Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η ρωσική εμπλοκή στις ελληνο-τουρκικές διαφορές μέσω των τουρκικών navtex για τη διενέργεια ναυτικών ασκήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της διαθεσιμότητας των μεγάλων δυνάμεων να εκμεταλλευτούν την κρίση για την προώθηση της γεωπολιτικής ατζέντας τους. Με πρόφαση την απόφαση του αμερικανικού κογκρέσου για τη μερική άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο, η Ρωσία έδειξε έτοιμη να πλεύσει και εκείνη στα ταραγμένα νερά της Ανατολικής Μεσογείου.
Έστειλε έτσι ένα προειδοποιητικό σήμα στο ΝΑΤΟ, στην Ε.Ε., αλλά και στην Αθήνα, την οποία η ίδια η ρωσική πρεσβεία κάλεσε πρόσφατα να πάρει θέση για τις δηλώσεις του Τζέφρι Πάιατ σχετικά με τον χαρακτήρα των ελληνο-ρωσικών σχέσεων.
Την ίδια ώρα η Γαλλία, που δυσφορεί τόσο για την εμπλοκή της Τουρκίας στη Λιβύη όσο και για το ενδεχόμενο διακύβευσης των ενεργειακών της συμφερόντων στη Μεσόγειο, δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει στρατιωτική διάσταση στη διένεξη.
Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, δηλώνει μεν προσηλωμένη στη διπλωματική λύση, αλλά ουσιαστικά φαίνεται να είναι εκείνη που διαταράσσει συχνότερα την προσπάθεια για να διαμορφωθεί επιτέλους μια ξεκάθαρη, ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Από την εξίσωση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ΗΠΑ, οι οποίες δηλώνουν μεν ότι τηρούν στρατηγική ίσων αποστάσεων, αλλά η προσωπική σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με τον «σκακιστή παγκόσμιας κλάσης», όπως αποκαλεί τον Ερντογάν, δεν αφήνει περιθώρια για μια συνεκτική πολιτική.
Ταυτόχρονα η επικείμενη διενέργεια προεδρικών εκλογών τον Νοέμβριο φαίνεται να εξηγεί το γεγονός της «απόσυρσης» των ΗΠΑ οι οποίες έχουν εκχωρήσει στο ΝΑΤΟ την πρωτοβουλία των κινήσεων. Τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της στάσης έγιναν ορατά και χθες με τις άστοχες δηλώσεις Στόλτενμπεργκ…
