Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Πριν τοποθετηθώ στο κύριο θέμα της συνέντευξης που έχουμε επιλέξει, θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο πάνω στη συζήτηση που γίνεται για την εκτίμηση των παροχών που υποσχέθηκε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπροστά στις εκλογές, για το ποιος θα πληρώσει αυτές τις παροχές και για το αν θα εκπληρωθούν.
Ας μας επιτραπεί να πούμε ότι αυτή η συζήτηση είναι μάλλον εκτός θέματος, όσο αφορά τα λαϊκά προβλήματα και το συμφέρον του λαού. Με ποια έννοια. Δεν είναι παροχές που ανακουφίζουν και βελτιώνουν τη θέση του λαού, των εργατοϋπαλλήλων των μικρομεσαίων, της φτωχής αγροτιάς. Εάν υλοποιηθούν κατά κύριο λόγο θα ωφεληθούν αυτοί που έχουν μεγάλη ιδιοκτησία. Και τρίτον εάν υλοποιηθούν θα πληρώσει το μάρμαρο ο λαός.
Να πω ένα παράδειγμα. Λέει θα διευκολύνεται το νέο ζευγάρι να αποκτήσει σπίτι. Και αναρωτιόμαστε εμείς ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων που έχει ένα εισόδημα το μήνα ας πούμε 1300 - 1400 ευρώ, τόσο είναι το μήνα το εισόδημα, μπορεί να πάρει δάνειο, μπορεί να πληρώνει το δάνειο κάθε μήνα, που θα είναι 300,00 €- 400,00 € και 500,00 € και θα το κάνει μόνο και μόνο γιατί κάποιος φόρος δεν θα υπάρξει ή θα απαλλαγούν από κάποια έξοδα; Ένα ζήτημα αυτό.
Γίνεται συζήτηση για το αν θα πέσει 1% ο ΦΠΑ. Αυτό είναι το θέμα; Εγώ σας λέω πέφτει και 1%, χώρια πάλι που από αλλού θα στα πάρουν. Εμείς π.χ. ζητάμε, να καταργηθεί ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στα είδη της πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στα σχολικά είδη. Τα προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων είναι τόσα και τέτοια, που δεν προσφέρουν καμία ανακούφιση αυτές οι δήθεν παροχές.
Ας πάρουμε το φόρο κληρονομιάς. Καλά, ρωτάνε αν η σημερινή οικογένεια, η λαϊκή, έχει τόση μεγάλη κληρονομιά να την διανείμει στα παιδιά της που θα νιώσει πολύ μεγάλη ανακούφιση από το φόρο; Να καταργηθεί. Εμείς δεν λέμε να μην γίνει, αλλά ποιος θα ωφεληθεί; Αυτός που έχει πολλά να αφήσει στα παιδιά του.
¶μα έχεις ένα σπίτι και έχεις δυο παιδιά, τι μεγάλο όφελος θα προκύψει; Να καταργηθεί λέμε, δεν λέμε να μην καταργηθεί, αλλά τόση συζήτηση γι’ αυτό το θέμα;
Να σας θυμίσω κάτι άλλο: Όταν γίνονταν οι αγροτικές κινητοποιήσεις στη δεκαετία του ’90, θεωρήθηκε μεγάλο μέτρο να μειωθούν τα καύσιμα. Ποιος ωφελήθηκε απ’ αυτά; Αυτοί που είχαν μεγάλες ιδιοκτησίες περισσότερο, διότι το όφελος που ήρθε στο φτωχό αγρότη ήταν ανεπαίσθητο σε σχέση με τη ζημιά που υπέστη από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τις ποσοστώσεις, τις ποινές που έμπαιναν αν παρενέβαινες τις ποσοστώσεις κλπ.
Παραδείγματος χάρη εμείς θεωρούμε παροχή και δεν είναι παροχή, είναι δικαίωμα διεκδίκησης, να έχεις τουλάχιστον κατώτατο μισθό σήμερα, μικτό μισθό 1.400,00 €, μικτό. Το 1.400,00 € δεν είναι καθαρό. Να έχεις μια σύνταξη 1.160,00 € κατώτατη. Έτσι μπορείς να αντιμετωπίσεις στο κάτω – κάτω, να πεις θα πάρω ένα δάνειο ή να προγραμματίσω τη ζωή μου μέσα στις συνθήκες που ζούμε εδώ στον Καπιταλισμό με τη λιτότητα, να πεις, ότι μπορώ να προγραμματίσω τη ζωή μου. Σήμερα δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτα.
Να σας πω για τα μέτρα αυτά που λένε και οι δυο και για τα στεγαστικά και τα κληρονομικά, θα αυξήσουν την εξαρτώμενη πελατεία των Τραπεζών με τα δάνεια, διότι δημιουργούν ένα κίνητρο. Είναι σαν τα κίνητρα που λένε οι Τράπεζες: Έλα και για ένα χρόνο δεν θα πληρώνεις τόκους ή θα πληρώνεις το δάνειο από τον επόμενο χρόνο. Ένα δόλωμα για να αυξηθεί η πελατεία των Τραπεζών.
Τα φοιτητοδάνεια που λένε, ο νόμος που ψήφισε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τα φοιτητοδάνεια, τέτοια υποστηρίζει και το ΠΑΣΟΚ, τι είναι; Εκεί που έπαιρνε δάνειο ο γονιός, να πάρει τώρα και ο φοιτητής, δηλαδή να αυξηθεί η πελατεία των Τραπεζών, γιατί οι Τράπεζες θέλουν να αυξήσουν την πελατεία τους, έχουν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Αυτές είναι οι λεγόμενες παροχές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Παροχές, δηλαδή δικαιώματα και διεκδίκηση εμείς εννοούμε, σταθερή δουλειά, ένα μισθό ανθρώπινο, να υπάρχει πρόγραμμα λαϊκής στέγης για τα νέα ζευγάρια με ελάχιστο κόστος, δωρεάν παιδεία και υγεία, δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για να πούμε ότι βελτιώνεται η ζωή σου. Αλλιώς όλα τα μέτρα τα οποία παίρνονται θα τα επωφεληθούν κυρίως, εάν εφαρμοστούν, οι μεγαλοϊδιοκτήτες.
Είναι business για ψήφους αυτά. Και η συζήτηση από πού θα τα πάρουν, είναι γνωστό από πού θα τα πάρουν και αν θα γίνουν. Εγώ παίρνω και λέω, ότι θα τα δίνουν. Να συμπληρώσω και κάτι άλλο.
Δεν υπάρχει Κυβέρνηση σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης αντιλαϊκή, ακόμα και φασιστικές κυβερνήσεις, κάποια μέτρα για κάποια τμήματα του πληθυσμού πρέπει να τα πάρουν. Δεν είναι δυνατόν να μην τα πάρουν για να κλείσουν μάτια, για να εξαγοράσουν, για να κλείσουν στόματα και πάντα αυτό είναι το άγχος αν θέλετε όλων των συντηρητικών κυβερνήσεων, καταλαβαίνουν ότι υπονομεύουν συνεχώς την αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων.
Κάτι πρέπει να κάνουν για να μην πέσει η αγοραστική ικανότητα κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο και γιατί ξεσηκώνονται οι λαοί, αλλά και κυρίως θα υπάρξει και κρίση, δεν θα αγοράζονται τα προϊόντα και βρίσκουν τρόπους. Ρίχνουν την τιμή των αυτοκινήτων. Τι στοιχίζει η συντήρηση, τα καύσιμα, χώρια που τώρα κάθε πέντε χρόνια πρέπει να αλλάζεις αυτοκίνητο;.
Έχουν βρει δηλαδή τρόπους να σου προσφέρουν κάτι το οποίο κυρίως ωφελεί αυτούς, σε ένα βαθμό σε νανουρίζει να το πω έτσι και στα παίρνουν με τον καλύτερο τρόπο στην πορεία.
Οι διαφορές μας, το ξαναλέμε για άλλη μια φορά, με τα δύο κόμματα, δεν είναι απλώς ούτε για το ήθος και το ύφος της διακυβέρνησης, ούτε για τα σκάνδαλα, ούτε για τα γαλάζια και πράσινα παιδιά, ούτε γενικώς γιατί τα δίνουν στους πλούσιους και δεν δίνουν στους φτωχούς.
Είναι η ταξική πολιτική που τους οδηγεί σ’ αυτή την επιλογή. Και αν δεν χτυπήσεις τη στρατηγική τους, τις παρενέργειες και τα συμπτώματα, δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις με αποτελεσματικό τρόπο.
Επιτρέψτε μου να πάω στο κυρίως θέμα της συνέντευξης που έχουμε επιλέξει. Είναι ένα θέμα που δεν έχει περάσει βέβαια στην προεκλογική περίοδο και τα κόμματα της εξουσίας είχαν κάθε λόγο να μην ασχοληθούν μ’ αυτά, αλλά πιστεύω και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης επίσης δεν τα έθεσαν.
Είναι το θέμα εξωτερικής πολιτικής. Η εξωτερική πολιτική δεν είναι μια αυτόνομη πολιτική. Είναι συνέχεια της εσωτερικής και αντίθετα. Η εξωτερική πολιτική σου καθορίζει και την εσωτερική πολιτική.
Εμείς έχουμε θέσει εδώ και πολλά χρόνια, ιδιαίτερα μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, μετά το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, μετά απ’ αυτή την λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων, έχουμε θέσει ένα ζήτημα: Ναι ή όχι στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων;
Και το ξεκαθαρίζουμε, δεν το θέτουμε εθνικιστικά. Σε συνθήκες διεθνοποίησης, σε συνθήκες που η διεθνοποίηση πραγματικά προχωράει αλματωδώς, είμαστε υπέρ της συνεργασίας. Όμως στην εξής βάση. Κάθε λαός πρέπει να αποφασίζει για τον ποιο δρόμο ανάπτυξης θέλει. Πρέπει να αποφασίζει τι και πώς θα αναπτύσσει.
Πρέπει να αποφασίζει ποιος είναι ο εχθρός του και ο αντίπαλος. Δεν μπορεί να θεωρούμε αντιπάλους, αυτούς που οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν αντιπάλους.
Πρέπει να υπάρχει σεβασμός των συνόρων. Η εθνοκρατική οργάνωση δεν έχει ξεπεραστεί. Και δεν πρέπει να εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα, παραδείγματος χάρη, η άμυνα της χώρας είναι εκχωρημένη στο ΝΑΤΟ, καθαρά πράγματα. Το ΝΑΤΟ καθορίζει τι εξοπλιστικά προγράμματα θα έχουμε, για ποιο σκοπό και μια σειρά τέτοια πράγματα.
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι είναι σοβαρό ζήτημα και για τις εκλογές η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι σε μία περιοχή με οξύτατους ανταγωνισμούς. Και ανταγωνισμός δυνάμεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά κυρίως ανταγωνισμός των ηγετικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με τη Ρωσία και με άλλα ανερχόμενα κέντρα.
Αλλά ιδιαίτερα στην περιοχή μας οι ανταγωνισμοί Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ρωσίας, Ηνωμένων Πολιτειών είναι οξύτατοι και το είδαμε και με αφορμή τους αγωγούς.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί εκδηλώνονται και με οικονομική πίεση και με πολιτική πίεση και με εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων και με αίμα και με πόλεμο.
Στα Βαλκάνια παραδείγματος χάρη έχει αυξηθεί η στρατιωτική παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ με στρατεύματα και Βάσεις σε όλες τις Βαλκανικές χώρες. Από τις μεγαλύτερες αμερικανικές ΝΑΤΟϊκές βάσεις βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο και στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ νέες Βάσεις διαμορφώθηκαν στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία.
Πώς συζητάμε, λοιπόν, σήμερα τις σχέσεις μας με την FYROM και το όνομα; Εμείς είχαμε τοποθετηθεί από το 1992 σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα: Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός, οι οποίοι είχαν υπογράψει ένα κείμενο, που ο μεν Συνασπισμός τώρα ξέχασε ότι το υπέγραψε, κάνει πως δεν το υπέγραψε, τα άλλα κόμματα επίσης νομίζω, ότι έχουν μετανιώσει που το υπέγραψαν, αλλά δεν το λένε ανοιχτά.
Εμείς παραμένουμε βέβαια στη θέση, ότι όποιο όνομα πάρει αυτή η χώρα, βεβαίως να γίνουν διαπραγματεύσεις και να επιδιώξουμε όσο γίνεται το όνομα να μην περικλείει κινδύνους, αλλά όποιο και αν είναι το όνομα, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι ο όρος Μακεδονία, Μακεδονικός ή δεν ξέρω ως σύνθετος, έχει καθαρά γεωγραφική αξία, δεν μπορεί να δεχτούμε ότι υπάρχει εθνική μειονότητα Μακεδονική, ούτε μπορεί να δεχτούμε έγερση μειονοτικού ζητήματος στην Ελλάδα.
Εγώ σας λέω ότι μετά τις διαπραγματεύσεις η FYROM παίρνει ένα όνομα άσχετο που η λέξη Μακεδονία δεν υπάρχει μέσα. Από τη στιγμή που υποστηρίζεται η ανεξαρτητοποίηση του Κοσυφοπεδίου, και υποστηρίζεται και από τα δύο κόμματα εξουσίας, ανοίγονται οι ασκοί του Αιόλου ανεξαρτήτως από το όνομα στα Βαλκάνια.
Η δημιουργία αυτού του κρατιδίου, ένα προτεκτοράτο θα είναι το Κόσσοβο με όχι καθορισμένα σύνορα ανάμεσα στις γειτονικές χώρες είναι μια πυριτιδαποθήκη.
¶ρα μπορούμε να μιλάμε μόνο για το όνομα και να το βλέπουμε μόνο στις σχέσεις Ελλάδας – FYROM; Αυτό είναι το ζήτημα; Εγώ σας λέω και βέτο να βάλει η Ελληνική Κυβέρνηση. Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια δεν αποτρέπονται.
Εδώ κουβέντα. Οι αυριανοί πιθανοί πρωθυπουργοί δε λένε κουβέντα γι’ αυτό. Δεν πρέπει να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός και με αφορμή τις εκλογές ποιες είναι οι πιθανές εξελίξεις αύριο;
Αν θέλετε όχι μόνο για την ψήφο του, αλλά για να ξέρει η αυριανή κυβέρνηση τι θα έχει να αντιμετωπίσει και να ελεγχθεί και για το πώς. Κουβέντα δε γίνεται γι’ αυτό το ζήτημα.
Εδώ υπάρχει και το άλλο θέμα. Έχει πολλαπλασιαστεί η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε στρατιωτικές αποστολές και δυνάμεις κατοχής. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στα Βαλκάνια στην Αφρική, δεν είναι και πολύ μακριά μας η Αφρική. Στο Αφγανιστάν στο Ιράκ και βέβαια και στο Λίβανο.
Έχουν ξεσκεπαστεί τώρα οι ειρηνευτικές αποστολές. Εδώ υπάρχει ένα θέμα. Μπορούν κυβερνήσεις σαν της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ να διασφαλίσουν αυτό την ειρήνη στην περιοχή; Εμείς λέμε όχι. Όσον αφορά τη δική τους συμβολή, δε λέω ότι τα προβλήματα προέρχονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Όταν συμμετέχεις σε στρατιωτική πίεση και στον πόλεμο σε βάρος άλλων λαών, αυτό δεν προκαλεί κινδύνους και για σένα; Και ένα δεύτερο. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση να θεωρείται φιλολαϊκή όταν συμμετέχει σε εκβιασμούς, σε πιέσεις σε βάρος άλλων λαών. Δεν μπορείς να είσαι αντιλαϊκή στους άλλους λαούς και να είσαι φιλολαϊκή κυβέρνηση στο εσωτερικό σου. Αυτά είναι δεμένα: νύχι – κρέας μαζί.
Και γιατί να ξεχάσουμε ότι ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας έγινε με τη συμμετοχή του ελληνικού εδάφους και όχι μόνο; Ότι δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μιας τέτοιας έκτασης επίθεση στο Ιράκ, αν δεν υπήρχε η βάση της Σούδας; Ο ανεφοδιασμός δεν μπορούσε να γίνει ούτε από το Κατάρ ούτε από αλλού. Έπρεπε να γίνει από τη Σούδα.
Επομένως η Ελλάδα με ευθύνη των κυβερνήσεων συμμετείχε. Και μάλιστα αναγορεύτηκε η Ελλάδα ως η δύναμη εκείνη η τέταρτη χώρα συμβολής στον πόλεμο κατά του Ιράκ στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρώτη ήταν η Μεγάλη Βρετανία δεύτερη η Αυστραλία, τρίτη η Πολωνία και τέταρτη η Ελλάδα.
Αυτά ο ελληνικός λαός δε θα τα πάρει υπόψη του στην κάλπη; Είναι θέματα ξένα από εμάς; Εμείς λέμε καθαρά. Ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορούν να διασφαλίσουν υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ούτε στο Αιγαίο ούτε στα Βαλκάνια, ούτε μπορούν να διασφαλίσουν ενεργητική συμμετοχή θετική στην επίλυση του κυπριακού, του παλαιστινιακού κλπ.
Και ξεκαθαρίζουμε. Η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν είναι θέμα προδοσίας. Δεν είναι κόμματα προδοτικά. Δεν τους κατηγορούμε γι’ αυτό. Τα κόμματα αυτά ενεργούν με βάση τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας της αστικής της οποίας το συμφέρον είναι αναπόσπαστο μέρος του συμφέροντος ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
Η αστική τάξη της χώρας μας αισθάνεται δυνατή απέναντι στο λαϊκό κίνημα όσο έχει τις πολιτικές και οικονομικές πλάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ξέρετε η ένταξη στο ΝΑΤΟ και στα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έγινε απλώς για οικονομικούς λόγους. Το είπαν άλλωστε τα πρώτα χρόνια. Ήταν κυρίως για να αποκτήσει η εξουσία της αστικής τάξης δύναμη, να έχει πλάτες, να φοβάται ο λαός να διεκδικήσει στην Ελλάδα μήπως οι σύμμαχοι μας τιμωρήσουν.
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εκβιασμός που συντελείται χρόνια τώρα στην Ελλάδα. Και άλλωστε το λένε: Να μη συμμετέχουμε εκεί; Μα τότε θα εκτεθούμε στα μάτια των συμμάχων.
Αυτός είναι επίσης ένας πολύ μεγάλος εκβιασμός. Έναν εκβιασμό έχουμε αυτόν που λέμε εργοδοτικό. Έναν άλλο εκβιασμό έχουμε αυτόν της ακυβερνησίας. Και ο μεγαλύτερος εκβιασμός σήμερα που εμποδίζει τον ελληνικό λαό να κάνει το βήμα είναι αυτός: Θα μας τιμωρήσει το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες!
Πρόκειται για ένα ζήτημα μεγάλο. Έχει εμπειρίες ο ελληνικός λαός από τις επεμβάσεις των Βρετανών το ’44 και το ’49, των Αμερικανών. Και ο ελληνικός λαός πρέπει να ξεφοβηθεί όχι μόνο από το δίλημμα τώρα, το αστείο δίλημμα της ακυβερνησίας, αλλά να ξεφοβηθεί από το εξής. Ότι δεν μπορεί ένας λαός να διεκδικήσει το δίκιο του και δεν μπορεί να τα βάλει με κάποιον ισχυρό. Παραμένει σημαντικό και το εθνικό πεδίο πάλης. Πολύ περισσότερο που το εθνικό πεδίό πάλης για όλους τους λαούς είναι σημαντικό.
Τελειώνω λέγοντας το εξής ζήτημα. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που η αγανάκτηση δε μετατρέπεται σε ένα κίνημα ισχυρό και αν θέλετε είναι το κυριότερο εμπόδιο, μαζί με το φόβο της ανεργίας και της απόλυσης, που εμποδίζει σήμερα να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ του λαού.
Καλούμε την ώρα της κάλπης για να μιλάμε την άλλη μέρα και να στηρίξουν το ΚΚΕ όσοι συμφωνούν με τα εξής ζητήματα. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν εφ’ όλης της ύλης.
Κατά του ΝΑΤΟ και της νέας δομής του. Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με νέα μέλη. Το ΝΑΤΟ διευρύνεται με νέα μέλη. Με το λεγόμενο «συνεταιρισμό για την ειρήνη».
Να καταδικαστεί η πολιτική του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων η δράση εκτός συνόρων. Η δυνατότητα προληπτικού χτυπήματος. Η χρήση μικρών πυρηνικών ακόμα και η απειλή χρήσης βίας. Εμποδίζει και σε εκλογικές διαδικασίες.
Θυμάστε στη Γιουγκοσλαβία πώς έπεσε η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς. Δεν είμαστε εμείς ιδεολογικά και πολιτικά ταυτισμένοι μαζί του. Έπεσε με την απειλή χρήσης βίας, αλλά η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δεν αποφεύχθηκε.
Ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία θεσμοθέτησε όλες τις ΝΑΤΟϊκές συνταγές για επεμβάσεις όπου λέει θίγονται τα συμφέροντα της Ένωσης.
Ενάντια στη μετατροπή των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας σε μισθοφορικό στρατό για δράση εκτός συνόρων στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και πολέμων.
Καμιά δράση εκτός συνόρων. Να επιστρέψουν στη χώρα τα τμήματα των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο τη Βοσνία στο Αφγανιστάν.
Καμιά εμπλοκή στη Μέση Ανατολή. Έχουμε το σχέδιο εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής. Να φύγουν οι αμερικανο – ΝΑΤΟϊκές βάσεις από την Ελλάδα. Σούδα – ¶κτιο και ό,τι υπάρχει. Κέντρο Ναυτικών Αποστολών κλπ. Και βεβαίως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και άλλες ζώνες του ελληνικού εναέριου χώρου να μην παραχωρούνται για επιθετικές ενέργειες.
Καμιά παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων άμυνας σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση, καμία υποχώρηση στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Να ανατραπεί η δήλωση της Μαδρίτης Σημίτη – Ντεμιρέλ που αναγνωρίζει στην Τουρκία ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Βεβαίως όλες αυτές οι θέσεις μας συνδυάζονται με την ανάγκη προσέγγισης και συνεργασίας του ελληνικού και του τουρκικού λαού. Ενδιαφερόμαστε για την ειρηνική συμβίωση των δύο χωρών. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να εξασφαλιστούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί που υπηρετούν ΝΑΤΟϊκές ανάγκες. Όχι αυτές βέβαια που έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας και η άμυνα της χώρας είναι και σύνθετη έχει και μια δύσκολη μορφολογία η άμυνα.
Κατά των τρομονόμων και της τρομοφιλολογίας των λεγόμενων ασύμμετρων απειλών, της συμμετοχής της Ελλάδας στο λεγόμενο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας.
Όλα αυτά τα συστήματα έχουν στόχο να εμποδίσουν ένα λαό να αποφασίζει τι θέλει και τι δε θέλει. Και ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στη νεολαία, να στρέψει την πλάτη της στα κελεύσματα για κατάρτιση μισθοφορικού στρατού με όποιο τρόπο.
Βέβαια δε στρεφόμαστε εναντίον της νεολαίας που γίνονται επαγγελματίες φαντάροι. Δε φταίει η νεολαία. Ο θεσμός είναι εκείνος με τον οποίο είμαστε αντίθετοι. Καταλαβαίνετε ότι νέοι σπρωγμένοι από την ανεργία πηγαίνουν να γίνουν επαγγελματίες στρατιώτες και δυστυχώς και οι γονείς τους τούς στρέφουν προς τα εκεί στις περιοχές οι οποίες είναι σε μια τέτοια κατάσταση.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το έδαφος της χώρας αν χρειαστεί, ελπίζουμε να μη χρειαστεί, δεν τα υπερασπίζονται οι επαγγελματίες φαντάροι. Βεβαίως, επαγγελματίες θα είναι όποιες δυνάμεις πρέπει να υπάρχουν. Τα υπερασπίζεται ο λαός χωρίς να παίρνει αμοιβή χωρίς να λυπάται τη ζωή του και χωρίς να ζητάει και αντάλλαγμα μετά.
Πρόκειται για ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Πολύ περισσότερο που σήμερα με βάση το νέο δόγμα οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και εναντίον του κινήματος. Όταν θίγονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, σε περίπτωση απεργίας κλπ.
Τελειώνω λέγοντας το εξής. Οι ένοπλες δυνάμεις π.χ. οι στρατιώτες, θα μπορούσαν κάλλιστα και να έχουν στοιχείο της εκπαίδευσής τους τη βοήθεια στην περίπτωση που έχουμε σεισμό στην περίπτωση που έχουμε πυρκαγιές.
Βεβαίως οι στρατιώτες μας εκπαιδευμένοι και όχι γυμνοί στα αγκάθια, πρέπει να βοηθάνε σε φυσικές καταστροφές και άλλα. Βέβαια πρέπει να υπάρχει θωράκιση γι’ αυτές.
Όχι να λέγεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση που θίγονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών από μία απεργία. Σε καταστροφές πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Δεν τους έβαλαν και δεν τους έχουν εκπαιδεύσει.
Η εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να είναι για την άμυνα της χώρας και για τη στήριξη του λαού σε τέτοιες έκτακτες ανάγκες. Όταν ο λαός υποφέρει και όταν υποφέρει η πλουτοκρατία από τον αγώνα του λαού.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, σας ακούμε όλο το διάστημα, καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο να καλείτε τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη στα εκβιαστικά και πλασματικά όπως τα χαρακτηρίζετε διλήμματα.
Τα διλήμματα αυτά αντικειμενικά οδηγούν σε συνθήκες πόλωσης. Φοβάστε ότι μέσα σε συνθήκες πόλωσης θα υπάρξει πίεση προς τα λεγόμενα μικρά κόμματα; Και τελικά, με τη θέση περί μη συνεργασιών, μήπως έστω και άθελα ευνοείτε το δικομματισμό;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος όταν χαράζει τη στρατηγική του και τα συνθήματα πάνω σε αυτή τη στρατηγική, δεν μπορεί να ξεκινάει από την κάλπη. Δεν ξεκινάει από την κάλπη. Δηλαδή τι πουλάει, και τι δεν πουλάει.
Ξεκινάμε από το εξής: Ότι πρέπει αυτό που πιστεύουμε ως αλήθεια, ως κίνδυνο για το λαό, ή ως κατάκτηση να το πούμε στο λαό, είτε είναι έτοιμος να το δεχτεί είτε όχι. Και έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό ότι αν σήμερα ένα τμήμα του δεν καταλαβαίνει κάτι ή δεν το δέχεται, αύριο θα το βρει μπροστά του και θα μας θυμηθεί.
Και επιπλέον προσπαθούμε στην προεκλογική περίοδο που οπωσδήποτε υπάρχει ανάγκη να προσαρμόσεις επικοινωνιακά τα συνθήματα και την πολιτική σου, να μη γίνουμε σαν την αγελάδα που ρίχνει την καρδάρα με το γάλα.
Δεν μπορεί δηλαδή στην προπαγάνδα μας να λέμε πράγματα τα οποία μπορεί να προσελκύουν ψήφους, αλλά που θα βρούμε την άλλη μέρα μπροστά μας και ή μετά θα πρέπει να αλλάξουμε την πολιτική μας ή να διαψεύσουμε αυτούς που μας ψήφισαν γι’ αυτά τα παραπλανητικά συνθήματα.
Ξεκαθαρίζουμε. Η εναλλαγή των δυο κομμάτων που είναι κόμματα του κεφαλαίου είναι ζημιά για τον λαό. Και ο λαός πρέπει να αναδείξει μια άλλη λύση - η οποία αυτή τη στιγμή δεν είναι έτοιμη- μια λαϊκή πλειοψηφική κυβέρνηση.
Όμως πώς έρχονται οι λύσεις; Πώς τα οράματα γίνονται πραγματικότητα; Δεν ζούμε σε μια περίοδο όπου μπορεί να γίνει μια ανατροπή μέσα σε μια μέρα. Σιγά - σιγά πρέπει να τα προσεγγίζεις και να τα κατακτάς. Επομένως αυτό που λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος, απώλειες και των δυο κομμάτων είναι η καλύτερη ας το πω «συνταγή».
Τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να μην έχεις κυβέρνηση για μια έδρα; Γιατί είναι κίνδυνος; Υπάρχει ζήτημα μη αυτοδυναμίας. Αυτό ήδη θα είναι μια πρώτη μερική νίκη. Δηλαδή θα τους έχει κάνει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να λύνουν τα ζητήματα όπως τα έλυναν πριν. Θα πονοκεφαλιάσουν, θα βρούνε τη λύση.
Η Κομισιόν, το Δ΄ ΚΠΣ, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα ακυβέρνητη. Το ζήτημα είναι να μη συμμετάσχει ο λαός με τη ψήφο του να τους λύσει αυτά τα προβλήματα. Ας τα βρούνε μεταξύ τους πώς θα τα λύσουν. Ο λαός να μη φοβάται από μια αδύναμη κυβέρνηση. Μπορεί να μην αρέσει αυτή η θέση μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε σκόντο σε αυτό που συμφέρει το λαό για να πάρουμε ψήφους.
Μας λένε κάποιοι «βρε παιδιά, αφήστε και μια πορτούλα συνεργασίας εάν δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Αυτό μπορεί να βοηθήσει. Μπορεί να έρθει κάποιος να σας ψηφίσει, γιατί θέλει να τιμωρήσει το ένα από τα δυο κόμματα, γιατί συμφωνεί ότι πρέπει αυτά τα κόμματα να τιμωρηθούν, έχει όμως μια σιγουριά ότι αύριο θα συμβάλει στη διαμόρφωση μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Και επομένως μπορεί να πάρετε σήμερα μια ροή ψήφων ανθρώπων που έρχονται μόνο για διαμαρτυρία ή επειδή ξέρουν ότι αυτή η ψήφος μπορεί να επιστραφεί».
Σας το λέω καθαρά. Όχι, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Η εκλογική μάχη δεν είναι μόνο για την άγρα ψήφων. Δεν είμαστε καιροσκόποι. Αυτή τη δουλειά δεν μπορούμε να την κάνουμε. Και δεν αμφιβάλουμε στη δυνατότητα διαμόρφωσης μιας ριζοσπαστικής πολιτικής συνείδησης. Λέμε «μπορείτε να μας εμπιστεύεστε». Ένα κόμμα που δεν διστάζει να πει μπροστά στην κάλπη την αλήθεια, και ενδεχομένως η αλήθεια να φοβίζει, σημαίνει ότι αυτό το κόμμα την άλλη μέρα έχει το ανάστημα να παλέψει για το συμφέρον του λαού και να βοηθήσει στην αναγέννηση του κινήματος.
Αυτό μας χρειάζεται σήμερα. Να αποκτήσει ο λαός εμπιστοσύνη στη δύναμη του. Σας το λέω καθαρά: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος μπορεί να λέει πράγματα που να φοβίζουν κάποιους, αλλά δείχνει ακριβώς ότι δεν φοβάται τη δικομματική εναλλαγή και γι' αυτό είναι εγγύηση για τα λαϊκά προβλήματα. Έχουμε το κουράγιο και το σθένος να λέμε την αλήθεια και να μη λυγίζουμε για άγρα ψήφων. Αυτό δεν είναι εγγύηση ότι αύριο θα είμαστε στο πλευρό του λαού; Αφού δεν τους φοβόμαστε, αφού λέμε στο λαό «ξεφοβίσου, σου έχουμε εμπιστοσύνη, ξεφοβίσου, μπορείς».
Κατά τη γνώμη μας αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει το ΚΚΕ έναντι οποιωνδήποτε άλλων που λένε να μειωθεί ο δικομματισμός. Είναι το μετά. Τι θα κάνεις από τη Δευτέρα. Θα πω άλλη μια φορά. Δεν είμαστε εμείς που θα πούμε «ας πάρουμε τη ψήφο του λαού στις 16, στις 17 δεν τον έχουμε ανάγκη. Μπορούμε να κάνουμε τις προσαρμογές μας». Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό.
Δημοσιογράφος: Κυρία Παπαρήγα, θα μπορούσε να προσυπογράψει κανείς, και ας μην είναι οπαδός σας, την ανάλυση που κάνετε για την εξωτερική πολιτική. Ωστόσο εκεί που κολλάμε είναι στο δέον γενέσθαι. Θέλω να πω, μήπως ζητάτε πολλά από μια μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων να αναδιατάξει το status kwo σε μια καυτή γεωστρατηγική περιοχή; Βλέπουμε τον Καντάφι, έδιωξε με τα όπλα τις βάσεις και επαναπροσεγγίζει τη Δύση και με όρους όχι πλήρους ισονομίας.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ξέρετε ότι είμαστε ένα κόμμα με μεγάλη εμπειρία. Δεν πετάμε στα σύννεφα. ¶λλοι είναι αυτοί που μόλις δουν μια ανάταση του κινήματος νομίζουν ότι λύθηκαν όλα. Ξέρουμε ότι ο αγώνας θα είναι σκληρός. Να ξεκαθαρίσουμε όμως το εξής πράγμα. Ακριβώς δεν θέλουμε, ως κόμμα, να γίνουμε σαν τη Λιβύη του Καντάφι.
Για να δούμε τώρα. Σχέδιο Ανάν. Τι έλεγαν στην Κύπρο; Αν το καταψηφίσετε χαθήκατε. Εμείς τι λέμε; Χάθηκε; Δεν χάθηκε το κυπριακό πρόβλημα. Βεβαίως είναι θέμα πάλης. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. Αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό το ΟΧΙ είχε μεγάλη σημασία.
Να πάρουμε άλλες χώρες. Χάθηκε η Βενεζουέλα μέσα στο στόμα του λύκου των Ηνωμένων Πολιτειών, που μέσα από μια εκλογική διαδικασία, που είναι πιο στερεότυπη, κατάφερε ένα χτύπημα στο καθεστώς που υπήρχε εκεί; Δίνει μια μάχη σήμερα. Δεν είναι καλύτερα που δίνει αυτή τη μάχη;
Εγώ να σας πάρω και άλλες χώρες, που εν πάση περιπτώσει δεν λέω ότι κρίθηκε η νίκη του λαού, είναι δύσκολη, αλλά δίνεις μια μάχη. Τότε να σας πω, με αυτή τη λογική επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 200 εκατομμύρια κατοίκους και οι Γερμανοί έχουν πολύ πάνω από εμάς, πρέπει να μας κάνει ότι θέλει ο γερμανικός και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.
Και ένα άλλο πράγμα. Εμείς ποτέ δεν μιλάμε στενά εθνικά. Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι όλοι οι λαοί πρέπει να παλεύουν. Και ο γαλλικός, ο ιταλικός κλπ. Είναι κακό να δοθεί σήμερα και μέσα από την εκλογική κάλπη, αλλά κυρίως μετά με τους αγώνες, ένα μήνυμα ότι στην Ελλάδα κάτι καινούριο γίνεται και αυτό να αποτελέσει μια παρακίνηση, ένα κουράγιο και για τους άλλους λαούς;
Σας το λέω ειλικρινά. Ξέρετε τι σημασία έχει για όλη την Ευρώπη όπου εναλλάσσονται κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, και δυστυχώς και κομμουνιστικά κόμματα τα οποία συνεργάστηκαν με τη σοσιαλδημοκρατία, αδυνατίζουν; Το ανανεωτικό εγχείρημα εκεί έχει αποτύχει. Ξέρετε τι σημασία έχει στην Ελλάδα τα 2 κόμματα εξουσίας, που είναι πολύ πιο ισχυρά από τα κόμματα εξουσίας των άλλων χωρών, να έχουν πάρει ένα μεγάλο χαστούκι και να έχει ενισχυθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας; Είναι ένα μήνυμα για την Ευρώπη, είναι μια ελπίδα.
Έχουν και διεθνή διάσταση οι εκλογές. Αλλιώς θα λέμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, να γίνουμε σαν τη Λιβύη του Καντάφι, να γίνουμε σαν τη Γαλλία του Σαρκοζί, ή σαν τη Γαλλία του Ζεσπέν ή σαν την Ισπανία του Θαπατέρο. Δηλαδή συνέχεια θα διαλέγουμε ανάμεσα στους δυο; Εμείς λέμε ότι σε κάθε χώρα είτε το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα στους αγώνες, είτε στην κάλπη, πρέπει να υπάρχουν κάποιες αλλαγές θετικές, κάποιες ειδικές διεργασίες. Ακριβώς γιατί ο αγώνας είναι και εθνικός, είναι και πανευρωπαϊκός, είναι και παγκόσμιος.
Την ευθύνη όμως ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας την έχουμε κατ’ αρχήν για τη χώρα μας. Εμείς δε θεωρούμε τον εαυτό μας κέντρο της γης. Πριν απ’ όλα εδώ κρινόμαστε. Και ακριβώς το θεωρούμε και διεθνιστική συνεισφορά αν στην Ελλάδα ο δικομματισμός πάρει ένα γερό χαστούκι, αν έχει απώλειες, αν αρχίσει να δυσκολεύεται και δυσκολέψουμε από τώρα και τα κεντροδεξιά και τα κεντροαριστερά σενάρια. Αν το κίνημα πάνω απ’ όλα έχει καταφέρει να χαλάσει κάποια σχέδια: Για την άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κλπ. Έχουμε ανάγκη και ουσιαστική και ψυχολογική από μία νίκη. Όχι εμείς ως κόμμα, εμείς είμαστε μαθημένοι σε όλα. Το λαϊκό κίνημα.
Δημοσιογράφος: Τις τελευταίες μέρες ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλαβάνος διακηρύττει σε υψηλούς τόνους την πρόθεση του κόμματός του, τού Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να μη συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ.
Σας άκουσα χτες στην Πλατεία Αριστοτέλους να επαναλαμβάνετε ότι κατά την άποψη του ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ανοιχτά πόρτες και παράθυρα συνεργασίας. Θέλω να μου πείτε πού εδράζετε αυτή την αντίληψή σας.
Και ένα δεύτερο ερώτημα συναφές. Πάλι στην Πλατεία Αριστοτέλους σας άκουσα χτες να κάνετε μια αντιπαράθεση και μια κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ με όρους και διαλεκτική της αριστεράς. Μήπως αυτό, αναρωτιέμαι, έχει να κάνει με κάποιους φόβους για διαρροές ψηφοφόρων του ΚΚΕ προς το ΣΥΡΙΖΑ; Ευχαριστώ πολύ.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Θα επαναλάβω ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και υπενθυμίζω ότι στα ψηφοδέλτιά του συμμετέχει η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών και συνεργαζόμενοι δεν ήρθε ακόμα η ώρα να υπάρξει μια συμμαχία που θα μετέχει και το ΚΚΕ θα έρθει η ώρα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δε χαράσσει τη στρατηγική του με βάση την κάλπη. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω ότι πρέπει να είναι κατανοητό.
Δεν υποτάσσουμε τη στρατηγική μας στην κάλπη. Η κάλπη υποτάσσεται στη στρατηγική μας. Αυτό το λέμε καθαρά. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε και μάλιστα πάντα το λέγαμε. Τώρα το λέμε ακόμα πιο δυνατά, ύστερα από τις εμπειρίες των Κομμουνιστικών Κομμάτων ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη και αλλού που έχουμε μελετήσει.
Και σας το λέω καθαρά. Λυπόμαστε γιατί κόμματα με μεγάλη ιστορία στο κίνημα, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο, κόμματα χάρη στα οποία υπήρχαν κατακτήσεις σημαντικές των λαών τους, είναι σήμερα σε μια κατάσταση κρίσης. Και δεν το λέμε για την εκλογική δύναμη. Γιατί μπορεί να έχεις σωστή πολιτική και η εκλογική σου δύναμη να μην αυγατίζει. Μιλάμε για την κρίση ταυτότητας που έχουν και ψάχνονται και τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Μιλάμε για ιστορικά κόμματα, το γαλλικό, το ιταλικό και άλλα. Δε μιλάμε για κόμματα που έγιναν την τελευταία 15ετία. Μιλάμε για κόμματα με μεγάλη ιστορία από τις αρχές του αιώνα μας και μετά.
Έχουμε μελετήσει και αυτά τα ανανεωτικά πειράματα. Για να σας πω στην Ελλάδα, από το ’68 γίνεται αυτό το πείραμα. Από το ’68 στο 2007. Τριάντα εννιά χρόνια πείραμα. Ψάχνουν την ανανέωση τριάντα εννιά χρόνια. Γιατί αυτό το πείραμα δεν πέτυχε με τα δικά τους κριτήρια;
Για να ξεκαθαρίσω. Με το Συνασπισμό πέρα από τις ουσιαστικές προγραμματικές διαφορές, τις οποίες δεν μπορούμε να τις κρύψουμε μπροστά στην κάλπη, γιατί οι προγραμματικές διαφορές έχουν σχέση με την αποτελεσματικότητα πάλης κατά της δικομματικής αλλαγής, δε βάζουμε σήμερα ζητήματα πώς βλέπουμε το σοσιαλισμό. Ή θεωρητικά ζητήματα ιδεολογίας. Φυσικά αν βάζαμε αυτά τα ζητήματα ενδεχομένως θα έλεγε ο κόσμος και τι με νοιάζουν εμένα οι μεταξύ σας ιδεολογικές σας διαφορές;
Βάζουμε θέματα που έχουν σχέση με ποια στρατηγική παλεύεις σήμερα την απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίου, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό κλπ. Με ποια στρατηγική;
Εδώ έχουμε διαφορές που σε τελευταία ανάλυση πηγάζουν από τη θέση απέναντι στο κεφάλαιο, απέναντι στα μονοπώλια κλπ. Αυτές είναι οι διαφορές μας.
Επιπλέον και θέλω να το τονίσω, υπάρχουν ζητήματα αξιοπιστίας και φερεγγυότητας. Και στη σχέση απέναντί μας. Γιατί τα έχουμε ζήσει αυτά. Συνεργαστήκαμε και τα προηγούμενα χρόνια και μόλις άρχισε η συνεργασία πήγαινε το θέμα στην αναγκαιότητα ή όχι του ΚΚΕ. Γιατί να ξαναπεράσουμε αυτές τις περιπέτειες;
Αλλά το κυριότερο είναι το μετά. Είναι και το πριν και το μετά. Το πριν. Βοήθησε το λαϊκό κίνημα η συνεργασία στα συνδικάτα και στην τοπική αυτοδιοίκηση; Δε βοήθησε.
Το μετά. Λένε π.χ. εμείς δε θα είμαστε μια ζωή αντιπολίτευση. Θα παίξουμε και στο κεντρικό σκηνικό. Γιατί αν είμαστε αντιπολίτευση τότε ενσωματωνόμαστε. Το αντίθετο. Θα είσαι αντιπολίτευση όσον αφορά κυβερνήσεις με συντηρητική πολιτική. Εκεί θα είσαι μονίμως αντιπολίτευση.
Αν ο λαός κατακτήσει την πλειοψηφία τότε θα είσαι κι εσύ μαζί με την πλειοψηφία του λαού και θα είσαι μέσα στην εξουσία σε μια εξουσία που θα γίνει. Αυτά δεν είναι καθαρά.
Να σας πω και κάτι άλλο. Εμείς χαιρόμαστε από μια άποψη, γιατί δε μοιράζουμε τα ιμάτιά μας με το Συνασπισμό. Ξέρετε γιατί χαιρόμαστε; Αν δεν ήμασταν εμείς να του λέμε κάθε μέρα κλείνεις το μάτι στο ΠΑΣΟΚ, που το πιστεύουμε, δε θα έκανε τόσες διαβεβαιώσεις.
Και επομένως μάλλον τον βοηθάμε προεκλογικά τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο. Καλό είναι όταν ασκείς πίεση και ο άλλος αναγκάζεται να κάνει μια υποχώρηση και να σου πει «δε θα συνεργαστώ με το ΠΑΣΟΚ». Καλό είναι και αυτό.
Θα είναι όμως σίγουρο και στις 17 του Σεπτεμβρίου; Αυτό μένει να φανεί. Εμείς θα χαρούμε τα κόμματα εξουσίας να μη βρίσκουν άλλα κόμματα για συνεργασία. Θα χαρούμε.
Δημοσιογράφος: Επαναλαμβάνετε και σήμερα το είπατε 1 – 2 φορές, αλλά και από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας ότι το ΚΚΕ δεν υποτάσσει την πολιτική του στην κάλπη.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Βέβαια.
Δημοσιογράφος: Κάνει το ανάποδο. Βλέπουμε όμως ότι το Κ.Κ.Ε. από το ’96 κινείται σε επίπεδο ποσοστών αρκετά κοντά. Δείχνει δηλαδή μια στασιμότητα 5,5 ή 5,4 ή 5,9.
Είπατε ότι πολλές φορές μπορεί ένα κόμμα να έχει καλές ιδέες, αλλά αυτό να μη φαίνεται στην κάλπη. Να έχει σωστές ιδέες. Παρόλα αυτά αν συνεχιστεί αυτή η πορεία και σε αυτές τις εκλογές δεν μπαίνει ένα ζήτημα στασιμότητας; Δηλαδή από τη στιγμή που εσείς λέτε έχουμε τις καλύτερες θέσεις κλπ.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Στην πολιτική το τι είναι δίκαιο και άδικο δεν καθορίζεται από τα εκλογικά ποσοστά. Τι δείχνουν οι εκλογές όταν η εναλλαγή του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας παραμένει κρατερή;
Όταν ο λαός παρά τα βάσανα που έχει και την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία που δείχνει δεν έχει αποφασίσει να κάνει το βήμα προς τα εμπρός, τι φταίει; Πολλά πράγματα.
Είναι αυτό που σας είπα. Ο δισταγμός. Γιατί το να συγκρουστείς με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι η μια πλευρά. Καταλαβαίνει ότι είναι μια δύσκολη υπόθεση. Αυτό έχει να κάνει με τη στάθμη του λαϊκού κινήματος.
Θα έβαζα ερωτήματα για το ΚΚΕ αν ο λαός ήταν ευχαριστημένος με την κυρίαρχη πολιτική και επομένως λέγαμε αφού είναι ευχαριστημένος εμείς έχουμε πέσει έξω.
Να σας το πω καθαρά. Οι αλλαγές και οι ανακατατάξεις και η όποια ενίσχυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, θα είναι συνάρτηση της ενεργοποίησης του λαού και της μαζικής του πάλης. Αγώνες είχαμε, αλλά αυτοί οι αγώνες είναι πολύ μακριά όχι μόνο ως ποσότητα, αλλά και ως ποιότητα για να έρθουν ανακατατάξεις.
Παρόλα αυτά σε αυτές τις εκλογές υπάρχουν διεργασίες και μέσα από τους αγώνες που δεν πρέπει να χαθούν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα δυναμώνει όσο το λαϊκό κίνημα αποφασίζει να αντεπιτεθεί.
Θα μεγαλώνει το κίνημα θα δυναμώνει και το ΚΚΕ. Είμαστε νύχι – κρέας. Το λαϊκό κίνημα είναι αρκετά πίσω από τις ανάγκες και εδώ ας βγάλουν μερικοί συμπεράσματα για τη συνεργασία στο συνδικαλιστικό κίνημα, για τις συνεργασίες στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όλα αυτά εμποδίζουν την πάλη.
Το λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και στην Ελλάδα και παγκόσμια. Σε άλλες χώρες τα Κομμουνιστικά Κόμματα εξαφανίστηκαν. Αυτοδιαλύθηκαν. Είναι πολύ σημαντικό ότι στην Ελλάδα έμεινε το Κομμουνιστικό Κόμμα γερό και σταθερό. Και έμεινε όχι μόνο χάρη σε μας στους κομμουνιστές. Αποδείχθηκε ότι είμαστε μέσα στο λαό και είχε τέτοιες ρίζες το κόμμα που αυτές οι ρίζες δεν μπορούσαν να ξεριζωθούν.
Βοηθήσαμε στην ανάπτυξη των αγώνων κι αν θέλετε το γεγονός ότι δεν ηττήθηκε κατά κράτος το λαϊκό κίνημα, είναι γιατί υπήρχε και μια ευθεία, υπήρχε ένας πομπός που του έδινε θάρρος, του έδινε τα σωστά μηνύματα και συνέβαλε βέβαια και στην πράξη.
Είναι μεγαλύτερη η επιρροή του Κόμματος από τα ίδια τα πράγματα κι εμείς μετράμε πριν απ’ όλα την ανάπτυξη του κινήματος και πως αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του Κόμματος και όχι ανάποδα, να ενισχυθεί το Κόμμα πρώτα.
Ενίσχυση του κινήματος, της πίστης του λαού ότι μπορεί να αντιπαλέψει και μέσα από εκεί η ενίσχυση του Κόμματος. Όσο το κίνημα δεν μετατρέπεται σε ένα πλειοψηφικό ρεύμα με κάθετη εναντίωση στην πάλη κατά του δικομματισμού, τότε βεβαίως, όταν υπάρχουν υποχωρήσεις, π.χ. να μείνω στο ΠΑΣΟΚ ή στη Νέα Δημοκρατία μην έχω ακυβερνησία, τότε θα υπάρχει ένας εγκλωβισμός. Επομένως δεν έχουμε υπαρξιακό πρόβλημα. Πριν απ’ όλα, είναι να ενισχυθεί το λαϊκό κίνημα και η κάλπη πρέπει να βοηθήσει σ’ αυτό.
Δημοσιογράφος: Κυρία Παπαρήγα, είπατε μόλις τώρα ότι η κάλπη πρέπει να βοηθήσει σ’ αυτό. Θέλω να σας ρωτήσω ποιος είναι ο στόχος, εφόσον η κάλπη βγάζει νούμερα και ποσοστά και πώς σχολιάζετε το ενδεχόμενο να ανατραπεί η αναλογία περίπου 2 προς 1 σε σχέση με τον Συνασπισμό.
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι που υποφέρουν από τα πολυκαταστήματα και τα μεγαθήρια, η φτωχή αγροτιά, να ψηφίσουν με βάση το συμφέρον τους. Και το συμφέρον τους είναι να μην ψηφίσουν τα δυο Κόμματα και δεύτερον, να ψηφίσουν εκείνο το Κόμμα το οποίο ακριβώς έχει πολιτική θέση και αντίστασης και πρόταση που αφορά τα συμφέροντα τα συγκεκριμένα και το έχουν δοκιμάσει στην πάλη, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας.
Εμείς αυτό θα μετρήσουμε στη μάχη των εκλογών. Τη μείωση του δικομματισμού και την άνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Αυτό το κριτήριο. Δεν έχουμε βάλει άλλα κριτήρια. Ούτε αν θα είναι έξι Κόμματα στη Βουλή ούτε αν θα είναι δυο ή τρία ή δεκαπέντε. Αυτό είναι το κριτήριο. Να πέσει η δύναμη των δυο Κομμάτων και να ανέβει το ΚΚΕ. Δεν θα κρίνουμε τις εκλογές από το αν ανέβηκε ο Συνασπισμός ή δεν ανέβηκε, ή αν ανέβηκε ο κ. Παπαθεμελής ή ο κ. Καρατζαφέρης.
Δεύτερον. Αυτή είναι η συνεπής μας θέση. ¶λλοι έγραψαν στις αποφάσεις τους την αλλαγή συσχετισμού ανάμεσα σε μας και στον Συνασπισμό. Στο ΚΚΕ δεν θα βρείτε τέτοια θέση. Εμείς λέμε αυτοί οι δυο. Και να σας πω και μια άλλη πλευρά με την ευκαιρία, γιατί ξέρω, θα μετατρέψετε τη συνέντευξη τύπου... Δεν με ρωτήσατε τίποτα – όχι όλοι – για τα θέματα που θέσαμε. Τη μετατρέψατε ΚΚΕ – Συνασπισμός. Και ξεκαθαρίζω. Δεν είναι οι δυο και δυο που δίνουμε τη μάχη. Είμαστε εμείς απέναντι στους δυο και επικρίνουμε κάθε άλλον που δεν βοηθάει στο αδυνάτισμα των δυο ισχυρών.
Αλλά να πω με την ευκαιρία. Εμείς δεν πετάμε στα σύννεφα και βλέπετε ότι λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Από το ΄96 και ιδιαίτερα από το 2000 και μετά το κοινωνικό ακροατήριο του Συνασπισμού δεν ταυτίζεται με το κοινωνικό ακροατήριο του ΚΚΕ. Αυτό να το καταλάβουμε. ¶λλα στρώματα είναι προς τα εκεί και άλλα προς τα εδώ με τα σημερινά δεδομένα.
Επομένως από ένα σημείο και μετά δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη σύγκριση. Είναι άλλο το κοινωνικό ακροατήριο. Υπάρχουν π.χ. τμήματα, ανώτερα εισοδηματικά τμήματα εργαζομένων, τα οποία ενδιαφέρονται για ορισμένες αλλαγές στο θέμα του περιβάλλοντος, στο θέμα των δημοκρατικών ελευθεριών, μια καλύτερη ατμόσφαιρα ζωής, που δεν είναι κακό αυτό να τα ονειρεύονται, που όμως δεν τους νοιάζει και πάρα πολύ αν θα είναι η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ. Δεν ενδιαφέρονται για αλλαγές και ρήξεις στο πεδίο της οικονομίας και απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο.
Ενδιαφέρονται ενδεχομένως για μια καλύτερη αναδιανομή. Αυτό που λέμε, εφ’ όλης της ύλης αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ κλπ, δεν τους ενδιαφέρει. Τους ενδιαφέρει στο επίπεδο μιας αλληλεγγύης, αλλά για ουσιαστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρονται. Αύριο μπορεί να ενδιαφερθούν όταν θα δουν ότι η θέση τους κλονίζεται, γιατί σήμερα υπάρχουν αρκετοί που αντέχουν οικονομικά, αλλά αύριο δεν θα αντέχουν πολλοί απ’ αυτούς.
Δεν τα βάζουμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους, με αυτό το ακροατήριο. Αν θέλετε, εμείς πιστεύουμε ότι οι προτάσεις μας τους συμφέρουν μακροπρόθεσμα, αλλά δεν πιέζονται πάρα πολύ οικονομικά κλπ, αλλά δεν έχουν την ταξική συνείδηση να θέλουν σε βάθος αλλαγές και να έχουν μια βαθύτερη αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
Επομένως, μας απασχολούν τα εργατικά λαϊκά στρώματα, τα άλλα λαϊκά στρώματα που είναι εγκλωβισμένα στα κόμματα του κεφαλαίου. Μας πονάει όταν εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το πρόβλημα. Από κει θα έρθουν οι ανακατατάξεις και όχι από την εκλογική σχέση εμάς και του Συνασπισμού. Λοιπόν, τι έγινε; Μεγάλωσε ο Συνασπισμός. Και τι, θα αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα;
Και κάτι άλλο. Πέστε ότι, μεγάλωσε το ΚΚΕ σε βάρος των άλλων μικρότερων κομμάτων, αλλά ο δικομματισμός ανεβαίνει. Θα πανηγυρίσουμε επειδή μεγάλωσε το ΚΚΕ και επειδή πήραμε από τα άλλα κόμματα ή ανακόψαμε τη ροή προς τα άλλα κόμματα, αλλά ο δικομματισμός είναι ψηλά; Όχι. Αυτή είναι η διαφορά μας και με τα άλλα μικρότερα κόμματα. Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Μας ενδιαφέρει αυτό. Φτωχολογιά και να ψηφίζει Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ;
Δημοσιογράφος: Ξεκινά αύριο η νέα σχολική χρονιά. Ο κ. Καραμανλής έχει πει ότι θα συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις εάν είναι κυβέρνηση. Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστές. Πώς θ’ αντιδράσει το ΚΚΕ στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων το επόμενο διάστημα στην Παιδεία;
Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς ήδη και προεκλογικά αλλά και σε όλη μας τη δράση, βάλαμε ένα θέμα: Δεν είναι μόνο το άρθρο 16 με τα Πανεπιστήμια. Είναι σημαντικότατο, είναι ένα κλειδί, αλλά σήμερα πρέπει να υπάρξει ένας αγώνας συνολικά για το πρόβλημα της Παιδείας, ξεκινώντας από την προσχολική αγωγή και φτάνοντας μέχρι το Πανεπιστήμιο, την έρευνα κτλ. Διότι για κάθε βαθμίδα, υπάρχουν μέτρα που έχουν περάσει και άλλα που θα ολοκληρωθούν.
Εμείς θα προσπαθήσουμε ν’ αναπτυχθεί Κίνημα. Να μην αφήσουμε τους φοιτητές, τους σπουδαστές ή τους μαθητές μόνοι τους να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Βεβαίως τα Κινήματα αυτά έχουν αυτοτέλεια και πρέπει να έχουν την αυτοτέλειά τους. Αλλά αν το εργατοϋπαλληλικό Κίνημα και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν το δουν σαν δικό τους πρόβλημα, των παιδιών τους και της τάξης τους, τότε δε μπορεί η νεολαία να τα βγάλει πέρα μόνη της. Όχι ότι είναι ανίκανη, αλλά γιατί η ουσία του προβλήματος είναι πρόβλημα της λαϊκής οικογένειας.
Και πρέπει να προλάβουμε το νέο «Καποδίστρια». Χθες το θέσαμε στην ομιλία και το έχουμε πει πολλές φορές. Με το νέο «Καποδίστρια» που θα έρθει, τα σχολεία πλην Πανεπιστημίων θα περάσουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα διασπασθεί το ενιαίο περιεχόμενο. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα όλα τα παιδιά, και τα πλουσιόπαιδα και τα φτωχόπαιδα διάβαζαν τα ίδια βιβλία. Πέρα από 3-4 μαθήματα όλα τα άλλα θα είναι διαφορετικά. Τάχα οι τοπικές ιδιαιτερότητες και τα σχολεία θα λειτουργήσουν όπως τα ξενοδοχεία, Α’, Β’, Γ’ κατηγορίας. Θα γίνει αυτό που γίνεται στη Μεγάλη Βρετανία και στη Γαλλία, όπου πτωχεύει ένα σχολείο και κλείνει. Όπως τα μικρομάγαζα κλείνουν, θα κλείνουν και κάποια σχολεία.
Θα πάμε για ταξικοποίηση του σχολείου και εσωτερική, μέσα στα σχολεία και ανάμεσα στα σχολεία. Εάν περάσει ο «Καποδίστριας» μ’ αυτή τη μορφή της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής πολιτικής, θα είναι ένας βραχνάς για το λαό. Ο λαός θα το αντιμετωπίσει στην πορεία, εμείς πιστεύουμε στις μεγάλες κοινωνικές ανατροπές, αλλά είναι άλλο πράγμα να έχεις να βγάλεις 20 εμπόδια από πάνω σου κι άλλο να έχεις να βγάλεις 50.
Είναι κρίσιμη υπόθεση. Για τον «Καποδίστρια» δε λέει κανείς τίποτα. Ο «Καποδίστριας» δεν είναι τώρα αν η έδρα θα είναι στο έναν ή στον άλλο Δήμο, ή αν είναι ένας ιστορικός Δήμος και ο άλλος δεν είναι. Κυρίως ο Καποδίστριας θα οδηγήσει παραλίες, ακτές, βουνά, να περάσουν στους επιχειρηματίες.
Η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική πολιτική να γίνει πια ένα πολύ ακριβό εμπόρευμα για το λαό, με υποβαθμισμένο περιεχόμενο. Εδώ λέμε SOS, να το προλάβουμε. Και λέγεται «αλλαγή στη διοικητική δομή της χώρας. Δε θέλετε να εκσυγχρονιστεί;» Έτσι μας λένε. Ξαναλέω, δεν είναι ζήτημα πού θα είναι η έδρα και ποια πόλη θα είναι ο αρχηγός του νομού. Δεν είναι τοπικιστικό το ζήτημα.
Δημοσιογράφος: Χθες τα ξημερώματα υπήρξε επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο χώρο του Αριστοτελείου. Ήθελα το σχόλιο σας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, όπως φαίνεται από τα πλάνα, τις εικόνες που μεταδόθηκαν, αστυνομικός φαίνεται να φοράει κουκούλα ή να έχει καλυμμένο το πρόσωπο του.
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ:Έκανα μια δήλωση κατεβαίνοντας απ’ το αεροπλάνο και βασικά αυτή ήθελα να επαναλάβω. Υπάρχει σχέδιο παραβίασης του ασύλου. Και αυτό είναι και πολιτικό σχέδιο και μέσα εκεί εντάσσονται και οι δυνάμεις καταστολής και η αξιοποίηση ομάδων που ρίχνουν μολότοφ και τα λοιπά ή και η δημιουργία προβοκάτσιας. Πως θα απαντήσουμε σε αυτό; Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα γενικότερα, οφείλει να αναλάβει να περιφρουρήσει το άσυλο. Μπορούμε να περιφρουρήσουμε, να γίνουν μεγάλες διαδηλώσεις και καταλήψεις- όταν επιλέγουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές να κάνουν καταλήψεις- και να μην πέσει ούτε το καρφί απ’ το κάδρο.
Όμως θα το πω καθαρά, και αυτό το έχουμε πει και στη διάρκεια των κινητοποιήσεων: Δε γίνεται αυτό. Η λύση δεν είναι αυτό που έκανε η ΓΣΕΕ. Δεν κάνουν, λέει, πορεία για να μη δώσουν ευκαιρία σε προβοκάτσιες. Σοβαρά; Έτσι πάμε τώρα, μην κάνει πορεία γιατί θα έχει προβοκάτσιες, μη κάνεις το άλλο. Βρήκαμε τον άλλο δρόμο για να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις. Και πορείες θα κάνουμε και καταλήψεις όταν χρειάζονται, όταν αποφασίζει η πλειοψηφία, όχι όταν αποφασίζει μια μειοψηφία.
Μπορούμε να περιφρουρούμε και να είναι τα πανεπιστήμια κουκλιά και μετά την κατάληψη. Και να το ξεκαθαρίσω: Ο ριζοσπαστισμός στην πάλη και η επαναστατικότητα δεν έχει καμία σχέση ούτε με το σπάσιμο της βιτρίνας, ούτε με το σπάσιμο των τραπεζών και λοιπά. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Πριν απ’ όλα ο ριζοσπαστισμός που έχεις συνδέεται με τους στόχους πάλης που έχεις, την πολιτική γραμμή που έχεις, την οργάνωση που έχεις, την αυτοπεριφρούρηση που έχεις, το σχέδιο πάλης που έχεις. Τα άλλα είναι φιγούρες.
