέδρασε περίπου τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα από άλλες χώρες. Αντιδράσαμε όμως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και οι άλλοι. Δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο καλά. Μόνο που το κάναμε νωρίτερα.
Δεν πετύχαμε γιατί οι υγειονομικές μας αρχές ήταν καλύτερες από τις γαλλικές ή επειδή τα νοσοκομεία μας είναι καλύτερα εξοπλισμένα από τα ιταλικά...
Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για πράγματα όπως τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Είναι πραγματικά εντελώς παραπλανητικό. Πρέπει επίσης να γίνει σαφές ότι η έγκριση ενός εμβολίου δεν σημαίνει αμέσως τη λύση του προβλήματος.
Προς το παρόν, κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς θα συνεχιστεί η πανδημία. Υπάρχει το ενδεχόμενο το όλο ζήτημα να μην είναι πλέον διαχειρίσιμο και η επιστήμη να υπήρξε με τα εμβόλια απλώς αργή. Μόνο στο τέλος θα γνωρίζουμε πόσο αποτελεσματική ήταν, διότι αυτή η πανδημία δεν είναι επιστημονικό φαινόμενο, είναι φυσική καταστροφή».
Ακούω με προσοχή την «κορυφή ανάμεσα στους ντετέκτιβ επιδημιών», Κρίστιαν Ντρόστεν, που την άγνοιά του τολμά να δηλώνει και προειδοποιεί.
Διαβάζω με προσοχή τον Γερμανό λοιμωξιολόγο, που αποτάσσεται τα δοξαστικά, τα οποία δεν απέχουν πολύ από τα οπαδικά και τα λέει ορθά-κοφτά.
«Η χώρα δεν είναι ακόμη επαρκώς προετοιμασμένη». Αν δεν είναι η Γερμανία, κ. Ντρόστεν, τι να πούμε για την «ελληνική επιτυχία». Κι εμείς για τέτοια κομπάζαμε, προτού τραγουδήσει η χοντρή κυρία. Και κάπως έτσι φτάσαμε να αναστενάζουμε στα νοσοκομεία, γιατί έξι μήνες δεν πολυζοριστήκαμε στην προετοιμασία. Και κάπως έτσι η δημόσια συγκοινωνία είναι χειρότερη από πριν την πανδημία και τα σχολεία κολοκοτρωνούν τη μαθητεία.
«Tυφλός τά τ’ ωτα τόν τε νουν τά τ’ ομματ, ει», αν θεωρείς λογικό ν’ ανοιγοκλείνουν οι πόλεις ή οι χώρες ωσάν εξοχικό, αντί να είχες κάνει όσα έπρεπε στον χρόνο που οι πολίτες «αγόρασαν» με κόστος ψυχικό και οικονομικό.
