Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πέρασαν τρεις μήνες από τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, όταν και εξαπλώθηκαν σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ διαδηλώσεις και ταραχές.
Κάθε περιστατικό αστυνομικής βίας από κείνη τη μέρα ήταν ξεκάθαρο ότι θα πυροδοτούσε κι άλλες αντιδράσεις. Άεργες δηλώσεις καταδίκης, πύρινα άρθρα από τα βάθρα, μνημόσυνα και συμβολισμούς;
Τα «Ελάφια» του Γιάννη Αντετοκούνμπο αποφάσισαν να κάνουν κάτι άλλο, απλό, αλλά για το πανίσχυρο ΝΒΑ -έσοδα 8,8 δισ. δολ. για τις ομάδες το 2019, τρεις σύλλογοι με αξία πάνω από 4 δισ.- μεγάλο.
Πρώτη φορά νίκη βαριά σε ένα ματς που δεν έπαιξαν, με κίνδυνο να το πληρώσουν πολύ ακριβά. Κέρδισαν με την άρνηση συμμετοχής, παρασύροντας το ΝΒΑ, τένις, μπέιζμπολ και ποδόσφαιρο σε ένα ιστορικό μποϊκοτάζ διαμαρτυρίας κατά του συστημικού ρατσισμού και της αστυνομικής βίας, μετά το τελευταίο κρούσμα σε βάρος Αφροαμερικανού: τους πισώπλατους πυροβολισμούς ένστολου εναντίον του Τζέικομπ Μπλέικ, μπροστά στα μάτια των παιδιών του, στο Ουισκόνσιν.
«Δεν μπορούμε να είμαστε συγκεντρωμένοι στο μπάσκετ… Ζητάμε δικαιοσύνη, ζητάμε ανάληψη ευθυνών. Ζητάμε από τον κόσμο να ψηφίσει στις 3 Νοεμβρίου».
Όση απήχηση και να έχει, όμως, ο επαγγελματικός αθλητισμός και τ’ αστέρια του NBA δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Αν ο κόσμος δεν θέλει να αλλάξει.
Τα λέει όλα η αδελφή του Μπλέικ.
«Όταν θα λέτε το όνομα Τζέικομπ Μπλέικ, να εννοείτε τον πατέρα, ανιψιό, γιο, θείο, αλλά πάνω απ’ όλα σιγουρευτείτε ότι μιλάτε για τον άνθρωπο. Σαν τον καθέναν από μας. Είμαστε άνθρωποι και η ζωή μας έχει αξία. Τόσοι άνθρωποι που με προσέγγισαν μου μετέφεραν τη συμπαράστασή τους γι’ αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου. Λοιπόν, μη στεναχωριέστε, γιατί αυτό συνέβαινε στην οικογένειά μου εδώ και πολύ καιρό. Συνέβη στον Έμετ Τιλ, τον Μάικλ Μπράουν, τη Σάντρα Μπλαντ… Είμαι λυπημένη, είμαι θυμωμένη, αλλά -το κυριότερο- είμαι κουρασμένη. Δεν έχω δακρύσει ούτε μια φορά και έπαψα να κλαίω εδώ και χρόνια. Είμαι εξαντλημένη, έχοντας δει την αστυνομία να σκοτώνει ανθρώπους σαν εμένα επί χρόνια, όχι μόνο τα 30 χρόνια που ζω... αλλά και χρόνια προτού γεννηθούμε. Δεν είμαι στεναχωρημένη και δεν θέλω τη συμπόνια σας. Θέλω αλλαγή».
Δεν ξέρω τι σόι αλλαγή θα είναι αυτή, πάντως η υπομονή δείχνει να έχει εξαντληθεί. Μέχρι την επόμενη φορά, γιατί οι φυλετικές διακρίσεις δεν είναι αυτοφυείς. Χέρια ψηλά. Μην πυροβολείτε το σύστημα που τις γεννά.
