Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Όσο επιμένουν οι τριψήφιοι αριθμοί κρουσμάτων τον Άγιο Αύγουστο (10/8: 126, 11/8: 196, 12/8: 262, 13/8: 204, 14/8: 254, 15/8: 230, 16/8: 217, 17/8 150), υπερτονίζεται η έλλειψη ατομικής ευθύνης και υποβαθμίζεται ο ρόλος της πολιτικής ευθύνης.
Φταις που χαλάρωσες και το success story της άνοιξης χάλασες. Φταις που χαλάρωσες και με το πείραμα του τουρισμού μάλωσες; Αν η χώρα ήταν «safe since 460 BC», από τότε δηλαδή που έσκασε μύτη στον πλανήτη ο πατέρας της Ιατρικής, όπως διαφήμιζε το σήμα πιστοποίησης των τουριστικών καταλυμάτων, τότε η χαλάρωση δεν θα έπρεπε να έχει αντίκτυπο.
Αν μετά το lockdown δεν υπήρχαν παλινωδίες και αντιφάσεις, αυτοαναιρούμενα μέτρα, Greek statistics στα τεστ, οι πολίτες θα δυσκολεύονταν να ενδώσουν στον εφησυχασμό.
Αν οι έλεγχοι ήταν εντατικοί, μπορεί το ελληνικό καλοκαίρι να ήταν «a state of mind». Σας θυμίζει κάτι; Τώρα, bye bye στο στοίχημα του τουρισμού, ενώ ο κορωνοϊός ξεφορτώνει κρούσματα παντού και winter is coming…
Δεν περιμέναμε την πανδημία για να το μάθουμε. Οι κυβερνώντες διαχρονικά μιτοχτενιάζουν την ευθύνη μακριά από την εξουσία. Είτε πρόκειται για οικονομικές κρίσεις, είτε για υγειονομικές, εσύ φταις. Που συναντήθηκες με άτομο το οποίο είχε πάει σε μπιτς μπαρ της Χαλκιδικής, που δεν τηρείς τις αποστάσεις, που είσαι περικυκλωμένος στο αεροπλάνο από πενταμελή οικογένεια Γάλλων, που τρώνε, πίνουν και τον ιό φοβερίζουν σε πτήση 45 λεπτών, που χρησιμοποιείς τα μέσα μεταφοράς, που εκτονώνεσαι στα πάρτι. Όλα χύμα και μία στάση. Ασφαλώς, υπάρχει και αλόγιστη συμπεριφορά, και εφησυχασμός, και δυσπιστία, αδιαφορία, υπεροψία ή μειωμένη κριτική ικανότητα. Γνωστά συμπτώματα. Η επικινδυνότητα της κατάστασης είναι ανεξάρτητη από το τι εμείς νομίζουμε, πιστεύουμε ή αισθανόμαστε γι’ αυτήν. Και είναι ανεξάρτητη από τον φόβο ή την απουσία του.
Αυτό που αλλάζει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την κατάσταση είναι οι πράξεις. Πολιτικές και ατομικές.
Ναι, έχεις ευθύνη, «γιατί δεν κυβερνάς μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά, όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου». Έχεις ατομική ευθύνη και κοινωνική υποχρέωση, αλλά έχουν και οι διαχειριστές, που έδρεψαν νίκες συλλογικές.
