Δικαιώση ή απογοήτευση;  Δεκαπέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου και άλλων 21 μελών της προσωπικής του ασφάλειας και τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων πολιτών της Βηρυττού, και έξι από την έναρξη της δίκης στο Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης, η Ολομέλεια έκρινε ένοχο για εμπλοκή στη βομβιστική επίθεση με φορτηγάκι - βόμβα τον ένας από  τους τρεις κατηγορουμένους, οι οποίοι φέρονταν να έχουν σχέση με τη στρατιωτική οργάνωση της Χεσμπολάχ.

Συγκεκριμένα κινητά τηλέφωνα που χρησιμοποιήθηκαν από τους υπόπτους επέτρεψαν να εγκαθιδρυθεί μια σύνδεση ανάμεσα σε δύο φερόμενα ως μέλη της Χεζμπολάχ και τη δολοφονία το 2005 του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι, δήλωσε το Ειδικό Δικαστήριο για τον Λίβανο (TSL).

Τα μέλη του δικαστηρίου που έχει την έδρα του στην Ολλανδία ανέφεραν ωστόσο ότι δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις προκειμένου να συνδεθούν οι άλλοι δύο κατηγορούμενοι με τα κινητά τηλέφωνα τα οποία, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματοποίηση της επίθεσης αυτοκτονίας στη Βηρυτό κατά την οποία σκοτώθηκε ο σουνίτης δισεκατομμυριούχος Ραφίκ Χαρίρι.

Η δολοφονία Χαρίρι δεν εμπλέκει άμεσα τη Χεσμπολάχ και τη Συρία.

Οι δικαστές δήλωσαν επίσης ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να επιτρέπει να εγκαθιδρυθεί μια άμεση διασύνδεση ανάμεσα στην επίθεση και τη Συρία ή το σιιτικό κίνημα Χεζμπολάχ.

Ο θάνατός του Χαρίρι, στον οποίο κατηγορήθηκαν αρχικά ότι ενεπλάκησαν τέσσερις Λιβανέζοι φιλοσύροι στρατηγοί, είχε προκαλέσει εκείνη την εποχή ένα κύμα διαδηλώσεων που οδήγησε στην αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων έπειτα από παρουσία σχεδόν 30 χρόνων στον Λίβανο.

Η Χεζμπολάχ, σύμμαχος του συριακού καθεστώτος και του Ιράν, απέρριψε κάθε ευθύνη και δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει το TSL που συστάθηκε έπειτα από ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Δύο  από τους τέσσερις κατηγορουμένους συνδέονται με τη δολοφονία τη Χεσμπολάχ.

Οι δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου δήλωσαν κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής τους πως είναι «πεπεισμένοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας» πως ο Σαλίμ Αγιάς ήταν ο χρήστης κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιήθηκαν για την παρακολούθηση του Χαρίρι στη διάρκεια των μηνών που προηγήθηκαν της επίθεσης, ενός στοιχείου κλειδί του φακέλου που έχει σχηματιστεί από την πολιτική αγωγή.

Επίσης, οι δικαστές είναι πεπεισμένοι πως ο Αγιάς --που κατηγορείται επίσης ότι ενεπλάκη σε άλλες τρεις επιθέσεις εναντίον πολιτικών το 2004 και το 2005—«είχε διασυνδέσεις με τη Χεζμπολάχ».

«Η Συρία και η Χεζμπολάχ μπορεί να είχαν κίνητρα να εξοντώσουν τον Ραφίκ Χαρίρι και τους πολιτικούς συμμάχους του, ωστόσο δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η ηγεσία της Χεζμπολάχ είχε οποιαδήποτε ανάμειξη στη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι και δεν υπάρχει οποιαδήποτε απευθείας ένδειξη για συριακή ανάμειξη», δήλωσε ο προεδρεύων δικαστής Ντέιβιντ Ρε.

Άλλοι δύο άνδρες, ο Χουσέιν Ονέισι, 46 ετών, και ο Άσαντ Σάμπρα, 43 ετών, κατηγορούνται κυρίως ότι ηχογράφησαν μια βιντεοκασέτα με την οποία αναλάμβαναν την ευθύνη για τη δολοφονία εξ ονόματος μιας ψεύτικης οργάνωσης.

Κατά τη διάρκεια ανάγνωσης της ετυμηγορίας, που συνεχιζόταν έως το βράδυ, επισημάνθηκε πως  πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο Ονέισι ήταν ο κύριος χρήστης ενός από τα άλλα τηλέφωνα.

Ο τελευταίος ύποπτος, ο Χάσαν Χαμπίμπ Μέρχι, 54 ετών, αντιμετωπίζει επίσης διάφορες κατηγορίες όπως η συνέργεια για την πραγματοποίηση τρομοκρατικής ενέργειας και συνωμοσία με σκοπό τη διάπραξη αυτής της ενέργειας.

Οι δικαστές είπαν πως είναι ανεπαρκείς οι αποδείξεις που συνδέουν τον Χάσαν Χαμπίμπ Μέρχι και τον Άσαντ Σάμπρα με τα κινητά τηλέφωνα.

Ο Μουστάφα Μπαχρεντίν, ο κύριος ύποπτος που χαρακτηρίζεται ως ο «εγκέφαλος» της επίθεσης από τους ερευνητές έχει πεθάνει.

Κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, το TSL τήρησε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της έκρηξης της 4ης Αυγούστου που προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στη Βηρυττό.

Το δικαστήριο είχε μεταθέσει την ανάγνωση της ετυμηγορίας, που προβλεπόταν αρχικά για τις 7 Αυγούστου, «από σεβασμό προς τα αμέτρητα θύματα» της καταστροφικής έκρηξης τρεις ημέρες νωρίτερα στο λιμάνι της λιβανικής πρωτεύουσας, που προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 177 ανθρώπων και τον τραυματισμό περισσότερων από 6.500.

Λίβανος: Απογοήτευση για την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου.

Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου της Χάγης για την καταδίκη μόλις ενός από  τους κατηγορουμένους, προκάλεσε απογοήτευση στην υπηρεσιακή κυβέρνηση και τους κατοίκους του Λιβάνου οι οποίοι περίμεναν την απόδειξη της ενοχής όλων των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του λαοφιλούς ηγέτη, ο οποίος προσπάθησε να οδηγήσει τη μικρή αραβική χώρα ανάμεσα στις «Συμπληγάδες» εσωτερικών και εξωτερικών παρεμβάσεων στην χώρα, τόσο από τη παραστρατιωτική οργάνωση της Χεσμπολάχ όσο και τους τότε «ισχυρούς του αραβικού κόσμου» όπως το Ιράν , η Συρία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυτπος,σε μια σύγκρουση για την επιβολή της κυριαρχίας στη Μέση Ανατολή μεταξύ των Μουσουλμάνων Σιιτών και των Σουνιτών.

Ραφίκ Χαρίρι: Ένας μεταρρυθμιστής  στην «καρδιά» μιας εξαρτημένης από τρίτους χώρας

Το χάος και το κενό που ακολούθησε το θάνατο του Χάριρι έθεσαν τα θεμέλια για τα επόμενα 15 ταραχώδη χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων μια αδύναμη χώρα μαραμένος κάτω από το βάρος της πολιτικής παρακμής, του πελατειακού και της ηγεμονίας.

Ένας πόλεμος με το Ισραήλ το 2006 ήταν ένα άλλο χτύπημα, όπως και μια σύγκρουση στη Συρία από το 2011, στη συνέχεια η επανάσταση, η κοινωνική στασιμότητα, η οικονομική κατάρρευση και η κατάρρευση της περιφερειακής τάξης, η οποία μπορεί να εντοπιστεί εν μέρει στον βίαιο θάνατο του ανθρώπου που πιστώνεται από πολλούς για να οδηγήσει ένα μονοπάτι - αν και ασταθές - από την καταστροφή του εμφυλίου πολέμου.

Καθώς ξεκίνησε μεταπολεμικά έργα, όπως η ανοικοδόμηση του κέντρου και του αεροδρομίου της Βηρυτού, ο Χάριρι ανέπτυξε ένα όνομα ως οικοδόμος έθνους και τρομερός μεγιστάνας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, είχε κατακτήσει τον παγκόσμιο πλούσιο κατάλογο και έγινε μια από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες του Λιβάνου. η έκκλησή του διέσχισε τις διαιρέσεις εμφυλίου πολέμου και μέρος του τεράστιου νέου πλούτου του έπεσε στον δρόμο του Λιβάνου.

Ο Χαρίρι, πολεμήθηκε όμως σκληρά  από το Ιράν και τη Συρία, κυρίως λόγω του μετριοπαθούς και προοδευτικού του προφίλ που δε συμβάδισε με τη θεοκρατική ηγεσία της Τεχεράνης και τη Μοναρχία της  Δαμασκού. 

«Δούρειο Ίππο» στην αποπομπή του, τον Οκτώβριο του 2004, από το πρωθυπουργικό θώκο αποτέλεσε η στρατιωτική πτέρυγα της Χεσμπολάχ που συνδέεται στενά και επηρεάζεται άμεσα από το Ιράν. 

naftemporiki.gr με πληροφορίες από τον Guardian.co.uk