Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού, έλεγε ο αείμνηστος Μάνος Χατζηδάκις. Ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι τα κόμματα ή οι υποψήφιοι ο λόγος των οποίων εκφυλίζεται στον χονδροειδή λαϊκισμό δεν αποκλείεται να ολισθήσουν στον ελιτισμό.

Δεν είναι σχέση μηδενικού αθροίσματος. Είναι απλά σχέση αθροίσματος.

Υποψήφιοι δηλώνουν απλοί στρατιώτες στην υπηρεσία του λαού και της δημοκρατίας. Υπό αυτήν την έννοια ζούμε στην εποχή των στρατιωτών, στρατηγός μόνος ο άνεμος που κρύβει τελικά έναν ακραίο ελιτισμό, σύμφωνα με τον οποίο κάποιοι, λίγοι, έχουν τα εφόδια και την ικανότητα να διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα, ενώ οι πολλοί συνηθίζουν να καταναλώνουν τον χυλό που τους προσφέρεται.

Μόνο που ξεχνούν ότι δεν υπάρχουν μόνο οι απολιτίκ, οι απαισιόδοξοι, οι εσωστρεφείς, οι απηυδισμένοι, αλλά και οι υποψιασμένοι, που μπορεί να γίνουν πλειοψηφία.

Κ.Τ.