Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Το άνοιγμα των σχολείων την 7η Σεπτεμβρίου είναι πολιτική απόφαση, λένε κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να αντικρούσουν τις επικρίσεις για τη βεβιασμένη έναρξη της σχολικής χρονιάς εν μέσω έξαρσης της πανδημίας. Ωστόσο, το ότι είναι πολιτική απόφαση δεν σημαίνει πως είναι και σωστή. Αν όλες οι πολιτικές αποφάσεις ήταν σωστές, η χώρα μας, όπως και όλες οι χώρες του κόσμου, θα ήταν επίγειος παράδεισος.
Αλλά δεν είναι.
Το επικίνδυνο στην παρούσα φάση είναι επιστήμονες να στηρίζουν πολιτικές αποφάσεις, ενώ το ορθό είναι οι πολιτικές αποφάσεις να στηρίζονται στις θέσεις των επιστημόνων, ειδικά σε θέματα υγείας.
Το λάθος έγινε από τη λήξη της περασμένης σχολικής σεζόν, όταν αποφασίστηκε από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας το νέο σχολικό έτος να αρχίσει στις 7 Σεπτεμβρίου, νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά. Η απόφαση ελήφθη Ιούνιο, όταν τα κρούσματα του κορονοϊού ήταν λίγα και υπήρχαν προσδοκίες ότι ξεμπερδεύουμε με την πανδημία. Όμως από τον Αύγουστο σπάσαμε όλα τα ρεκόρ σε επίπεδο κρουσμάτων και είναι ακατανόητη η επιμονή, η συζήτηση και οι συσκέψεις επί συσκέψεων για το αν θα πρέπει τα σχολεία να ανοίξουν στις 7 ή στις 14 Σεπτέμβρη. Ο χρόνος θα αποφασιστεί σήμερα, σε νέα σύσκεψη και αφού όλες τις προηγούμενες μέρες ήταν καθημερινό θέμα συζήτησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο περισσότερο χρόνο κερδίζουμε, τόσο το καλύτερο. Εκτός και αν υπάρχουν εκτιμήσεις ότι αργότερα τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα, αλλά ίσως και χειρότερα. Όμως, δεν μας λένε κάτι τέτοιο.
Και πάμε στην πολιτική των αριθμών. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων φοβούνται ή προβληματίζονται για το άνοιγμα των σχολείων είναι ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, ο οποίος μάλιστα αυξήθηκε σε 25 από τη νέα σχολική χρονιά.
Το πλήθος των μαθητών έχει να κάνει με τον συνωστισμό, τον οποίο οι επιστήμονες μας καλούν να αποφεύγουμε σε περιόδους πανδημίας, για να αποφύγουμε τη μετάδοση. Έρχεται, όμως, το μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας για τον Covid-19 Γκίκας Μαγιορκίνης και μας λέει ότι ελάχιστη σημασία για τη διάδοση του ιού έχει το αν θα είναι 15 ή 25 οι μαθητές ανά αίθουσα.
Αν είναι έτσι, γιατί να μην πάει και στους 50, ενδεχομένως;
Άραγε, η θεωρία αυτή ισχύει και για τους υπόλοιπους χώρους, όπως οι χώροι εστίασης, τα καταστήματα, οι εκκλησίες, οι κοινωνικές εκδηλώσεις ή έχει ειδική εφαρμογή μόνο για τα σχολεία, επειδή πρέπει να ανοίξουν;
