Στους «εκδικητικούς βανδαλισμούς» τζαμιών και άλλα «αντίποινα» στην Ελλάδα για την απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί αναφέρεται ρεπορτάζ της αυστριακής “Die Presse”.

Συγκεκριμένα η εφημερίδα αναφέρεται στους βανδαλισμούς στο Κουρσούμ Τζαμί των Τρικάλων, όπου ομάδα κατοίκων έριξε πέτρες στο ιστορικό μνημείο προκαλώντας καταστροφές. «Το μουσουλμανικό τέμενος Κουρσούμ Τζαμί ήταν ένας από τους ομορφότερους οθωμανικούς τόπους λατρείας στην τουρκοκρατούμενη Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1882 (…) Χτίστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Μιράρ Σινάν στα μέσα του 16ου αιώνα, είναι ένα από τα 79 τζαμιά που σχεδίασε ο ίδιος και το μόνο που επέζησε εξ ολοκλήρου στη σύγχρονη Ελλάδα. Το τζαμί ανεγέρθηκε κατά παραγγελία του Οσμάν Σαχ, εγγονού του Σουλτάνου Σελίμ Α' (1512-20), Οθωμανού κυβερνήτη των Τρικάλων (…) Πρόσφατα είχαν ξεκινήσει εργασίες συντήρησης».

To δεύτερο περιστατικό αφορά τη Μυτιλήνη και συγκεκριμένα το Βελιδέ Tζαμί.

«Ως αντίποινα για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουντζούρης ζήτησε να σταματήσουν οι εργασίες αποκατάστασης του παλαιότερου τζαμιού του νησιού, όπως και η χρηματοδότησή τους».

Όσο για την ιστορία του, και εδώ η “Die Presse” αναφέρει μερικά ιστορικά στοιχεία: «Το Τζαμί της Μητέρας του Σουλτάνου χτίστηκε στη Λέσβο το 1615 και είναι το παλαιότερο τζαμί στο νησί. Μετά την αναπαλαίωσή του το 1791 ονομάστηκε Γενί Τζαμί (Νέο Τζαμί). Bρισκόταν στη μέση του παλιού παζαριού στην παλιά τουρκική συνοικία της Μυτιλήνης. Η Λέσβος ήταν υπό υποθωμανική κυριαρχία από το 1462 μέχρι το 1912 και είχε σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό». Τέλος το δημοσίευμα αναφέρεται και στην ιστοσελίδα «Φως Φαναρίου», που πρόσκειται στο Πατριαρχείο, και η οποία είχε προειδοποιήσει για τέτοιου είδους «αντίποινα» στην Ελλάδα εξαιτίας της απόφασης για την Αγία Σοφία. Όπως σημειώνει η Die Presse κλείνοντας: «Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι αυτά τα “αντίποινα» ξεκίνησαν από τους ίδιους ελληνικούς, εθνικιστικούς και ακραία oρθόδοξους κύκλους που πολεμούν τον Οικουμενισμό του Πατριάρχη Βαρθολομαίου».

Χουάν Κάρλος: οι δύο όψεις της ισπανικής ιστορίας

Στην απόφαση του 82χρονου τέως βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος να εγκαταλείψει την χώρα, μετά από αποκαλύψεις για εμπλοκή σε σκάνδαλο διαφθοράς, αναφέρονται σχόλια του γερμανικού τύπου. Η Süddeutsche Zeitung σημειώνει: «Ο Χουάν Κάρλος, βασιλιάς της Ισπανίας από το 1975 ως το 2014, προσέφερε αδιαμφισβήτητες υπηρεσίες στη χώρα του. Οδήγησε την Ισπανία μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο στη δημοκρατία (…) O Χουάν Κάρλος είχε αντιληφθεί τότε προς τα πού φυσάει ο άνεμος της ιστορίας, και όπως γράφει η El País, ήταν ένας από τους εταίρους στη διαδικασία εκδημοκρατισμού. Αυτή είναι η μια πτυχή της ιστορίας». Τα χρόνια όμως πέρασαν, και όπως σημειώνει το σχόλιο, το όνομα του τέως βασιλιά Χουάν Κάρλος στην πιο πρόσφατη ιστορία της χώρας ενεπλάκη σε σκάνδαλα.

«Η άλλη πλευρά αποτελεί μια ιστορία αυτοκαταστροφής, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της με την αναχώρησή του στο εξωτερικό -μπορεί κανείς να κάνει λόγο για απόδραση του 'rey emérito', όπως είναι ο τίτλος του. Αυτό όμως δεν είναι και το τέλος της όλης ιστορίας, διότι το δικαστικό σώμα της Ισπανίας διεξάγει έρευνες κατά του Χουάν Κάρλος για δωροδοκίες. Τα χρήματα λέγεται ότι διοχετεύτηκαν από τη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας μέσω φορολογικών παραδείσων στους λογαριασμούς του βασιλιά -ως προμήθεια για την ανάθεση μιας μεγάλης παραγγελίας στην ισπανική βιομηχανία (…) Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο σε κάθε περίπτωση: ο Χουάν Κάρλος τα τελευταία χρόνια του ως αρχηγός κράτους έπαψε να αντιλαμβάνεται προς τα πού φυσά ο άνεμος της ιστορίας».

Από την πλευρά της η Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει μια ευρύτερη ανάλυση για τον θεσμό της βασιλείας στην Ισπανία:

«Ορθά ο πρωθυπουργός της χώρας υπενθύμισε ότι η Ισπανία χρειάζεται ισχυρούς, υποδειγματικούς θεσμούς περισσότερο από ποτέ. Ο βασιλιάς Φελίπε υποσχέθηκε πριν από έξι χρόνια κατά τη στέψη του ότι θα είναι χρήσιμος στους πολίτες. Αλλά έκτοτε το Παλάτι φαίνεται περισσότερο απασχολημένο με τις δικές του, εσωτερικές υποθέσεις. Ο Φελίπε οφείλει να δείξει ότι ο θεσμός της μοναρχίας αρμόζει και στον 21ο αιώνα. Για την ώρα έχει στο πλευρό του τα μεγάλα κόμματα και την πλειοψηφία του λαού. Αλλά η κρίση υφέρπει στην Καταλονία, στη Χώρα των Βάσκων και την Αριστερά, που βρίσκουν αφορμή στην κρίση της βασιλικής οικογένειας για να αμφισβητήσουν τη μορφή του πολιτεύματος. H Iσπανία δεν μπορεί να αντέξει έναν πολιτικό πόλεμο. Το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού έχει μόλις ξεκινήσει».